در حسرت مدرسان خارجی

همایش علمی دانش‌افزایی مربیان برتر فوتبال کشور در همان نخستین روز خود با استقبال بی‌نظیر مربیان سرشناس روبه‌رو شد. از علی دایی و امیر قلعه‌نویی گرفته تا سیدمهدی حیدری و پایان رافت همه و همه آمده بودند. چیزی حدود 600 مربی دیروز در سالن همایش‌های هتل المپیک بودند اما انگار این حضور گسترده بیشتر برای تازه کردن دیدارها و خندیدن به همان شوخی‌های قدیمی بود تا دانش‌افزایی.

نه این‌که بخواهیم کار خود کمیته آموزش فدراسیون فوتبال را زیر سوال ببریم؛ نه. به هیچ وجه قصد نداریم فقط نیمه خالی لیوان را ببینیم. به هر حال وقتی همایشی در این سطح می‌تواند بالای 90 درصد از مربیان سرشناس فوتبال کشور را فارغ از سوابق و افتخارات و روابطی که بایکدیگر دارند زیر یک سقف جمع کند، خود نشان از اشتیاق بالای این مربیان برای بیشتر آموختن دارد، اما سوال اینجاست که چرا چنین همایش‌هایی با این سطح گسترده از استقبال شونده‌ها، باید بدون حضور مدرسان خارجی برگزار شود.

این‌که مجید جلالی بخواهد برای همکارانش درباره مالکیت توپ صحبت کند، یا مرتضی محصص از پرسینگ بگوید، یا اصغر مازیار تمرینات انتقال از دفاع و حمله را درس بدهد یا مسعود اقبالی تشریح ضد حمله‌های بارسلونا را در دستور کار خود داشته باشد، شاید برای ده‌ها مربی جوان حاضر در همایش، پر از نکات ناشنیده باشد اما برای مربیان لیگ برتری قطعا نمی‌تواند دربرگیرنده حرف‌های تازه باشد.

در این میان توجیهات رئیس کمیته آموزش فدراسیون فوتبال هم کسی را قانع نکرد. شنیدن این جملات که فرگوسن به دلیل بیماری همسرش به تهران نیامد یا جان اووه، دیگر مدرس خارجی دعوت شده، به یکباره دچار بیماری قلبی شد و بلیتش را کنسل کرد، فقط لبخند را بر لب مربیانی نشاند که آمده بودند از زبان این مدرسان طراز اول، در جریان دانش روز مربیگری قرار بگیرند.

این جمله معترضه افشین پیروانی که ‌ای کاش در این مراسم از مدرسان خارجی هم استفاده می‌شد یا این جمله که با این شرایط سطح‌مان بالا نخواهد رفت، حرف دل بسیاری از مربیانی بود که دیروز با انرژی وارد سالن همایش‌های هتل المپیک شدند و با دلخوری آن را ترک کردند.

رضا پورعالی‌/‌ گروه ورزش