مهرداد جماعتی: تا فولاد هست، به تیم دیگری فکر نمی‌کنم

از بازیکنان ساخته و پرداخته شده فولاد است و از همان کودکی در این تیم و با ورزش فوتبال خو گرفته است. مهرداد جماعتی در بازی برابر گسترش فولاد تبریز گل قهرمانی فولادی‌ها را به ثمر رساند و حالا در اردوی تیم ملی ایران برای شرکت در جام‌جهانی روزها و دقیقه‌هایش را می‌شمارد. او از این‌که توانسته نظر کارلوس کرش را به خود جلب کند خیلی خوشحال و امیدوار است بتواند در اردوی آخر با دیگر بازیکنان تیم ملی مسافر جام‌جهانی شود. از نکات جالب توجه درباره او این‌که جماعتی پیش از شروع فصل سیزدهم لیگ برتر پیش‌بینی کرده بود فولاد قهرمان این دوره از رقابت‌ها می‌شود.

یادت هست قبل از شروع فصل گفته بودی این فصل فولاد قهرمان می‌شود؟

بله، گفته بودم ما 90 درصد از بازیکنان فصل قبل‌مان را حفظ کرده‌ایم و در پست‌های مورد نیاز هم بازیکن گرفته‌ایم. یقین داشتم که مدعی هستیم و جزو تیم‌هایی که برای قهرمانی تلاش می‌کنند. البته از این‌که این پیشگویی‌ام درست از آب درآمد خیلی خوشحالم و امیدوارم باز هم اگر از این قبیل پیشگویی‌ها کردم درست از آب دربیاید.

قهرمانی در تبریز چه تفاوتی با موفقیت‌های خانگی‌تان داشت؟

خب هیچ چیزی مثل پیروزی‌های خانگی به ما مزه نمی‌دهد، چه برسد که آن برد برای قهرمانی هم باشد. البته بازی ما در تبریز از این نظر برایمان جالب بود که ما تا دقایق پایانی استرس این را داشتیم که در دیگر شهرهایی که بازی برای تعیین قهرمان در آنها در جریان بود نتایج به گونه‌ای رقم بخورد که ما جام را از دست بدهیم. به همین دلیل وقتی بازی تمام شد و از قهرمانی مطمئن شدیم برایمان مهم نبود که در تبریز هستیم یا اهواز و سر از پا نمی‌شناختیم. چون می‌توانستیم حدس بزنیم اهالی اهواز و استان خوزستان تا چه اندازه در آن لحظات خوشحال هستند. البته گل قهرمانی فولاد که توسط من زده شد به من روحیه و لذت بیشتری می‌داد.

جشن قهرمانی در ورزشگاه خالی از تماشاگر بی‌لطف نبود؟

این هم از شرایط حرفه‌ای‌شدن فوتبال است که همیشه همه چیز بر وفق مرادتان نیست. همین هفته پیش تیم رئال‌مادرید در شهری دیگر قهرمان جام‌حذفی اسپانیا شد، اما چند ساعت بعد به مادرید رفتند و یک جشن دیگر در آنجا برگزار کردند و این مسائل در فوتبال حرفه‌ای حل شده است. ما هم وقتی به اهواز برگشتیم بار دیگر جشن برایمان تکرار شد و انگار دوبار قهرمانی را تجربه کرده بودیم.

شما در این فصل نتایج خوبی هم در لیگ قهرمانان آسیا گرفتید. تا چه اندازه به ادامه مسیرتان در آسیا امیدواری؟

توقع پیشگویی که ندارید (خنده). فکر می‌کنم این‌که لیگ قهرمانان آسیا در دو زمان جدا از هم برگزار می‌شود خیلی بد است. چون اگر این رقابت‌ها تا پایان در همین شرایطی که الان در آن هستیم ادامه می‌یافت من قول صد‌در‌صد می‌دادم که ما قهرمان می‌شدیم یا قطعا به فینال می‌رسیدیم... .

چرا؟

چون الان بچه‌ها در بالاترین شرایط آمادگی و هماهنگی هستند و اصطلاحا چشم بسته درون زمین یکدیگر را پیدا می‌کنیم و این به ما کمک می‌کرد تا در ادامه بازی‌ها برابر همه تیم‌هایی که بازی رفت و برگشت داشتیم به پیروزی برسیم. اما این‌که چند روز دیگر این بازی‌ها تعطیل می‌شود و تیم‌ها تا اوایل شهریور باید بدنسازی کنند و دوباره به مسابقات برگردند کارها را کمی دچار مشکل می‌کند. البته ما برای رسیدن به قهرمانی آسیا همه چیز داریم و برای آن دست از تلاش برنخواهیم داشت.

فکر می‌کنی فرکی در فولاد بماند؟

نمی دانم، اما امیدوارم این اتفاق بیفتد و ما بتوانیم باز هم از وجود حسین‌آقا استفاده کنیم.

تا چه اندازه او را در این قهرمانی دخیل می‌دانی؟

خیلی زیاد، ما با تفکرات ایشان بازی می‌کردیم و همیشه بین دو نیمه به نکاتی پرداخته می‌شد که دقیقا درست‌ترین نقاط ضعف و قوت حریف به شمار می‌رفتند. همین‌ها باعث می‌شد ما نتایج مد نظرمان را در بازی‌ها بگیریم. کادر فنی فولاد در این سال‌ها همیشه قوی بوده است.

این قهرمانی تا چه اندازه به مجید جلالی ربط دارد؟

خب چون آقای جلالی دو فصل پیش از این تیم رفته، نمی‌شود خیلی این قهرمانی را به آقا مجید مرتبط دانست، اما به هر حال هر مربی که در این سال‌ها بالای سر این بازیکنان بوده توانسته در باتجربه‌تر شدن این تیم کمک کند و ما هم در دوران آقای جلالی از وجود ایشان استفاده کردیم.

یادت هست مجید جلالی تو را بهترین دفاع چپ ایران عنوان می‌کرد؟

بله، ایشان همیشه به من لطف داشتند و من هم بابت محبت‌هایشان ممنون شان هستم. آقا مجید از مربیان دانش‌آموخته ایران است و من از کار کردن با ایشان خیلی چیزها یاد گرفتم.

هم جلالی و هم فرکی از مکتب پاس تهران بودند. وجه تشابه‌شان را در چه دیدی؟

منظم بودن و با دیسیپلین بودن تمرینات در این سال‌ها باعث قهرمانی ما شد. از طرفی هم آقا‌مجید و هم حسین‌آقا هر دو فوتبال را بر پایه علم و دانش روز جلو می‌برند و اینها بارزترین مشترکات‌شان بود.

از این‌که به اردوی تیم ملی دعوت شدی خوشحالی؟

صد‌درصد. هر لحظه دارم به این‌که در اردوی پایانی تیم ملی باشم فکر می‌کنم و می‌خواهم در این یکی، دو اردو آنقدر خوب کار کنم که آقای کرش دلش نیاید مرا خط بزند.

می‌دانی در پست دفاع رقبای سرسختی برای بازی در ترکیب تیم ملی داری؟

البته که می‌دانم و برای تک‌تک این عزیزان هم آرزوی موفقیت می‌کنم. من هم مثل آنها یک هدف دارم و باید برای رسیدن به هدفم یک لحظه هم دست از تلاش برندارم.

فکر می‌کنی ایران بتواند در گروهش در جام‌جهانی امتیاز کسب کند؟

پیش‌بینی این مسائل از الان کار درستی نیست. در این فاصله تا جام‌جهانی اتفاقات زیادی رخ می‌دهد، اما در کل این‌که ایران هیچ امتیازی در گروهش کسب نکند هم پیش‌بینی بدبینانه‌ای است. من فکر می‌کنم ما در برزیل از بوسنی یا نیجریه امتیاز می‌گیریم. البته این‌که برنده می‌شویم یا نه به شرایط بازی بستگی دارد، اما تیم ملی ایران با حضور بازیکنانی مثل دژاگه و قوچان‌نژاد و مربی بزرگی مثل کرش باید در برزیل امتیاز کسب کند. آرزو می‌کنم آنقدر امتیاز بگیریم که به دور بعد صعود کنیم.

منتظر رسیدن پیشنهادها از تیم‌های بزرگ ایران نیستی؟

اگر در تیم کوچکی عضویت داشتم و می‌درخشیدم چرا، اما وقتی خودم در یکی از تیم‌های بزرگ ایران که سابقه دوبار قهرمانی در لیگ برتر را در کارنامه‌اش دارد، هستم دیگر فکر کردن به تیم‌های بزرگ معنی نمی‌دهد.

یعنی دوست نداری به تیم‌های پایتخت بروی؟

من بچه خوزستانم و تیمم هم در ایران قهرمان شده و هم در آسیا حضور دارد. البته حرف پیش پیش زدن کار درستی نیست، اما تا این لحظه اصلا به جدایی از فولاد فکر نمی‌کنم و دوست دارم با این تیم قهرمانی آسیا را هم تجربه کنم.

فولاد در لیگ برتر بیشتر از هر تیمی برابر نامداران لیگ شکست خورد. دلیلی برای این باخت‌ها پیدا کردی؟

نه، چون ما همان بازی‌هایی که برابر دیگر تیم‌ها انجام می‌دادیم را برابر پرسپولیس و استقلال هم انجام می‌دادیم، اما متأسفانه با بدشانسی‌های بزرگی هم مواجه می‌شدیم. مثلا در بازی با استقلال در یک هفته قبل از پایان لیگ ما باید حداقل چهار گل به این تیم می‌زدیم، اما تیر دروازه و مهدی رحمتی دست به دست هم دادند تا ما را از رسیدن به برد محروم کنند.

آخر بازی ناراحت بودید؟

بله، اما اتفاق مهمی که در آن بازی برای ما رخ داد این بود که توانستیم شاهد یکی از اتفاقات نادر در لیگ باشیم. ما در غدیر اهواز به استقلال باختیم، اما هواداران اهوازی تا 10 دقیقه بعد بازی ایستادند و ما را تشویق کردند. کاری که کمتر هواداری در ایران برای تیمش کرده و ما در آن بازی بود که متوجه شدیم با چه هوادارانی روبه‌رو هستیم. به همین خاطر در بازی آخر یکی از استرس‌های ما این بود که نتوانیم قهرمان شویم و آن وقت شرمنده شویم که شکر خدا این‌گونه نشد.

اما کمی هم خوش شانسی آوردید. مثلا توپ‌های نفتی‌ها در اصفهان به شکل عجیبی به دروازه سپاهان راه پیدا نمی‌کرد. این‌طور نیست؟

خب این اتفاقات به شکل عکس در بازی ما با استقلال رخ داد و اگر توپ‌هایی که من و دیگر بچه‌ها از یک متری دروازه رحمتی می‌زدیم گل می‌شد حالا دیگر این حرف‌ها مطرح نبود. به هر حال و به قول آقای کرش کسانی که بیشتر تلاش می‌کنند شانس بیشتری هم سراغ‌شان می‌رود.

محمد رضا مدنی / جام جم