نذار اینجا بمیرم

1ـ هر روز صبح وقتی از رختخواب بلند می‌شوید، حتما به این ترانه که از نان شب برای شما واجب‌تر است گوش دهید. آلبوم پرفروش تائیدم کن، تائیدم کن، نذار اینجا بمیرم به شما گوشزد می‌کند اساس و پایه زندگی بر تائید بنا شده است، بنابراین همان روز هر طور شده باید کسی را پیدا کنید که شما را تأیید کند وگرنه شک نکنید تا شب با تکنیک Art Big Bang یا همان انفجار بزرگ هنری به یک اثر هنری پست‌مدرن غیر قابل شناسایی تبدیل خواهید شد.

2ـ سعی کنید روزانه یک میلیون بار یا بیشتر ـ بسته به سلیقه‌تان ـ از خودتان بپرسید اگر روزی بیاید که من نتوانم تائیدیه خودم را از کسی یا جایی بگیرم آیا آن روز جهان به پایان خود خواهد رسید؟ متاسفانه جواب این سوال بسیار روشن و منفی است اما شما روحیه خودتان را حفظ کنید و با این که می‌دانید هر یک میلیون بار یا بیشتر به این نتیجه خواهید رسید که تائید شدن یا نشدن شما برای فلک یا همان روزگار همان قدر مهم است که سپری شدن یا نشدن تاریخ انقضای یک شیشه کشک برای یخچال ساید بای ساید آشپزخانه، اما باز دست از تلاش‌هایتان برندارید و حتما تائیدیه‌تان را قبل از غروب آفتاب از جایی بگیرید.

3ـ یک لحظه فکر کنید که اگر قرار بود همه موجودات به شرط تائید کار کنند، دنیا چه افتضاح زیبایی می‌شد. مثلا آفتاب می‌گفت: دیروز از هشت میلیارد ساکن زمین، پنج میلیارد نفر اصلا مرا ندیدند. انگار که اصلا آفتابی وجود ندارد. پس چرا من خودم را بکشم و هی زغال بریزم در کوره؟

4ـ فرض کنید یک درخت زردآلو هر سال برای زردآلو دادن، فرم نظرسنجی و فراخوان و همه‌پرسی پیامکی برگزار می‌کرد. واقعا جهان چه کمدی مضحکی می‌شد اگر درخت زردآلو محصول دادن در سال بعد را مشروط به تائیدیه همه زردآلوهایش از طرف خورنده‌های آن زردآلوها می‌کرد. شما یادتان می‌آید زردآلوهایی که پارسال خورده‌اید از کدام درخت چیده شده بودند؟ اصلا می‌شود این همه آدم را پیدا کرد و از آنها تائیدیه خوشمزگی زردآلوها را گرفت؟ به فرض که بشود سرنوشت این همه زردآلو و آدم‌هایی که آنها را خورده‌اند دنبال کرد، تکلیف درخت زردآلو با کسانی که به هر دلیل نمی‌خواهند این تائیدیه را امضا کنند چه می‌شود؟

5ـ اگر زنبورها هم بخواهند چنین رویه‌ای در پیش بگیرند چطور؟ اگر ابرها، گل‌ها و رودها هم تائیدیه بخواهند؟

حسن فرامرزی / جام‌جم