سفر زمستانی به کرانه‌های خلیج فارس

دیلم همواره گرم و شرجی زده است اما در ماه های آذر و دی آب و هوایش نسبتا سرد است. سرد را البته با معیار جنوب بسنجید که سرمای جنوب در این شهر خیلی جان ندارد. پیشه بیشتر مردم این شهر بازرگانی و صیادی است. برای همین شما می توانید در این شهر از ماهی های تازه و غذای محلی شان نوش جان کنید اما برای گردش و سفر باید بگوییم که در این شهر پیشنهاد اصلی ما خرید است! اجناس خارجی در این شهر با قیمت مناسب و ارزان تر از دیگر شهرهای ایران به فروش می رسد به طوری که از استان های همجوار و حتی استان های دورتر هم برای خرید به این شهر می آیند.

شب های دیدنی گناوه

سواحل زیبای خلیح فارس و غروب های سحرانگیز آن مهم ترین مکان دیدنی بندر گناوه است. بندری که یکی از مقاصد شلوغ مسافران در نوروز است. ساحل بندر گناوه یکی از زیباترین سواحل جنوب ایران است. در حاشیه جنوبی بندر، پارک ساحلی بزرگی ساخته شده که محل مناسبی برای استراحت و کمپ شبانه است. این محل دارای تعدادی آلاچیق، سرویس بهداشتی و حمام است. قیمت استفاده از هر آلاچیق در حدود 7000 تومان برای هر شب است.

اسلکه بندرگناوه نزدیک همین پارک ساحلی و در فاصله چندصد متری شرق آن قرار دارد. از گناوه به سمت خارک هرروز یک یا دو کشتی حرکت می کند که مسافران را بین این دو نقطه جابجا می کند. گناوه مکان های دیدنی دیگری هم دارد که اگر قصد ماندن در این شهر را داشتید بازدید از اماکن مذهبی و تفریحی آقا ابوالحسن، قدمگاه حضرت عباس و امیرالمومنین(ع) و همچنین جنگل های طبیعی و دست کاشت «چاهک» و «کلر وکمالی» را از دست ندهید.

سیاحت در بندر بوشهر

مقصد بعدی سفر بندر بوشهر است. بندری که شهرت بیشتری به واسطه توسعه شهری که داشته نسبت به دیگر بنادر این منطقه دارد. هوای معتدل پاییز و زمستان، چشمه های آب معدنی، سواحل دریای مشهور و زیبای خلیج فارس، جزیره های متعدد، تالاب های کم نظیر و ارزشمند، ویژگی های زمین شناسی منحصر به فرد استان بوشهر است. بندر بوشهر را نمی توان گذری تماشا کرد، باید ماند و دل به سواحل بی انتهای آن داد. بوشهر افزون بر جاذبه های طبیعی، به سبب دارا بودن پیشینه تاریخی و سابقه کهن فرهنگی اش دارای اماکن تاریخی، مذهبی و فرهنگی باارزشی است که از قابلیت های تاریخی و معماری این منطقه حکایت دارند. در این میان دیدن برخی جاذبه های این استان را از دست ندهید. عمارت ملک، مدرسه تاریخی سعادت، عمارت حاج رئیس و آب انبار قوام از جمله آنهاست.

پرسه در «گوده» بندر کنگان

مقصد بعدی کنگان است. بندری که رونقش درست از زمان مغول ها آغاز شد. این بندر البته در قدیم بخشی از بندر تاریخی سیراف بوده است. شاید این گمان برود که شهر های ساحلی و بندرهای جنوب شبیه به یکدیگرند اما جالب است که با توجه به مسافت های کوتاه میان این بنادر هم سبک زندگی مردم و بافت اجتماعی آن تغییر می کند و هم بافت و پوشش محلی آنها.

اما اگر در این بندر چند ساعتی را ماندید محله «گوده» آن را ببینید. گوده محله ای در شمال بندر کنگان است که میان بومیان آن منطقه گلستان هم خوانده می شود. گوده به دو بخش شمالی و جنوبی(گوده منقلی) تقسیم می شود. به نظر می رسد گوده چندی پیش روستایی همجوار شمال بندر کنگان بوده باشد.

تاریخ را در «سیراف» ببینید

اما اغراق نیست بگوییم زیباترین بندر در این کرانه سیراف نام دارد. سیراف یکی از قدیمی ترین بنادر ایران است که زمانی دارای رونق فراوانی بوده. شهر باستانی «سیراف» معماری خاصی دارد که بسیار شبیه به روستای ماسوله در شمال کشور است. سیراف پررونق ترین بندرکشور بود که روابط تجاری زیادی با کانتون چین و... در دوره های ساسانی و اسلامی داشت.

بندر تاریخی سیراف که به شماره 1348 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده از مکان های باارزش، زیبا و باستانی استان بوشهر است که متاسفانه در اثر ساخت و سازهای بی رویه در آن، زیبایی و طراوت خویش را از دست می دهد.کوه های بلند و زیبای «تنگ شیلو» و «دره لیر» دارای مناظری مسحورکننده است و گورهای سنگی فراوان و زیبایی که در کوه کنده شده و غارهای زیاد و چاه های عمیق و پرآب که دردل و کوه ایجاد شده، هر بیننده را به فکر وا می دارد که این شهر دارای چه جمعیتی بوده است.وجود کیلومترها خط ساحلی، آثار تاریخی و حتی باستانی متعدد، جذابیت های طبیعی و آب و هوای نسبتا معتدل سیراف در طول سال، باعث شده که بتوان به طور جدی به احداث تله کابین و اتوبوس های دریایی، هتل ها و موزه های متعدد فکر کرد.این شهر می تواند پایان سفر کرانه ای شما باشد چرا که این بندر آنقدر جاذبه دیدنی دارد که بتوان چند روزی را مهمان مردم خونگرم و مهربانشان بود.

با ماهیگیران ماهی بخورید

جنوب بروید و ماهی نخورید!؟ نمی شود. اگر ماهی این منطقه را خورده باشید بدون شک بازهم سراغی از آن می گیرید. فارغ از مزه دلپذیر ماهی های جنوب پیشنهاد ما همسفر شدن با ماهیگیران این منطقه است. از سال های قبل تا به امروز این منطقه از طریق صیادی ارتزاق می کرده و همین باعث به وجود آمدن خرده فرهنگ های وی‍‍‍ژه ای برای کار شده است. ماهیگیری برای آنها هم کار است و هم تفریح و رقص. موسیقی تنیده شده به این شغل هر فردی را وادار می کند به تماشای آنها بنشیند. البته ناگفته نماند که خرچنگ، میگو و صدف هم از غذاهای سنتی این منطقه محسوب می شود و می توانید طعم واقعی آن را در این منطقه بچشید.

>> ضمیمه چمدان/ میثم اسماعیلی