گوشه‌چشم مرد پرتغالی به لیگ جزیره

تازه‌ترین پیشنهاد سرمربی پرتغالی نیز مربوط می‌شود به تیم تاتنهام انگلیس که کارلوس کرش در پاسخ به رادیو بی.بی.سی در این ارتباط گفته است؛ یکی از آرزوهایش بازگشت به فوتبال جزیره است. هر چند البته او در این زمینه سیاست به خرج داده و حرف دلش را بیرون نریخته تا در عین حال فرصت چانه‌زنی و رسیدن به شرایط بهتر برایش فراهم باشد، اما برخورد علی کفاشیان رئیس فدراسیون در این رابطه بسیار خوشبینانه است. او در این زمینه می‌گوید: وقتی پیش از این کرش به درخواست منچستریونایتد پاسخ منفی داده، دلیلی وجود ندارد در این برهه که با فوتبال ایران فرصت حضور در جام جهانی را خواهد داشت به پیشنهاد تاتنهامی‌ها پاسخ مثبت دهد.

هر چند که در عالم حرفه‌ای فوتبال هر اتفاقی ممکن است و نباید به این مساله نه به حالت بدبینانه آن و نه به شکل خوش‌بینانه‌ اش نگریست، اما به هر حال مسئولان فدراسیون فوتبال نباید از کوچک‌ترین فعل و انفعالی در این ارتباط بی‌تفاوت باشند. آخر تا همین جا نیز که کرش با تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی برزیل صعود کرده، برایش افتخاری است که در کارنامه کاری‌اش ثبت می‌شود. بویژه حالا که قرعه جام جهانی‌مان نیز مشخص شده و کرش با ضعیف دانستن شانس صعود تیم ملی در حضور تیم‌هایی چون آرژانتین، نیجریه و بوسنی تصریح دارد که باید از حضور در برزیل نهایت لذت را برد.

این وسط این سوال مطرح می‌شود که آیا احتمال دارد سرنوشت ایویچ فقید البته با کمی تغییر برای کارلوس کرش در آستانه جام جهانی برزیل تکرار شود؟ می‌گوییم با کمی تغییر چون ایویچ در آستانه حضور در فرانسه 98، در اردوی تدارکاتی اروپا با شکست سنگین 7 بر یک در بازی دوستانه با رم ایتالیا مواجه شد تا همین شکست که بعدها عده‌ای آن را حساب شده دانستند، پوست موز را زیر پای این مربی با دانش و شناخته شده بیندازد، هر چند همین تیم ساخته شده او در فرانسه، ارائه‌گر بازی‌هایی قابل قبول در مجموع شد. اما حالا شرایط کاملا فرق می‌کند، نه کارلوس کرش، تومیسلاو ایویچ است و نه علی کفاشیان، صفایی‌فراهانی. رئیس فدراسیونی که در فوتبال با قدرت عمل کرد تا امروز و پس از گذشت سال‌ها، همه از حضور فوتبالی او به نیکی یاد کنند.

فرق امروز با دیروز این است که فدراسیون کفاشیان تمام و کمال در خدمت برنامه‌ها و نقطه نظرات سرمربی پرتغالی خود است و حتی در این راه نیز بنا دارد لیگ و جام حذفی را فروردین ماه 93 تمام کند تا وقت لازم برای حضور بازیکنان ملی‌پوش در برنامه‌های مورد نظر کرش فراهم شود. در شرایطی که بسیاری از مربیان لیگ و از جمله تیم‌های درگیر مسابقه‌های آسیایی، همچون امیر قلعه‌نویی و زلاتکو کرانچار این نظر کرش را قبول ندارند و معتقدند تیم ملی از همین لیگ به جام جهانی رسیده و نباید حالا که خود کرش نیز تاکید دارد از جهنم به بهشت رسیده، توی سرش بکوبد.

کارلوس کرش که این روزها در خارج از ایران در تعطیلات کریسمس بسر می‌برد، هر چند دوپهلو از پاسخ دادن شفاف به این نکته که واکنش‌اش به پیشنهاد تاتنهام انگلیس چیست، عبور می‌کند، اما قطعا در تعطیلات کریسمس از این فرصت خوب بهره‌مند است که به پیشنهادهای جدیدش حسابی فکر کند. او در این زمینه گفت: تاتنهام تیمی است که من احترام زیادی برای آنها قائل هستم. آنها باشگاهی بزرگ و حرفه‌ای در انگلیس هستند. در چند وقت اخیر یک سری ارتباطاتی با چند تیم لیگ برتری داشته‌ام. باید این را اعلام کنم که یکی از آرزوهای مربیگری من بازگشت به لیگ جزیره است. حضورم در منچستریونایتد، یکی از بهترین دوران مربیگری من بوده است.

او در عین حال در این مصاحبه گریزی زد به حضورش در فوتبال ایران و گفت: وقتی تیم ملی پرتغال را در سال 2010 ترک کردم همه چیز برای من به پایان نرسید. مهم‌ترین نکته برای من این بود که بتوانم در جام جهانی 2014 حضور داشته باشم. خیلی دوست داشتم تا دوباره حضور در جام جهانی را تجربه کنم و به همین خاطر انگیزه زیادی داشتم تا بتوانم همراه تیمی در جام جهانی 2014 برزیل حضور داشته باشم. این فرصت از طریق ایران برایم فراهم شد.

کارلوس کرش از قبول هدایت تیم ایران بعنوان چالشی بزرگ برای خود نام برد و در بیان دلیل آن نیز افزود: فوتبال ایران فاصله زیادی با کره جنوبی، ژاپن و حتی استرالیا داشت و من دوباره یک انگیزه جدید را در دوران مربی‌گری خود خلق کردم.

حساب ژاپن و کره جنوبی از بقیه جداست

به گزارش ایسنا، سرمربی تیم ملی ایران درباره فاصله تیم‌های آسیایی با تیم‌های تراز اول دنیا گفت: وقتی به فوتبال آسیا برگشتم و شرایط را دیدم، واقعا ناامید شدم. قبلا مدتی در ژاپن و امارات مربیگری کردم و این بار در بازگشت دوباره خود به آسیا ناامید شدم. در آسیا دو کشور کاملا پیشرفته وجود دارد. ژاپن و کره جنوبی. بقیه تیم‌ها تلاش می‌کنند تا به شرایط آنها برسند. البته این گفته من به معنی این نیست که فوتبال در خون بقیه مردم نیست بلکه در خیلی از موارد منابع مالی آنها بسیار کم است و یا این‌که جمعیت فوتبالی کمی دارند. ذهنیت، ‌ساختار و نوع رقابت، سازماندهی، زمین‌های مسابقه، بعد مسافت اینها باعث می‌شود که فاصله زیادی بین فوتبال آسیا با فوتبال آمریکای جنوبی و اروپا ایجاد شود. نباید به تلاش‌های صورت گرفته برای کاهش فاصله سطح فوتبال آسیا دلخوش کرد. این‌ها کافی نیست و هنوز فاصله زیادی بین سطح فوتبال آسیا و فوتبال اروپا و آمریکای جنوبی وجود دارد.