گریز بی‌پایان بل و سباستین

شخصیت‌های کارتون‌های دیگر نیز به شکل‌های مختلف با خلا و فقدان مادر و مهر مادری مواجه بودند. مادر «چوبین» که اسیر هیولایی خبیث و غول‌آسا به نام برونکا بود و «پینوکیو» نیز اساسا به دلیل چوبی بودن و بالقوه انسان نبودن جای خالی مادر را برای همیشه احساس می‌کرد.

مادر «پرین» در «باخانمان» هم از جایی به بعد بر اثر شدت بیماری می‌میرد و دخترش را در این دنیای بی‌رحم تنها می‌گذارد یا حتی «حنا» دختری تنها در مزرعه که مادرش را از دست داده بود.

شاید همین میل به آغوش و پناه گرم مادر بود که وجهی ارزشمند و انسانی به این آثار می‌داد و تماشاگران کوچک و بزرگ را به پیگیری این مجموعه‌ها ترغیب می‌کرد.

هرچند حالا و شاید حتی همان موقع نیز به برخی ساده‌انگاری‌ها در پرداخت حوادث و رویدادهای آن قصه‌ها می‌خندیدیم و باعث می‌شد گاهی اوقات ماجرا را شوخی فرض کنیم.

مثلا این‌که نل یا هاچ به هر شهر و منطقه‌ای که می‌رسیدند و سراغی از مادر خود می‌گرفتند، یکی پیدا می‌شد و می‌گفت مادرت همین چند دقیقه پیش برای همیشه اینجا رو ترک کرده! و این یعنی اضافه شدن یک قسمت دیگر به سریال و انتظار یک هفته‌ای دیگر برای پیگیری کارتون.

«بل و سباستین» اما حکایت دیگری داشت و بحث جستجوی مادر در آن مطرح نبود، بلکه سازندگان این اثر خیال خود و تماشاگر را همان ابتدا راحت کردند و مادر بینوای سباستین را در هنگام زایمان به دیار باقی فرستادند و در مقابل تعلیق و هیجان این قصه را به فرار سگ همراه سباستین یعنی بل از دست صاحب و تعقیب‌کنندگانش متمرکز کردند.

کارتون خاطره‌انگیز «بل و سباستین» به کارگردانی کیجی هایاکاوا و محصول 1981 میلادی با اقباس از رمـان فرانسوی «بل و سباستین» اثر سیسیل آبری ساخته شده بود. البته دو دهه پیش از این، مجموعه‌ای هم براساس این داستان ساخته و از تلویزیون فرانسه پخش شد.

بعد از تلویزیون و انیمیشن، نوبتی هم که باشد نوبت سینما بود که نگاهی دگرباره به این داستان قدیمی داشته باشد.

روز گذشته در خبرگزاری‌ها آمده بود که نیکلاس ونیر موفق شده فیلم زیبایی براساس قصه آبری بسازد که پس از جشنواره فیلم رم روانه اکران جهانی خواهد شد و این یعنی باوجود گذشت پنج دهه، بل و سباستین به آرامش نرسیده‌اند و هنوز هم شهر به شهر و کوه به کوه از دست تعقیب‌ کنندگان می‌گریزند. گویی که گریز از دردها و مصائب دنیا را پایانی نیست.

علی رستگار - گروه فرهنگ و هنر