انتقاد از انتقاد

طرف بیش از حد انتقاد کند، کم‌کم اثر انتقاداتش از بین می‌رود و خلق‌الله، نقد کردن او را با «نق زدن» او هم معنا می‌پندارند و آن را به حساب اعتیاد وی به انتقاد می‌گذارند، آن هم انتقاد بدون پیشنهاد که خیلی کاری ندارد. کنار گود نشستن و گفتن که لنگش کن، از هر کسی برمی‌آید، حتی از ما!....

در ارتباط با همین مقوله‌ای که عرض کردیم یک اتفاقی در جلسه تودیع و معارفه رئیس قبلی و رئیس بعدی (یا بفرمایید فعلی) سازمان انرژی اتمی ــ که جای حساسی هم هست ــ افتاده است که تعریفش خالی از لطف نیست.

آقای فریدون عباسی‌دوانی رئیس سابق این سازمان هنگام تحویل کلید آن به آقای علی‌اکبر صالحی، روی یک نکته حساسی انگشت گذاشته و گفته است: «حالا که انتخابات تمام شده و کابینه جدید شکل گرفته است، آقای روحانی به عنوان یک شیخ، مانع انتقادات بیشتر به دولت دهم و احمدی‌نژاد شود و نکات مثبت دولت وی را نیز بگوید.» ــ به نقل از جراید اهل انتقاد

بسته پیشنهادی: چون جنس کار ما هم یک طوری است که خمیرمایه اصلی‌اش با انتقاد عجین و سرشته شده است؛ لهذا در راستای آنچه عرض کردیم و عرض کردند، نکاتی چند، محض محکم‌کاری بیشتر، عرض می‌کنیم:

1ـ تابلونوشته: در امور فرهنگی و اخلاقی، نگارنده خیلی بر نوشته‌های تابلوشده، تاکید و تکرار دارد، چرا که به رخ کشاندن نکات اخلاقی آموزنده فرهنگ خود ما از گذشته‌های بسیاردور و دیر است. مردم و مسئولان، این عبارت تابلونوشته برسردر جامعه را روزی چند بار، صبح و ظهر شب، تلقین و تکرار کنند که: «عیب می‌ جمله بگفتی، هنرش نیز بگوی». حالا یک کسی ممکن است بگوید از کدام هنرش بگویم؟.... خب این دیگر به هنر خود شما بستگی دارد.

2ـ کمیته تحقیق و تفحص: دولت کلیدساز جناب روحانی، عجالتا یک کمیته تحقیق و تفحص تشکیل دهد تا بگردند نکات مثبت دولت قبلی را پیدا کنند. از قدیم فرمودند: «جوینده، عاقبت یابنده است». نفرمودند؟...

3ـ کلاس فشرده: برای تمام اهل انتقاد، اعم از مردم و مسئولان و علی‌الخصوص اصحاب رسانه، یک دوره فشرده کلاس‌های «آشنایی با اصول و مبانی اولیه نقد و انتقاد» گذاشته شود. فقط مراقبت شود که مدرک جعلی‌اش مثل مدرک جعلی دیپلم که حول و حوش چهار میلیون تومان خرید و فروش می‌شود؛ خرید و فروش نشود. شد، اول از خود این کلاس‌ها انتقاد کنیم!

رضا رفیع