از اصولگرایی تا وصولگرایی

بیت دستکاری شده:

سخن کاو از سر اندیشه آید

نوشتن را و گفتن را بشاید!

رئیس دولت تدبیر و امید، در سخنرانی شسته رفته خود در مراسم تحلیف ـ که منجر به کف زدن اکثریت قریب به‌اتفاق نمایندگان همیشه در صحن علنی مجلس شد و فقط موجب اعتراض یک نفر نماینده شد! ـ جمله قشنگی خطاب به آمریکا و سایر دول غربی بیان داشتند و گفتند که: «غرب با زبان تکریم با ملت ایران صحبت کند، نه با زبان تحریم»؛ نشان دادند که بر اصول منبر و نطق مسلط هستند و می‌توانند سجع و جناس و دیگر صنایع ادبی را در کلام خود جاری نمایند و خیلی متین و مطنطن صحبت کنند.

اگر این یک نمونه کافی نیست، پس به یک نمونه تازه‌تر توجه شما را جلب می‌کنیم که در جلسه معارفه وزیر جدید کشور اتفاق افتاد. آقای روحانی در سخنان خود در این مراسم، با اشاره به خصوصیت سیاسی دولت خود اظهار داشتند: «این دولت، فراجناحی است و من هیچ مانعی نمی‌بینم که کسی در کنار من بنشیند و بگوید اصولگرایم یا بگوید اصلاح‌طلبم. من همه اینها را الفاظ می‌دانم. نه اصولگرایی، بلکه وصولگرایی مهم است و ما آرمان‌هایی در این نظام داریم که دستیابی به این آرمان‌ها و وصول به آنها مهم است.» ـ به نقل از جراید فراجناحی و ایضا فروجناحی!

بسته پیشنهادی: از آنجا که از برخی تعبیرات آقای روحانی در سخنان شان همچین خوش خوشانمان شده، فلذا برای تشویق ایشان به این‌گونه سخن گفتن هم که حساب کنید، سخنانی کوتاه اما ارزشمند تقدیم می‌داریم:

1‌ ـ تشکر اهل ادب: جامعه اهل ادب و فرهنگ و فرهیختگی که ظرایف سخنان ادیبانه و حکیمانه را بهتر و عمیق‌تر درک می‌کنند، نامه‌ای بنویسند و از ایشان بابت ادیبانه سخن گفتن تشکر کنند. مدت‌ها بود که تشنه یک همچین سخنرانی‌هایی بودیم. آخیش ش ش.....رفع عطش شد!

2 ـ وصل و فصل: از آنجا که به خاطر پاره‌ای اختلاف سلایق و تنگ‌نظری‌های به اصطلاح جناحی، یک چند وقتی بود که «فصل» ما از «وصل» ما بیشتر شده بود؛ لهذا توصیه می‌کنیم آقای روحانی بدهد یک خطاط خوش‌خط (مثل استاد محمد احصایی عزیز) این شعر حضرت مولانا را خیلی قشنگ خطاطی کند و سپس تابلو در یک جای خوب و در معرض از کابینه نصب‌العین شود که: «ما برای وصل کردن آمدیم‌/ ‌نی برای فصل کردن آمدیم». همین چند‌وقت پیش، مامور محترم مخابرات آمده بود تلفن ما را وصل کند، داشت زیر لب چیزهایی زمزمه می‌کرد. گوش سپردم، دیدم دارد همین شعر را می‌خواند: «ما برای وصل کردن آمدیم»!.... دمش گرم؛ وصل کرد پولش را گرفت و رفت.

رضا رفیع