شترمرغ آفریقایی در گذر تاریخ

نرها تا 75‌‌/‌‌2 متر و ماده‌ها 9‌‌/‌‌1 متر ارتفاع دارند. وزن آنها از 63 تا 157 کیلوگرم متغیر است. پراکنش طبیعی این پرنده در خاورمیانه، شمال، جنوب، شرق و غرب آفریقاست اما امروزه در شمال آفریقا و خاورمیانه منقرض شده است.

این گونه به طور طبیعی و در حال حاضر در موریتانی، مالی، چاد، سودان، اتیوپی، اریتره، سومالی، کنیا، اوگاندا، تانزانیا، آنگولا، نامیبیا، آفریقای جنوبی، بوتسوانا، زامبیا، زیمبابوه و موزامبیک حضور دارد. زیستگاه آنها ساوانا، دشت‌های باز و بوته‌زارهاست. بسیاری از جمعیت‌های آفریقای‌ جنوبی در پارک‌های ملی محصورند.

عادات غذایی

رژیم غذایی آنها شامل میوه‌ها، دانه‌ها و بذرها، برگ‌های آبدار و گوشتی (Succulent leaves)، جوانه‌ها، سرشاخه‌ها، علف‌ها، گیاهان یکساله پهن برگ و مهره‌داران کوچک نظیر مارمولک‌هاست.

تولیدمثل

شترمرغ‌های نر از بال‌های بزرگشان در رقص پیش از جفتگیری و جلب ماده‌ها و حفر یک گودی کم‌عمق برای تخم‌ها استفاده می‌کنند.

شترمرغ‌ها تک همسر هستند. چند شترمرغ در یک آشیانه تخم می‌گذارند، ولی فقط نر و ماده اصلی (Major Hen & Cock) روی تخم‌ها می‌خوابند.

در آخر دوره تخمگذاری حدود 60 تخم در یک آشیانه دیده می‌شود اما حدود 20 تخم یعنی یک سوم به جوجه تبدیل می‌شود. در دوره جوجه‌کشی، ماده هنگام روز و نر شب‌ها به مدت 39 تا 42 روز روی تخم‌ها می‌خوابند. هر دو جنس از جوجه‌ها مراقبت کرده و در نهایت به مدت یک سال اعضای خانواده با هم زندگی می‌کنند.

آشیانه‌ها اغلب دو کیلومتر با هم فاصله دارند. اما در بوته‌زارهای انبوه ممکن است نزدیک‌تر و در دشت‌های باز این فاصله بیشتر شود. در محل‌های تغذیه که غذا به وفور یافت می‌شود، همچنین محل آبشخور تعداد زیادی شترمرغ کنار هم تجمع می‌کنند. در این محل‌ها شترمرغ‌های نابالغ در دسته‌هایی بزرگ و گاه به بیش از صد قطعه می‌رسند.

تکامل

شترمرغ از یک گروه بزرگ پرندگان بی‌پرواز به نام سینه‌پهن‌ها (Ratites) است.

شواهد فسیلی و یافت شدن پوسته تخم شترمرغ‌ها نشان می‌دهد احتمالا جدّ شترمرغ یک پرنده بی‌پرواز کوچک مربوط به ائوسن (50 تا 44 میلیون سال قبل) در استپ‌های آسیا بوده است.

حفاظت

این گونه جانوری در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت در طبقه کمترین نگرانی قرار دارد و جمعیت آن رو به کاهش است.