گوشی‌های سرطانی!

دانشمندان در تلاش هستند حتی این گوشی‌ها را به انسان‌ها نیز شبیه‌تر کنند تا آنجا که با برنامه‌های جدید، از آنها می‌خواهند تا مانند یک ربات، دستورهای شفاهی ما را اجرا کرده و نقش منشی‌هایمان را برایمان بازی کنند.

اما این گوشی‌ها هرچه پیشرفته‌تر شده و به انسان‌ها نزدیک‌تر و شبیه‌تر می‌شوند، اختلالات و بیماری‌‌هایشان به انسان‌ها شبیه‌تر می‌شود.

نمونه آن گوشی گالکسی من است که مدت‌هاست دچار اختلالی شده که بیشتر به انسان‌های سرطانی شبیه است؛ سرطانی از این جهت که مانند بیماری یک انسان، تومورها از بخش میانی آن رشد کرده، گسترش یافته و اکنون به دیگر بخش‌ها «متاستاز» زده است.

گوشی هوشمند و محبوب من که تا دیروز دچار مشکل شارژ بود، اکنون به بیماری‌های جدیدتری مبتلا شده که امان از او بریده است.

انسان‌ها از چند دهه قبل برای تامین هزینه‌های درمان خود در روز مبادا، به بیمه‌های درمانی روی آورده‌اند و اکنون در جوامع توسعه یافته، با وجود هزینه‌های سرسام‌آور درمان، اما به مدد بیمه‌های درمانی، بیماران هزینه‌های ناچیزی برای سلامت خود پرداخت می‌کنند.

اگر گوشی‌های هوشمند قرار است روزبه‌روز هوشمندتر شده و به انسان‌ها نزدیک‌تر شوند، باید برای هزینه‌های درمان آنها نیز فکری کرد. آنچه در ایران مغفول واقع شده، خدمات پس از فروش است که بسیاری از برندها حاضر نیستند برای جلب رضایت مشتری، هزینه‌ای بابت آن پرداخت کنند.

ما برای خرید گوشی‌های هوشمند، هزینه بالاتری پرداخت می‌کنیم تا آن را گارانتی کنیم، اما این کارت‌های ضمانت به مانند دفترچه‌های بیمه‌ای شده است که در بیمارستان‌ها کسی آنها را تحویل نمی‌گیرد.

همانند گوشی من که شرکت ضمانت‌کننده به هزار بهانه حاضر نیست هزینه‌های درمان گوشی سرطانی خود را به‌عهده بگیرد.

علی پیش‌بین - جام‌جم