محققان دانشکده پزشکی کیس وسترن ریزرو و دانشگاه تورنتو، الگوهای پویایی فعالیت مغزی را با MEG بررسی کردند تا ارتباطات عملی مغز - ارتباطات یک منطقه با مناطق دیگر- را تعیین کنند. MEG میدانهای مغناطیسی تولید شده توسط جریانهای الکتریکی را در نورونهای مغز اندازه گیری میکند.
پژوهشگران به سرپرستی روبرتو فرناندز گالان، استادیار علوم عصبی دانشگاه کیس وسترن ریزرو، توانستند با استفاده از این شیوه، اختلال طیف اوتیسم (ASD) را با ۹۴ درصد دقت تشخیص دهند. این شیوه تحلیلی جدید یک روش موثر و کمّی از تایید تشخیص بالینی اوتیسم ارائه میکند. گالان گفت: میتوان فقط با نگاه کردن به الگوهای فعالیت نورونی بین مغز مبتلا به اوتیسم و مغزی که اوتیسم ندارد تمایز قایل شد.
به گفته وی، این کشف راه را برای ارائه ابزارهای کمّی هموار میکند تا مکمل شیوههای تشخیصی کنونی اوتیسم بر اساس آزمایشهای رفتاری شوند.
پژوهشگران در یک بررسی روی ۱۹ کودک که ۹ نفر از آنها به ASD مبتلا بودند، ۱۴۱ حسگر را برای ردگیری فعالیت قشر مغز هر کودک به کار گرفتند. این حسگرها چگونگی تعامل مناطق مختلف مغز با یکدیگر را در حال استراحت ثبت کردند سپس این گروه از پژوهشگران تعاملات مغزی گروه کنترل را با این گروه از مبتلایان به ASD مقایسه کردند. محققان از ارتباطات قویتری بین مناطق عقبی و جلویی در مغز گروه ASD خبر دادند: وجود یک جریان نامتقارن از اطلاعات به مناطق جلویی، در حالی که روند معکوس این امر- جریان اطلاعات از جلو به عقب مغز- وجود نداشت.
این چشم انداز جدید در مورد جهت ارتباطات میتواند به شناسایی ناهنجاریهای آناتومی در مغز ASD کمک کند. اغلب اندازه گیریهای جریان ارتباطات عملیاتی، نشان دهنده جهت تعاملات نیستند. این راهبرد جدید به پزشکان و محققان کمک میکند تا پارازیت زمینه یا ورودی خود به خودی که موجب فعالیت مغز در هنگام استراحت میشود را اندازه گیری کنند.
از سوی دیگر یک نقشه فضایی از این ورودیها نشاندهنده پیچیدگی و ساختارهای مغزی بیشتر در گروه کنترل نسبت به گروه ASD است و در گروه ASD تنوع و پیچیدگی کمتری وجود دارد.
>> مهر