در ازدحام مشکلات «زمانه»

البته گاهی هم شاید لازم نباشد راه‌حلی در این رسانه‌ها بیابیم همان‌قدر که افرادی را پیدا کنیم که به اصطلاح با ما «درد مشترک» دارند ، کمی آرام می‌شویم که تنها نیستیم و هستند کسانی که یا شرایط شبیه ما دارند یا اوضاع و احوالشان از ما بدتر است.

فتحی در سریال «زمانه» دقیقا همین کار را انجام داده است. او در این سریال آدم‌هایی را به ما نشان می‌دهد که مابه ازای واقعی دارند.

خانواده بهزاد، کپی برابر اصل خیلی از خانواده‌هایی است که در ظاهر زندگی خوبی دارند، اما وقتی روابط و زندگی آنها بزرگنمایی می‌شود، نمی‌توان رنگ خوشبختی را در آن دید.

خانواده عموی بهزاد هر چند پولدار هستند اما آنقدر حاشیه‌‌های جور وا جور اطراف آنها را گرفته که آنها دیگر نمی‌دانند خوشبختی و آرامش چه طعمی دارد. روابط انسانی و عاطفی این دو خانواده پیچیده و پر از تزویر است.

در سریال زمانه کارخانه‌ای به تصویر کشیده شده که بنا به دلایل مختلف رو به ورشکستگی است. کارگران ماه‌هاست حقوق نگرفته‌اند.

منوچهر (شهرام قائدی) به بهزاد که حالا همه کاره کارخانه است می‌گوید با دادن زیرمیزی (رشوه) می‌توان وام‌ کلانی برای کارخانه جور کرد، آن ‌هم نه وامی که کارمزد بالایی داشته باشد! شاید چنین مسائلی را نتوان در اخبار یا برنامه‌های گفت‌وگومحور به صورت مستقیم مطرح کرد اما تلویزیون آنقدر به مخاطبش احترام می‌گذارد که در یک سریال داستانی مسائلی چون بیکاری و روابط نادرست اقتصادی را بازگو کند و حتی آلودگی هوا را هم در داستان خود جای ‌دهد و در نمایی که از ساختمانی مرتفع گرفته شده؛ هوای بشدت آلوده تهران را نشان دهد؛ هوایی که شبیه آلودگی ای است که روابط انسانی را هم در بر گرفته است.

همه درهای زندگی روی خانواده ارغوان بسته بود اما فتحی نشان داد که در ازدحام مشکلات غیر قابل حل بازهم می‌توان امید باز شدن دری را داشت.

برای خانواده ارغوان این در را دکتر داوودی باز کرد و خوشبختی را به آنها هدیه داد. داوودی همان روزنه امیدی است که همه ما در این روزهای دشوار به آن نیازمندیم.

طاهره آشیانی - دبیر گروه رادیو و تلویزیون