نگاه کارمندی به بازیگری اشتباه است

رستمی در سریال «دختران حوا» ‌نقش دکتر سامان آزاد را بازی می‌کند.

نقش همسر او را تینا آخوندتبار ایفا می‌کند. نقشی که او در این سریال بازی می‌کند، برخلاف کارهای گذشته‌اش است. دکتر سامان گرچه کاملا شخصیت منفی قصه نیست، اما رگه‌های منفی دارد. او در حالی که در حق همسرش بدی می‌کند اما وقتی یکی از بیماران او پول عملش را ندارد، حاضر است به او کمک کند.

در سریال‌های اخیری که از رستمی پخش شده است، او تجربه نقش‌های جدی را داشته و می‌توان گفت رستمی با بازی در یه تیکه زمین و دختران حوا نشان داد که می‌تواند نقش‌های جدی را هم به اندازه نقش‌های طنز، خوب بازی کند. البته او قبل از این‌که پاسخگوی سوالات ما باشد، تاکید کرد از وقتی سریال دختران حوا پخش می‌شود مردم مرتب او را نفرین می‌کنند، به همین دلیل است که مرتب با ماشین‌اش تصادف می‌کند! او در این گفت‌وگو مخاطبان تلویزیون را به صبوری دعوت کرد و خواست تا پایان این اثر را دنبال کنند.

ما معمولا شما را در نقش‌های طنز دیده‌ایم، اما با اجرای نقش‌های جدی در سریال‌های یه تیکه زمین و دختران حوا نشان دادید در رویه بازیگری‌تان تغییر داده‌اید. این در حالی است که وقتی بازیگری در یک گونه موفق عمل می‌کند کمتر حاضر می‌شود تجربه بازی در گونه‌های دیگر را داشته باشد. چطور شد شما این خطر را پذیرفتید؟

وقتی بازیگری با یکسری شخصیت خاص در دل مردم جا باز می‌کند، مسلما خیلی سخت است که برخلاف آن شخصیت‌ها نقش دیگری را تجربه کند. من دنبال طنزهای اجتماعی بودم که نقدی در آن مطرح می‌شود، نه طنزی که محتوای مناسب ندارد و فقط مخاطبان را می‌خنداند. به همین دلیل در سریال شمس‌العماره نقش «شکور» را بازی کردم که طنز آن متفاوت بود. در سریال «نون و ریحون» هم نقش عباس را بر عهده داشتم که کاملا با شکور تفاوت داشت. من این سریال را خیلی دوست داشتم، چون نقدهای جالبی به مسائل اجتماع داشت. سریال وضعیت سفید را هم خیلی دوست داشتم. واقعا کارکردن با حمید نعمت‌الله خیلی خوب بود. کار با او مثل دانشگاه برای بازیگر می‌ماند. گرچه فضای این سریال طنز موقعیت بود، اما من نقش جوانی را بر عهده داشتم که دانای کل بین جوانان بود، به همین دلیل در طول این سال‌ها که در حرفه بازیگری مشغول هستم در هر اثری ـ چه تلویزیونی، سینمایی یا تئاتر ـ یک نقش متفاوت از کارهای قبلی‌ام را بازی کرده‌ام. دلم نمی‌خواهد از حرفه‌ام سوء‌استفاده کنم. به همین دلیل به هر روشی نان درنمی‌آورم.

معتقدم وقتی بازیگری خودش را در یک گونه محدود می‌کند، ممکن است در ابتدا بیننده از بازی‌اش لذت ببرد و آن را دوست داشته باشد، اما بعد از مدتی مخاطب از این بازیگر خسته می‌شود و او را کنار می‌گذارد. بنابراین تلاش می‌کنم در گونه‌های مختلف نقش‌های متفاوت را بازی کنم تا بیننده از من خسته نشود. شاید باورتان نشود اما چند نقش شبیه شکور برای سریال‌های نوروزی به من پیشنهاد شد، ولی نپذیرفتم.

زمانی که پیشنهاد بازی در سریال «سه پنج دو» هم به من شد به دوستان گفتم من اصلا فوتبال دوست ندارم، اما بعد از صحبت‌کردن با سهیلی‌زاده پذیرفتم، چرا که احساس کردم این سریال قرار است به نقد مسائل حاشیه‌ای فوتبال بپردازد.

یکی دیگر از دلایلم برای عوض‌کردن گونه کارهایم به حرف یک دوست خبرنگار منتقد برمی‌گردد که به من نقد داشت چرا تجربه بازی در گونه‌های دیگر را کسب نمی‌کنم و همین مساله باعث شد گونه کارهایم را تغییر بدهم. من همیشه ترس از این مساله دارم نقشی که بازی می‌کنم برای مردم جذابیت لازم را داشته باشد. از این جمله که بگویند فلان بازیگر هم کلیشه‌ای شده، واهمه دارم.

وقتی قرار شد نقش سامان را در سریال دختران حوا بپذیرید چه ذهنیتی درباره او داشتید. فکر نمی‌کردید ممکن است برای مخاطبان به عنوان یک چهره منفور معرفی شوید؟

چرا، این واهمه را داشتم. از زمانی که این سریال پخش می‌شود، فکر می‌کنم مردم من را نفرین می‌کنند؛ چون مرتب با ماشینم تصادف می‌کنم! زمانی که سهیلی‌زاده از من برای بازی در این سریال دعوت کرد، داستان کامل را برای مطالعه داد تا نقشی را که دوست دارم انتخاب کنم. من هم بعد از خواندن فیلمنامه نقش دکتر سامان آزاد را انتخاب کردم. جالب است که سهیلی‌زاده هم این نقش را برایم در نظر گرفته بود. البته می‌دانستم وقتی این سریال پخش شود، مردم از دیدنم در چنین نقشی تعجب می‌کنند اما تنها چیزی که به من آرامش می‌داد و خیالم را راحت می‌کرد این بود که می‌دانستم مخاطبان خاص که تخصصی به این کار نگاه می‌کنند، متوجه می‌شوند که می‌خواستم یک دنیای جدید را برای خودم کشف و تجربه کنم. مخاطبان خاص همیشه این حق را به ما می‌دهند که دنبال دنیای جدید باشیم، ولی مخاطب عام این حق را نمی‌دهد. در واقع او در ابتدا از نقش‌هایی که بازیگر بازی می‌کند، استقبال می‌کند اما بعد از مدتی از این همه تکرار خسته می‌شود.

نقش سامان آزاد در سریال دختران حوا تک‌بعدی نیست، بلکه شخصیت پیچیده‌ای است. این مساله تا چه میزان شما را برای بازی در این سریال ترغیب کرد؟

یکی از دلایلم برای پذیرش نقش سامان همین مساله بود. او شخصیتی دارد که مرتب با چالش همراه است. البته باید بگویم سامان آزاد منفی مطلق نیست، بلکه او رگه‌های منفی دارد. گرچه او نسبت به همسرش بدرفتاری می‌کند، اما وقتی بیماری پول جراحی ندارد به او کمک می‌کند.

چند روز پیش یکی از طراحان گریم پیشکسوت سینما و تلویزیون به من تبریک گفت و تاکید کرد که اصلا فکر نمی‌کردم بتوانی چنین نقشی را تا این حد خوب بازی کنی، ولی الان متوجه شدم اگر نقشی به تو سپرده شود که جای کار داشته باشد تا چه میزان می‌توانی خوب بازی کنی.

در قسمت‌های ابتدایی این مجموعه خیلی با شخصیت سامان مانوس نشده بودید، اما به مرور که قصه جلو رفت شما هم بیشتر در این نقش جا افتادید. ایفای نقش سامان با چنین ویژگی‌هایی برایتان دشوار نبود؟

بله، دشواری‌های خودش را داشت، چون یک دنیای جدید و عجیب و غریب را تجربه می‌کردم. سهیلی‌زاده قسمت به قسمت جلو می‌رفت و کار را ضبط می‌کرد. قبول دارم در قسمت‌های اول خیلی با این شخصیت مانوس نبودم، اما به مرور با این شخصیت عجین شدم. بگذارید برایتان یک مثال بزنم. وقتی بازی در یک اثر طنز به من پیشنهاد شود می‌دانم باید چه کار کنم. بنابراین می‌توانم غوغا کنم. در یکی از صحنه‌های عبوری سریال قلب یخی به کارگردانی سامان مقدم کاری کردم که وقتی عوامل این صحنه را دیدند همه به خنده افتادند. وقتی یک کار طنز به من سپرده شود که حتی دیالوگ هم نداشته باشم به قول معروف می‌توانم صحنه را به آتش بکشم اما برای بازی در سریال دختران حوا ترس داشتم و تلاش کردم این نقش را خیلی خوب بازی کنم.

البته در سریال یه تیکه زمین که ایفای یک نقش جدی را بر عهده داشتید، احاطه بیشتری روی نقش‌تان داشتید.

بله، با توجه به تجربه‌ای که در سریال دختران حوا داشتم، دیگر برای بازی در سریال یه تیکه زمین احساس آرامش می‌کردم و با اولین برداشت، سکانس‌ها را ضبط می‌کردیم، حتی پیشنهادهایی هم برای نقشم می‌دادم. به عنوان مثال، وقتی صحنه خواستگاری ضبط شد به کرمپور پیشنهاد دادم اجازه بدهد این صحنه را دوباره ضبط کنیم تا من نقشم را دوپهلو بازی کنم و مخاطبان تا قسمت‌های پایانی متوجه شخصیت آرش نشوند. در واقع دوست داشتم مخاطبان را به نوعی فریب بدهم که البته این تمهید جواب داد.

برخی بازیگران برای خودشان تیپی خلق می‌کنند و این تیپ‌ها را مرتب به کارهای مختلف می‌برند. به نظر شما چرا بازیگران از این روش استفاده می‌کنند؟

به این خاطر است که به حرفه‌شان به چشم شغل کارمندی نگاه می‌کنند. متاسفانه وقتی چنین نگاهی به وجود بیاید روز مرگ آن بازیگر خواهد بود. این در حالی است که باید برای نقش‌های مختلف خلاقیت داشت. عصبانیت سامان در دختران حوا باید با نوع عصبانی‌شدن عباس در نون و ریحون تفاوت داشته باشد. هنر کار دلی است، نباید تبدیل به یک عادت شود. البته باید بگویم سهیلی‌زاده برای انتخاب من در سریال دختران حوا خطر زیادی کرد، چرا که من را به دنیای عجیب و غریب دعوت کرد. گرچه در کارهای سینمایی‌ام نقش‌های جدی هم داشتم اما در کارهای تلویزیون این تجربه را نداشتم.

آیا از این اتفاق که توانستید وارد یک دنیای عجیب و غریب شوید، راضی هستید؟

بله، خیلی خوشحالم. در واقع تلاش کردم به غیر از دنیای طنز ـ که تجربه‌اش را داشتم ـ وارد دنیایی شوم که امتحانش نکرده‌ بودم. بازی در این دنیای ناشناخته برایم دشوار بود، اما شیرینی خودش را هم داشت. امیدوارم مخاطبان هم خیلی به خاطر ایفای نقش سامان از دستم عصبانی نباشند، صبوری کنند و کار را تا پایان ببینند. البته الان خیلی دوست دارم با یک طنز خیلی خوب برگردم و در یک اثر قوی بازی کنم. امیدوارم این اتفاق برایم بیفتد.