با طلای 2014 از بوکس می‌روم

من همانطور که گفتید یک سال بوکس را کنار گذاشتم. البته منظورم این است که از تیم ملی رفتم، ولی تمرینات خود را ادامه دادم. بعد از جام جهانی دیدم شرایط خوب است، آمدم و در مسابقات انتخابی شرکت کردم؛ چون حرف اول مسوولان فدراسیون و تیم ملی این بود که همه باید در قهرمانی کشور ـ آبادان ـ حاضر باشند من هم رفتم و همه را بردم. بعد هم در اردوها شرکت کردم و با تیم ملی اکراین هم مسابقه دوستانه داشتیم. فکر می‌کنم آن انتظاراتی را که کادر فنی تیم ملی از من داشتند، تا حدی برآورده کرده‌ام.

فکر کردن به این مسابقات برایم خیلی سخت است. مخصوصا وقتی می‌بینی کسی که از آسیا سهمیه گرفت اصلا بوکسوری نبود که روی او کسی حساب باز کند ، ولی بوکسور چینی سوم جهان شد و شگفتی بزرگی هم خلق کرد.فکر می‌کنم اگر در این مسابقات حضور پیدا می‌کردم و شرایط خوبی داشتم براحتی می‌توانستم سهمیه المپیک را کسب کنم.

قبل از بازی‌های آسیایی گوانگجو روی من فشار خیلی زیادی بود.همه می‌گفتند یک مدال طلا برای من کنار گذاشته‌اند. خودم هم می‌گفتم باید طلا بگیرم، حتی به این فکر می‌کردم که اگر طلا بگیرم بعد از المپیک لندن بوکس را کنار بگذارم. من بازی با سوریه را باختم و برنز گرفتم در حالی که برنده بودم. خیلی از کارشناسان می‌گویند حق مرا خوردند، هر کسی یک چیزی می‌گفت و روحیه‌ام را باخته بودم. من پنج تورنمنت بزرگ قبل از گوانگجو داشتم که در همه آنها به فینال رفتم. کلاس همه آنها از بازی‌های آسیایی بالاتر بود، برای همین باورم نمی‌شد که در گوانگجو شکست بخورم. هنوز هم حسرت آن مسابقات را می‌خورم. حالا خودم را آماده کرده‌ام تا در مسابقات انتخابی المپیک از این مشتزن سوری انتقام بگیرم.

نه واقعا بد نیست، او در همین تورنمنت اخیر پاکستان هم طلا گرفت. در مسابقات 2011 قهرمانی آسیا من نبودم، ولی او طلا گرفت. کسی که تا این حد خود را بالا می‌کشد باید خیلی خوب باشد، ولی یک مسائلی هم وجود دارد؛ رئیس کمیته داوران بوکس آسیا یک سوری است و در مواقع حساس داوران به داد او می‌رسند.

تمرینات خیلی خوب است و بچه‌ها از جان مایه می‌گذارند. فدراسیون هم سنگ تمام گذاشته است، همان اردوهایی که قبل از دوحه و گوانگجو داشتیم ، الان هم داریم. فدراسیون در حد توانش کارها را پیش می‌برد، حقوق بچه‌ها هم پرداخت می‌شود تا فکر و ذکرشان فقط اردو و تمرین باشد. به‌هرحال ما تورنمنتی را در پیش داریم که تمام قدرت‌های آسیا به آنجا می‌آیند.

آنها قهرمان جهان هستند، بوکس اکراین عالی است؛ مثل این می‌ماند که یک تیم کشتی ایران برود برزیل یا یک تیم فوتبال برزیل بیاید اینجا اردو بزند. حتی اگر نوجوان‌های اکراین هم بیایند برای ما ایده‌آل است. چند تا از مدال‌آوران اروپایی هم با آنها به تهران آمده بودند. ما دو بازی با ‌آنها داشتیم. ابتدا تیم اصلی بازی کرد که برد و بعد تیم دوم کشورمان که بازنده شد. من هم در روز اول هفت بر یک حریفم را بردم.

بله این موضوع را می‌پذیرم. ما در المپیک قبلی سه سهمیه داشتیم، حالا اگر بیشتر نشد دست‌کم همان تعداد را باید کسب کنیم. در این مدت هرچه خواستیم در اردوها مهیا شده و باید سهمیه کسب کنیم.

من فقط باید طلا بگیرم، اما شانس و اقبال را در این کار دخیل می‌دانم. به‌هرحال تکلیف مشخص است و باید بهترین فرد برگزیده شود. شرایط دقیقا مثل چهار سال پیش شده است. تمام سعی من این است که دومین المپیک متوالی را تجربه کنم و ان‌شاءالله هم با مدال برگردم. برنامه من این بود که بعد از المپیک لندن بروم، ولی می‌خواهم بازی‌های آسیایی 2014 کره‌جنوبی را هم باشم و بعد از این که طلا گرفتم با دنیای قهرمانی خداحافظی کنم، تا آن موقع هستم.

به هرحال قزاق‌ها صاحب سبک هستند و مافیای بوکس دارند. سال 2009 من به حریف قزاقم با یک امتیاز اختلاف باختم بعد از آن با هم رودررو نشدیم. سخت‌ترین حریفم همان قزاق است. من به سوریه در گوانگجو باخته‌ام ولی او را این بار می‌برم.

من یک دعوتنامه از آلمان داشتم که به مسابقات نیمه‌حرفه‌ای برمی‌گشت. من به خاطر تیم ملی و اردوها نرفتم. لیگ ما تازه استارت خورده و این رقابت‌ها باعث می‌شود تا همه بوکسورها در شرایط مسابقه باشند؛ البته کم و کاستی‌هایی هم وجود دارد و نباید همه چیز را به گردن فدراسیون انداخت. باشگاه‌ها باید سرمایه‌گذاری کنند، الان بالاترین قرارداد در لیگ 12میلیون تومان است که آن هم مشخص نیست همه پول را به بازیکنان بدهند، خود من هنوز هم 2.5 میلیون تومان از قرارداد فصل قبل را دریافت نکرده‌ام.