رادیو و تجربه موفق حضور میدانی در «ایران جان» اصفهان
رویداد ملی «ایران جان» در اصفهان، فرصتی تازه برای بازاندیشی در جایگاه رسانه‌ها و نسبت آن‌ها با جامعه فراهم کرده است. در این میان، رادیو به‌عنوان رسانه‌ای که بیش از هشت دهه در ایران سابقه دارد، توانسته با بهره‌گیری از ظرفیت‌های خود تصویری نو از کارکردش ارائه دهد.
حضور میدانی این رسانه در متن شهر و در دل رویداد، نشان داده که رادیو می‌تواند فراتر از ابزار اطلاع‌رسانی، به کنشگری فرهنگی و اجتماعی بدل شود.
یکی از شاخص‌ترین وجوه این تجربه، ارتباط بی‌واسطه با مردم است. استقرار استودیوهای سیار در نقاط پرتردد اصفهان، زمینه‌ای فراهم آورده تا شهروندان در همان لحظه وارد فرآیند تولید برنامه شوند و روایت‌ها، دغدغه‌ها و احساساتشان مستقیماً به آنتن برسد. این مواجهه رو در رو، به تقویت اعتماد عمومی انجامید. مردم احساس کردند که صدای آنان نه در قالب واسطه‌گری، بلکه به‌طور مستقیم شنیده و بازتاب داده می‌شود؛ امری که به افزایش سرمایه اجتماعی رادیو کمک شایانی کرد.
وجه دوم این تجربه، پیوند محتوای فرهنگی با زیست روزمره جامعه بود. «ایران‌جان» ذاتاً رویدادی هویتی است و تلاش دارد ابعاد متنوع فرهنگ ایرانی را در شهرهای مختلف برجسته کند. رادیو در اصفهان توانسته این هدف را با بهره‌گیری از ظرفیت گفت‌وگوی زنده و روایتگری محلی محقق سازد. حضور هنرمندان، پژوهشگران و شهروندان عادی در برنامه‌ها سبب شده هویت فرهنگی نه در قالب گزارشی رسمی، بلکه در روایتی جمعی و پرشور بازآفرینی شود. این امر به مخاطبان امکان داده تا میراث و ارزش‌های فرهنگی شهر را از زبان خود مردم و در فضای تعاملی بشنوند.
سومین ویژگی قابل‌توجه، ایجاد بستر مشارکت نهادی و مردمی است. رادیو تنها به ارتباط با شنوندگان بسنده نکرد، بلکه نقش حلقه وصل را میان نهادهای فرهنگی، هنرمندان محلی، گروه‌های مردمی و حتی فعالان اقتصادی حوزه فرهنگ ایفا کرده است. این هم‌افزایی، نشان داد که رادیو می‌تواند کارکردی فراتر از پخش صوتی داشته باشد و به محور شکل‌گیری شبکه‌های فرهنگی و اجتماعی بدل شود.
تجربه اصفهان همچنین بار دیگر مزیت‌های ذاتی رادیو را آشکار کرد: انعطاف‌پذیری، صمیمیت و سرعت عمل. در شرایطی که رسانه‌های تصویری و شبکه‌های اجتماعی اغلب بر جذابیت‌های بصری تکیه دارند، رادیو با امکان حضور سریع در میدان و برقراری گفت‌وگویی بی‌پیرایه، توانست مخاطب را درگیر کند و تجربه‌ای متفاوت بیافریند. همین ویژگی سبب شده که حضور رادیو در «ایران‌جان ویژه اصفهان» نه تنها مکمل دیگر رسانه‌ها باشد، بلکه در برخی موارد تأثیری عمیق‌تر و پایدارتر بر جای بگذارد.
به‌طور کلی، عملکرد رادیو در «ایران‌جان» اصفهان را باید فراتر از یک پوشش رسانه‌ای ساده ارزیابی کرد. این تجربه مصداقی روشن از کنشگری فرهنگی رادیو بود که نشان داد اگر این رسانه از مرزهای استودیو فراتر رود و در متن جامعه حاضر شود، می‌تواند نقشی مؤثر در تقویت هویت فرهنگی، ایجاد همبستگی اجتماعی و ارتقای مشارکت مردمی ایفا کند. آینده رادیو، به‌ویژه در رقابت با رسانه‌های نوین، در گرو تداوم و تعمیق چنین تجربه‌هایی است؛ تجربه‌هایی که نشان می‌دهد «صدای مردم» تنها در میدان شنیده و بازآفرینی می‌شود.
