حسین (ع) حقیقت انکارناپذیر تاریخ

این غبار‌هایی که بعضا در جامعه ما دیده می‌شود و گاهی از اوقات در فکر، احساسات و افکار نسل جوان و جامعه ما می‌نشیند ناشی از وسوسه‌های دنیایی است، ولی انسان به عنوان یک موجودی که گل سرسبد عالم هستی است ارتباط واقعیش با عالم بالا است؛ بنابراین وقتی افرادی در جامعه باشند که با عالم بالا در ارتباط باشند دل بستن به آن‌ها زمینه‌ای برای انسان می‌شود تا پیوند خود را با عالم معنوی حفظ کند و گرد و غبار‌های دنیوی را از خود بزداید و از فضا‌های مسموم دوری کند.

حسین بن علی (ع) واقعیت و حقیقتی انکار ناپذیر در تاریخ است و در جایگاه بلندمرتبه‌ای را در فکر و ذهن مردم دارد. مجموعه رفتار و منش او در سیری که او با کاروان خود از مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا پیمود باعث شد تا انسان‌های پاک فطرت بودند و طینتی پاک داشتند به او پیوستند. در میان آن‌ها حتی کسانی هم بودند در صف مقابل امام حسین (ع) قرار داشتند و در ابتدا در صف دشمنان خود بودند، اما در نهایت به خاندان اهل بیت عمصت و طهارت گرایش پیدا کردند تا جایی که به کربلا آمدند و در رکاب حسین بن علی (ع) جنگیدند و جام شهادت را نوشیدند.

این جاذبه امام حسین و راه و مکتب او است که دل‌های بسیاری از مسلمانان را به سمت او روانه کرده است و این دلبستگی نه تنها در بین جامعه اسلامی و پیروان مذهب تشیع جاری است، چون بالاخره بسیاری از نسل جوان ما در خانواده‌هایی بزرگ شدند که در دل مهر حسین بن علی (ع) را دارند بلکه این مهر و محبت از چنان گستره‌ای برخوردار است که سایر پیروان مذاهب و مکاتب دینی و غیر دینی از مسیحی گرفته تا هندو به عشق امام حسین زندگی می‌کنند.

صحنه اربعین و شور و شوق و دلدادگی که در این عرصه وجود دارد نمایشی بی نظیر از ارادت مردم به امام حسین (ع) است. این جلوه و شور در ایام اربعین تماشایی است. کسانی که به پیاده روی اربعین می‌روند تا شیعیان و مسلمانان را نمی‌بینند بلکه پیروان دیگر مکاتب و مذاهب هم در این مراسم بزرگ حضور دارند؛ بنابراین عشق و دلدادگی به حسین بن علی (ع) الهی است و پروردگار متعال مهر و محبت به امام حسین را در دل‌های مردم قرار داده است.

از این رو، اگر هم در جامعه گاهی اوقات برخی از غبار‌ها فضا را مسموم می‌کند ناشی از کارکردها، عملکردها، ناسالم بودن برخی از رفتار‌ها است، اما حقیقت‌های خالص و وجود انسان‌هایی که جز خدا به جایی دیگر وصل نیستند دل‌ها را به سمت و سوی معنویت سوق می‌دهد. 

انسانی که در قتلگاه به اوج می‌رسد نشان از آن دارد که از همه تعلقات مادی خود چشم پوشیده حتما مورد توجه فطرت‌های پاک قرار می‌گیرد، چون نمی‌توان از چنین شخصیتی چشم پوشید.