روز‌های فراگیری بیماری کرونا را به یاد می‌آورم، شاید بزرگ‌ترین افسوس آن دوران این بود که دیگر نمی‌توانیم مثل قبل اقوام و خویشاوندان و صدالبته همکلاسی‌های‌مان را در آغوش بگیریم و اگر هم می‌خواستیم چنین کاری کنیم باید دستورالعمل‌های بهداشتی را نقض می‌کردیم اما حالا که زمان زیادی هم از آن دوران نگذشته، می‌بینیم جهان تغییر چندانی نکرده و چه‌بسا بدتر شده که بهتر نشده است و رفت‌و‌آمد‌ها از دوران پیش از کرونا هم کمرنگ‌تر شده‌است.
کد خبر: ۱۴۳۶۹۷۴
نویسنده رضا خداوردی - تهران
 
کم‌کم با گسترش ابزارهای ارتباطی این رفت‌وآمدها و دید و بازدیدها کم‌رونق‌تر شده است، چرا که برخی ارتباط با دوستان و آشنایان خود را به برقراری یک تماس تلفنی محدود کرده‌اند، البته برخی همچنان صله‌رحم را بجای می‌آورند با این تفاوت که بیشتر برای استفاده از وای‌فای میزبان به مهمانی می‌روند تا دیدار با میزبان. یعنی پس از احوالپرسی و کمی خوش و بش سراغ اصل مطلب رفته و جویای حال مودم و پسورد آن می‌شوند. میزبان هم به رسم مهمان‌نوازی فارغ از حجم محدود اینترنت خود راز مودم را علنی می‌کند که این سرآغاز حاکم شدن سکوت در مجلس گرم خویشاوندی است.یکی خندان و دیگری عصبانی، برخی هم متعجب و کمی نگران از متن‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی خود می‌بینند و اگر هم حرفی رد و بدل شود محدود به موضوعات دریافتی از فضای سایبری است. مهمانان بی‌تفاوت نسبت به صله‌رحم و پرسیدن اوضاع و احوال یکدیگر! همه در کنار یکدیگر با گوشی خود در تنهایی به‌سر می‌برند. مهمانی‌ها شلوغ است اما صدای دلینگ دلینگ پیام‌های شبکه‌های اجتماعی بالاتر از هر صدای دیگری به گوش می‌رسد، البته این موضوع تنها منحصر به مهمانی‌ها و دورهمی‌های خانوادگی نیست.حتی ماجرا دیگر به جوان‌ها هم محدود نیست، بلکه بزرگ‌ترهای فامیل هم با خرید گوشی‌های هوشمند، در مهمانی‌ها حسابی مشغول تلفن‌های همراه‌شان شده‌اند.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها