«مصلحت» در پی آرمان‌ انقلاب

او به همین دلیل هم تاکید دارد: فیلمی نمی‌سازم که به ضرر مردم تمام شود و فیلمی می‌سازم که حال مردم بهتر شود و امیدی در دل‌شان شکل بگیرد. با وجود این حرف‌ها «مصلحت» بیش از آن‌که به دلیل توقیف سه ساله و بیلبوردهای عجیب تبلیغاتی‌اش با تیتر «پسر آیت‌ا... خانزاده دستگیر شد!» اهمیت داشته باشد، به علت سوژه و موضوع قابل بررسی است. موضوعی که قطعا تا امروز و به این شکل کمتر مورد توجه فیلمسازان بوده است. مصلحت، یک درام سیاسی به نویسندگی و کارگردانی حسین دارابی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه است که بسیاری آن را با «آژانس شیشه ای» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا مقایسه می‌کنند. حسین دارابی در این فیلم اشتباه بزرگ پسر تندروی آیت‌ا... معروفی در اوایل انقلاب را روایت می‌کند که در دادستانی جایگاهی بسیار مهم دارد. این پسر تندرو و عصبانی که مثل بسیاری از دوستانش تحمل دیدگاه مخالف را ندارد، در یک درگیری خیابانی با کلتی که مجوز ندارد، به پسر خانواده‌ای ثروتمند که قصد مهاجرت از ایران را دارند، شلیک می‌کند و باعث مرگ پسر می‌شود، اما از آنجا که پسر داستان پسر آیت‌ا... معروفی است که در کنار محمد بهشتی (عالی‌ترین مقام قضایی کشور پس از انقلاب) کار می‌کند، به مصلحت نیست با حکم واقعی جرمی که مرتکب شده، مواجه شود. به خوبی می‌دانیم مصلحت، بر اساس داستانی واقعی ساخته نشده اما چند سال پیش عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان در صفحه اینستاگرامش نوشته آنچه در این فیلم روایت می‌شود، شباهت قابل توجهی با بسیاری از رویدادهای مشابهی که اوایل انقلاب رخ داده، دارد. به همین دلیل خیلی بعید نیست ایده کلی فیلم مصلحت، از داستان واقعی زندگی یکی از انقلابیون سرشناس گرفته شده‌باشد.
«این فیلم از لحاظ موضوع حرف‌هایی برای گفتن دارد اما از لحاظ فرم و خلق دیالوگ‌های ماندگار، کم‌رمق است ولی باز هم در ادامه دغدغه‌های فیلمسازی حسین دارابی است. عدالت‌خواهی و مسأله آقازادگی باز هم محور اصلی این فیلم است. حسین دارابی، کارگردانی بی‌تجربه نیست، ولی باید به این حقیقت اشاره کرد که این فیلم مهم‌ترین فیلم کارنامه کارگردانی اوست و دارابی از پس مدیریت مهم‌ترین پروژه سینمایی به خوبی برآمد‌ه‌است.
شخصیت‌پردازی‌ها در این فیلم قابل قبول است. نقش‌آفرینی‌های به اندازه و صحنه‌سازی‌های تحسین برانگیز به خوبی برای بیننده ملموس است و هیچ‌کدام از شخصیت‌هایی که در مرکز داستان قرار دارند، گنگ و نامفهوم نیستند. مصلحت با ارائه اطلاعات کافی به مخاطب و برخی شخصیت‌ها نسبت به کاراکتر‌های اصلی داستان، تعلیق خوبی را به وجود می‌آورد و درست آنجا که خیال تماشاگر از وقوع اتفاقی راحت می‌شود، او را به زیبایی غافلگیر می‌کند. فیلم مصلحت بدون هیچ صحنه اضافی، داستان اصلی‌اش را روایت می‌کند و در کنار این‌که یک ساعت و نیم شما را سرگرم می‌کند، به هیچ وجه صرفا با هدف سرگرم کردن مخاطب ساخته نشده و می‌خواهد حرف جدیدی بزند، اما اگر اعتراض‌هایش را کمتر گل‌درشت بیان می‌کرد، شاید بیشتر به دل می‌نشست.