طالب‌زاده و میراث ماندگارش

نادر طالب‌زاده، از این دست افراد بود. از دنیای مادی غرب و مشخصا آمریکا آمد و با همراه شدن با مرتضی آوینی، به عرصه‌ای پیوست که هنر انقلاب اسلامی را فراتر از چارچوب‌های سنتی دنیای مادی و دنیای سلطه، می‌دانستند و برایش، جان دادند. طالب‌زاده که با حضور در جمع «روایت فتح»، در جبهه‌های مختلف دفاع‌مقدس هشت ساله، ابعاد گوناگونی از تجلی حماسه حسینی و دیگر وقایع صدر اسلام را به صورتی زنده در دنیای معاصر به چشم دیده بود و به‌گونه‌ای درس «مستند اشراقی» مرتضی آوینی را سرمشق گرفته بود، در ادامه حیات پربار خویش، کوشید تا فراتر از استانداردهای موجود حرکت کند.
تبیین دیدگاه‌های فرهنگی موجود در فضای آرمانی انقلاب اسلامی، در میان نهادن این انگاره‌ها با سخنوران و اندیشمندان و چهره‌های غوطه‌ور در دنیای مادی جهان سلطه، تلاش برای بازکردن راهی جدید در میان مسیرهای سنتی برای درگیر کردن آحاد جامعه در همه نقاط کشور با نگاه و تلاش فرهنگی هنری دینی از دریچه آنچه در «جشنواره عمار» برقرار ساختند و افراد بسیاری را برای ساختن آثار هنری با نگاه مورد نیاز جامعه اسلامی، تحریض کردند و اندک اندک آنان را برای ورود به عرصه سینمای حرفه‌ای، آماده ساختند و در کنار این پرورش نسل‌های جدید، مجموعه آثار متفاوتی را هم از درون آثار این جشنواره و هم اندک آثاری از میان سینمای حرفه‌ای، برگزیده و با ساده‌ترین روش، به جای‌جای این سرزمین و حتی در برخی کشورهای منطقه بردند و برداشت‌های جدیدی را از موضوعات مرسوم انسانی، به نمایش گذاشتند، بخش‌هایی از آن چیزی است که نادر طالب‌زاده، به‌عنوان پیشقراول، در آن حضور داشت.
نادر طالب‌زاده نه اهل غرق شدن در دنیای مرسوم بود و نه شورشگری بی‌منطق بر استانداردهای سنتی. با دقت و با مودت، با پذیرش فضای موجود و به‌عنوان مصلحی با نگاه‌های مهربانانه، کوشید تا دیدگاه اصلاحی و سازنده‌ای را در دنیای فرهنگی هنری جامعه معاصر ما، جاری کند و تا آنجا که در توان داشت، بر این منهاج خویش استوار ماند و چون شمعی سوزان، هم روشنایی بخشید و هم در مسیر این روشنگری، سوخت.
روش و منش امثال شهید مرتضی آوینی، نادر طالب‌زاده و خیلی‌های دیگر همانند آنان، به‌تدریج این مسیر را برای مشتاقان به فعالیت فرهنگی هنری بر مبنای آموزه‌های دینی، هموار ساخت و مشتاقان بسیاری را جذب کرد و امید است با تکیه بر روش این افراد و با شناخت دقیق دنیای معاصر و با اشراف بر آرمان‌های فرهنگ دینی، ابزارهای مادی را برای بیان و ترویج دیدگاه‌های سالم بشری، به‌کار بگیرند و جان‌های مشتاق انسان‌ها را در سراسر گیتی، سیراب سازند.