قانون هوای پاک در دست فراموشی

راهکار این موضوع در قانون هوای پاک درنظر گرفته شده است؛ بهبود کیفیت سوخت و در کنار آن ارتقای کیفیت خودروها. این دو عامل مکمل یکدیگر هستند. اگر بهترین نوع سوخت در خودرویی با کیفیت پایین استفاده شود، نتیجه‌ای نخواهد داشت و برعکس، اگر بهترین خودرو با سوخت نامناسب کار کند، سیستم کنترل آلاینده‌ها از کار می‌افتد و عملا هیچ تاثیری در کاهش آلودگی نخواهد داشت. 
قانون هوای پاک که در مجلس شورای اسلامی تصویب شده، در این زمینه راهگشاست اما مشکل اصلی در اجرای آن است. زیرا بدون اجرای صحیح، حتی بهترین قانون هم بی‌فایده خواهد بود. اکنون مجلس یا کمیسیون اصل ۹۰ باید از دستگاه‌های مسئول بپرسند چرا این قانون اجرا نمی‌شود. قانونی که منابع مالی مشخصی برای اجرای آن درنظر گرفته نشده باشد، هیچگاه به‌درستی عملیاتی نخواهد شد. بنابراین شاید نیاز به اصلاحاتی در قانون هوای پاک باشد اما حتی همین قانون موجود نیز اگر به‌طور کامل اجرا شود، می‌تواند کاهش قابل‌توجهی در غلظت آلاینده‌های هوا ایجاد کند.
با این حال بزرگ‌ترین مشکل تهران، ناوگان حمل‌ونقل عمومی فرسوده است. توسعه این ناوگان باید در اولویت اصلی قرار گیرد و خودروهای فرسوده از رده خارج شوند. نوسازی و بازسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی می‌تواند نقش بسیار مهمی در کاهش آلودگی هوای شهر ایفا کند.