تعامل فرهنگی با همکاری مشترک

به عنوان مثال، تاثیر تعاملات فرهنگی از خلال ارتباطات رسانهای یکی از کارکردهایی است که میتوان در این خصوص برشمرد که خود، موضوع گستردهای است. متولیان فرهنگ و رسانه همواره بر مزایا و لزوم ارتباطات رسانهای و فرهنگی با کشورهای دوست و بهویژه سرزمینهایی با بسترهای فرهنگی مشترک تاکید کردند و البته اقداماتی هم از دیرباز تا امروز در این مورد انجام شده که از جمله آنها میتوان به صدور آثار نمایشی و انتشارشان در دیگر کشورها اشاره کرد یا از پخش آثار نمایشی دیگر کشورها همچون سوریه، مصر و... در ایران گفت. البته از کاملترین اشکال این تعاملات رسیدن به ساخت و تولید آثار مشترک است که این روزها یکی از نمونههای آن راهی آنتن شده است. سریال «حبیب» کار مشترکی از ایران و سوریه است که بهتازگی از شبکه دو پخش میشود. راهی که به ساخت و پخش این سریال منتهی شده، همانی است که در سطور بالا به آن اشاره کردیم و در واقع یکی از اهداف و در عین حال مسیرهای همافزایی فرهنگی از دریچه رسانه است؛ بهویژه بر سر موضوعات و سوژههایی که یکرنگی و یکدستی اندیشه و باور هر دو فرهنگ در آن به وضوح دیده میشود. به عنوان مثال در سپهر سیاست آنچه عیان است اتفاق نظر ایران و سوریه بر سر مبارزه با داعش و سیاستهای مقابله با آن است. پس ساخت اثری در خصوص قصههای بیشماری که در این مبارزات رقم خورده، خیلی زودتر از این میتوانست به عرصه همکاریهای رسانهای و فرهنگی دو کشور ورود پیدا کند و بهعنوان یکی از سوژههای قابل پرداخت در قاب نمایش مورد بهره برداری قرار گیرد. هر چند فیلمهای سینمایی و مستند با چنین محتواهایی داشتیم اما خبری از سریال نمایشی نبود که بهصورت مشخص حاصل همکاری این دو کشور باشد و در یک قاب بازیگران ایرانی و سوری را کنار هم قرار دهد. امروز که این سریال راهی آنتن شده و گویی پنجره تازهای را گشوده باید دید حاصل این همکاری چگونه از آب در آمده است؟ روزنامه جام جم