ابتکار عملی که احیای واحدهای تولیدی راکد را تسریع می‌کند

احیای واحدهای تولیدی راکد و بازگرداندن آنها به چرخه تولید یکی از مهمترین سیاستهایی است که دولت در شرایط حساس امروز کشور باید برای آن برنامهریزی داشته و با همه توانش آن را دنبال کند. این رویکرد از آنجا که کشور از سالها پیش با شدیدترین تحریمهای بینالمللی دست به گریبان بوده و در عینحال بیش از هر زمان دیگری به تولید داخل متکی است، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار خواهد بود. البته طبق آنچه که از تلاشهای سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی بهعنوان یکی از متولیان اصلی رونقبخشی به بخش تولید کشور نمود یافته و بیان میشود، برنامهریزی و پیگیریهای مجدانه برای احیای واحدهای راکد تولیدی است که خوشبختانه بهنظر میرسد در مسیر درستی قرار دارد. از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم بیش از ۲۰۰۰ واحد تولیدی راکد به چرخه تولید بازگردانده شده است. نکته قابل تامل در بحث احیای واحدهای تولیدی راکد که باید همواره مدنظر باشد، مسیر سخت و سنگلاخ آن است. به بیان دیگر این مسیر (احیای واحدهای تولیدی) بعضا بهقدری پرپیچ و خم و فرسایشی است که دولت هم با همه توانش امکان احیای برخی از این واحدهای تولیدی را نمییابد و بهناچار مسیرهای دیگری را در پیش میگیرد که اتفاقا در این حوزه یک ابتکار عمل هوشمندانه در دستور کار سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی قرار گرفته است. در این رابطه با علم به تاکید بزرگان نظام بر بهکارگیری همه ظرفیت بخش خصوصی در توانمند ساختن اقتصاد و خصوصا تولید کشور؛ سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی با نیت احیای برخی از واحدهای تولیدی، همکاری با بخش خصوصی را در دستور کار قرار داده و تلاش دارد از مسیر سرمایه و توان تکنولوژیکی این بخش نسبت به احیای واحدهای تولیدی دیگر که اتفاقا آنها هم از بخش خصوصی هستند، اقدام کند. برای هر سه طرف (بخش خصوصی احیاکننده، بخش خصوصی احیاشونده و دولت) این برد - برد به حساب میآید و فصل جدیدی از این مسیر سخت را رقم خواهد زد. تمرکز بر همکاری بخش خصوصی برای احیای واحدهای راکد از طریق ایجاد ارتباط بین این واحدها با واحدهای توانمند است. برای مثال اگر یک واحد در حوزه محصولات شیمیایی تعطیل شده، میتوان از یک واحد فعال موفق در این حوزه کمک گرفت. همچنین احیاگرانی در بخش خصوصی شکل گرفته که واحدهای راکد را احیا و واگذار میکنند. اهمیت بهرهگیری از توان بخش خصوصی برای بازگرداندن واحدهای تولیدی راکد به چرخه تولید کشور آنجا نمود بیشتری دارد که بدانیم دولت در چنین فضایی بدون اینکه مجبور باشد بخشی از سرمایه، اعتبار یا توان تسهیلاتی خود را به این مهم اختصاص دهد، شرایط را برای توانمندتر شدن تولید کشور تسهیل میکند. به عبارتی وقتی دولت و کشور در شرایطی نیستند که همه سرمایه بازگرداندن واحدهای تولیدی به چرخه تولید را تامین و برعهده بگیرند چه خوب است که از توان بخش خصوصی به نفع بخش تولید کمک بگیرد؛ کمکی که به دولت و متولیان دولتی این فرصت را خواهد داد تا از امکان سرمایهای و تسهیلاتی خود در جایی که امکان ورود بخش خصوصی برای احیا وجود ندارد، بهره برده و از این طریق خود هم نقشی اثرگذار در بازگرداندن واحدهای راکد به تولید دوباره داشته باشند.