تا پای‌جان برای طلای‌جهان

زهرا باقری یکی از قهرمانان این تیم است که در مسابقات هند خوش درخشید و در شرایطی که مصدوم بود به یک عنوان ارزشمند قهرمانی رسید. دقایقی با کوراش کار وزن منهای ۸۷کیلوگرم کشورمان هم‌کلام شدیم تا از حضور تاریخی زنان ایرانی در این رویداد صحبت کند. گفت‌وگوی اختصاصی جام‌جم را با او از نظر می‌گذرانید.

فکرش را می‌کردید که این قدر خوب در مسابقات جهانی ظاهر شوید؟
راستش را بخواهید نه. اول از همه این که، چون انگشت دست راستم آسیب دیده بود، نمی‌توانستم پیش‌بینی درستی درباره عملکردم داشته باشم. نکته مهم‌تر این که ما تا یک ماه قبل اصلا نمی‌دانستیم که به این رقابت‌ها اعزام می‌شویم یا نه. برای همین اصلا تدارکاتی که در حد و اندازه میدان جهانی باشد، نداشتیم. در مجموع فقط یک مرحله اردوی آماده‌سازی ۳۰ روزه داشتیم و بعد راهی مسابقات شدیم. خود من به شخصه هر چه توان داشتم را در مبارزاتم به نمایش گذاشتم. خوشحالم که سربلند شدم.

پس این طور که می‌گویید شما بیشتر با تمرینات شخصی این نتیجه را گرفتید؟
تیم‌ملی کوراش بانوان به صورت مقطعی تشکیل می‌شود. اردو‌های ما کوتاه مدت است. وقتی هم که برای مسابقه‌ای آماده می‌شویم، از شانس بدمان کنسل می‌شود. نمونه‌اش همین بازی‌های آسیای ۲۰۲۲ هانگژو که قرار بود شهریور ماه برگزار شود، اما چین به خاطر شیوع کرونا در این کشور آن را به تعویق انداخت؛ بنابراین ما بیشتر تمرینات‌مان را خودمان انجام می‌دهیم. البته که قطب کوراش در ایران استان خراسان است و مسئولان این استان برای ما اردو‌های با کیفیتی برگزار می‌کنند.

با توجه به این که اولین تجربه حضورتان در مسابقات جهانی بودید، شناختی از رقبا داشتید؟
کوراش کلا در آسیا بیشتر رواج دارد و مهد این رشته ورزشی ازبکستان است. من تعدادی از رقبا را به واسطه حضور در رقابت‌های آسیایی می‌شناختم، اما بعضی‌ها را نه. مثلا یکی از رقبای ازبکستانی من قبلا قهرمان کشتی بوده و به تازگی به کوراش آمده است. خوشبختانه، اما من مبارزه خوبی با او داشتم و به رغم همه مشکلات شکستش دادم.

انجمن کوراش قبلا زیر مجموعه فدراسیون جودو بود و به تازگی به عضویت فدراسیون ووشو در‌آمده‌است. این جا‌به‌جایی به نفع این رشته شده است؟
ببینید، متاسفانه کوراش‌کاران هیچ وقت دیده نشدند. در همه جای دنیا تشکیلات این رشته در قالب فدراسیون است، اما در ایران به صورت انجمن اداره می‌شود. البته باید بگویم از وقتی این رشته از زیرمجموعه فدراسیون جودو خارج شده و به عضویت فدراسیون ووشو در آمده، شرایط ما خیلی بهتر شده است. باید قدردان مسئولان این فدراسیون باشیم. تا پیش از این فدراسیون جودو خدماتی برای کوراش‌کاران انجام نمی‌داد. این برای اولین بار بود که ما به مسابقات جهانی اعزام شدیم. تا پیش از این اعزام‌های زنان فقط آسیایی بود.

چند وقت پیش یک مربی کوراش‌کار ازبکستانی زن به تهران آمد تا تیم‌ملی زنان ایران را برای بازی‌های آسیایی آماده کند. حضور این مربی مثمر‌ثمر بود؟
بله، خیلی زیاد. این مربی از قهرمانان بنام کوراش دنیاست. در مجموع یک ماه بیشتر با او تمرین نکردیم. متاسفانه بازی‌های آسیایی به تعویق افتاد و این مربی رفت. امیدوارم شرایط طوری باشد که باز هم بتوانیم از علم این مربی استفاده کنیم. من حتی می‌توانم بگویم بخشی از نتیجه‌ای که ما امروز در رقابت‌های قهرمانی جهان گرفتیم را باید مدیون «گلوه نادیرا» باشیم.

ان‌شاءا... سال آینده به بازی‌های آسیایی می‌روید، هم مربی خارجی دوباره می‌آید و هم این مدال‌های طلا را مجددا تکرار می‌کنید؟
امیدواریم همین طور باشد و مسئولان هم بیشتر به کوراش اهمیت بدهند و زنان را به بازی‌های آسیایی اعزام کنند. به هر حال ما خودمان را در رقابت‌های جهانی ثابت کردیم. من قول صد در صد می‌دهم که این مدال طلا را در بازی‌های آسیایی هم بگیرم. در دوره قبل بازی‌های آسیایی هم حضور داشتم و در هفت ثانیه پایانی با یک اخطار شانس کسب مدال را از دست دادم و پنجم شدم. الان چهار سال گذشته و تجربیاتم بیشتر شده است. همین عنوان قهرمانی جهان به من این انگیزه را داده که طلای هانگژو مال من است. مدال طلای بازی‌های آسیایی برای همه کشور‌ها مهم است. چون رتبه‌بندی مسابقات بر اساس مجموع مدال‌های هر کشور محاسبه می‌شود. مسئولان ورزش کشور باید از الان توجه ویژه‌ای به ما کنند. چرا که اگر ما حمایت شویم به راحتی می‌توانیم به سبد مدالی کاروان اضافه کنیم.

امیدوار به درخشش کوراش و مدال‌هایش
کوراش یکی از رشته‌های بازی‌های آسیایی است و درخشش کوراش‌کاران ایرانی در جهان، نوید‌بخش مدال‌آوری آن‌ها در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو و افزایش تعداد مدال‌ها نسبت به بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتاست. کوراش یکی از همان رشته‌هایی است که ایران در آن حرف‌های زیادی برای گفتن دارد؛ درست مثل پنجاک سیلات در اندونزی. در بازی‌های آسیایی جاکارتا بود که اندونزی با بهره‌برداری از فرصت میزبانی، پنجاک سیلات را به رشته‌های بازی‌های ۲۰۱۸ اضافه کرد و توانست با ۶ مدال طلا و یک برنزی که از این رشته گرفت، خود را تا رده چهارم جدول رده‌بندی بازی‌ها بالا بکشد؛ رشته‌ای که پیش از آن، خیلی‌ها حتی نامش را در ایران نشنیده بودند. حالا کوراش با چهره‌هایی مثل دنیا آقایی، فاطمه برمکی، زهرا باقری، مسعود قوی بازو، الیاس پاکدل، جواد مرادی و بقیه ملی‌پوشانی که به مدال‌های نقره و برنز رسیدند، این شانس را دارد که در بازی‌های آسیایی پیش رو اتفاق ویژه‌ای را رقم بزند، مشروط بر این‌که مورد حمایت قرار گیرد و به اندازه شانس مدال‌هایش در برنامه‌ریزی‌ها دیده شود؛ مثل کشتی، کاراته و تکواندو.

روزنامه جام جم