جای‌خالی جایزه در موسیقی‌ایران

مسابقهها و جایزهها جایی برای شناسایی و معرفی استعدادهاست. چه بسیارند هنرمندانی که مسابقهها و جایزهها سکوی پرتابشان شده است.شاید مسابقه و رقابت چندان با روح هنر سنخیتی نداشته باشد، اما باید بپذیریم هرچقدر هم داوریها سلیقهای باشد و متر و معیارها واضح نباشد، بازهم مسابقهها و جایزهها همیشه تاثیرگذار بوده و هستند. در عرصه هنر چند جایزه معتبر جهانی وجود دارد. جایزه اسکار برای دستاوردهای سینمایی، جوایز امی برای دستاوردهای تلویزیونی و جوایز تونی برای دستاوردهای تئاتر و برادوی و جایزه گرمی برای دستاوردهای موسیقی است. جایزه گرمی یا همان جایزه گرامافون، معتبرترین جایزه در عرصه موسیقی است. در این میان، اما جوایز دیگری هم هستند که اعتبار خودشان را دارند و هرکدامشان میتوانند مسیر هنری برندگان را تغییر دهند.از میان هنرمندان موسیقی کشورمان، کسی مانند علی رهبری، نشان طلای مسابقات جهانی بهترین رهبر جوان ارکستر را در سال ۱۹۷۷ در بزانسون فرانسه بهدستآورد و از همانجا مسیر هنریاش حرکتی رو به بالا داشت. کار به جایی رسید که او طی بیش از چهار دهه فعالیت هنری در سطح بینالمللی بیش از ۱۲۰ ارکستر را رهبری کرد. اکنون هم بهعنوان رهبر مهمان دائم مجموعه مارینسکی در سنتپترزبورگ مشغول فعالیت است. پس به جرات میتوان گفت که گرفتن یک جایزه در مسابقهای بینالمللی نقطهعطفی در کارنامهی علی رهبری است. در سالهای گذشته هم برخی از جوانان مستعد کشورمان موفقیتهایی در مسابقات بینالمللی داشتند. در روزهای اخیر هم خبر آمد که محمدرضا اژدری، یکی از جوانان مستعد کشورمان در مسابقهای بینالمللی شرکت کرده و نامش در میان ۱۰ آهنگساز برتر در بخش موسیقی بیکلام قرار گرفته است. موفقیت در این مسابقه بینالمللی میتواند برای کسی مانند اژدری سکوی پرتاب باشد. پرتابی به سمت حرکت رو به جلو ....در روزهای گذشته شاهد بودیم که بسیاری از اهالی موسیقی با شنیدن یا دیدن این خبر، قبل از هر چیز شگفتزده بودند که هنرمندی که چندان شناختهشده نیست، چطور به این موفقیت رسیده است. بسیاری از مخاطبان هم دنبال این رفتند که آهنگ «نیل» را دانلود کنند و بشنوند. بههرروی آشکار و مشخص است که وجود مسابقه و جایزه در عرصه موسیقی میتواند محرک باشد و استعدادها را بهتر و سریعتر به جامعه معرفی کند. حال باید دید آیا ما در کشورمان جایزهای معتبر در عرصه موسیقی داریم؟ پاسخ به این پرسش منفی است. درحالحاضر در کشورمان هیچ جایزه معتبر و باسابقهای در عرصه موسیقی وجود ندارد. جشنواره موسیقی فجر که چند سال پیش صاحب جایزهای با عنوان «باربد» شد، خیلی زود با تغییر مدیریت این جایزه را از دست داد. البته بازهم با تغییر مدیریت جشنواره، باربد به جشنواره موسیقی فجر بازگشت. این جایزه، اما هنوز فرسنگها با جایزهای معتبر در سطح ملی فاصله دارد، چه رسد به اینکه بتواند جایزهای معتبر در عرصه بینالملل باشد. اخیرا هم جایزه «حافظ» تلاش کرده تا در عرصه موسیقی هم ورود کند. این تلاش هم تازه و جوان است و تا رسیدن به پایداری و ثبات و اعتبار، فاصله زیادی دارد. نتیجه اینکه جای خالی مسابقهای معتبر یا جایزهای بزرگ در عرصه موسیقی ایران بهشدت احساس میشود. جایزهای که باید متر و معیاری معتبر برای مخاطبان باشد؛ مخاطبانی که هرسال به دنبال بهترینهای عرصه موسیقی هستند. آنها میخواهند بدانند بهترین خوانندگان امسال، بهترین نوازندگان، بهترین آلبوم، بهترین صدابردار، بهترین تنظیمکننده، بهترین آهنگساز و... چه کسانی و برای چه اثری بودهاند.