گفت‌وگوی «جام‌جم» با رحمان عموزاد، پدیده جدید تیم ملی کشتی آزاد

خوشحالم پیش مردم سربلند شدم

«رحمان عموزاد‌خلیلی» بی تردید اتفاق ویژه کشتی آزاد ایران در مسابقات قهرمانی جهان امسال بود. کشتی‌گیری که با ۲۰سال سن خودش را در قامت یک ستاره به دنیا شناساند. بی‌خود نبود که پیش از این لقب «رحمان بی‌رحم» را به او دادند.

کد خبر: ۱۳۸۳۰۶۱

نویسنده سارا گودرزی - گروه ورزش

«عموزاد» برای رسیدن به فینال چهار کشتی نفس‌گیر گرفت و همه را با اختلاف برد. اوج کار او، اما در مبارزه پایانی بود. جایی که مقابل نماینده آمریکا قرار گرفت و در فینالی تماشایی «جان دیاکومیهالیس» را با نتیجه ۱۳بر۸ مغلوب کرد تا مدال طلای جهان را بر گردن بیاویزد. آزادکار وزن ۶۵ کیلوگرم کشورمان با انگیزه بالایی که از قهرمانی در صربستان گرفته، از الان برای طلای المپیک۲۰۲۴ پاریس دورخیز کرده است. گفت‌وگوی او را با جام‌جم از نظر می‌گذرانید.

وقتی قرعه مسابقات مشخص شد، کمتر کسی پیش‌بینی می‌کرد بتوانید به مدال طلا برسید. خودتان فکرش را می‌کردید به این نتیجه غیرمنتظره دست پیدا کنید؟

هر ورزشکاری به امید گرفتن بهترین نتیجه و خوشرنگ‌ترین مدال پا به میدان مسابقه می‌گذارد. طبیعتا من هم همه فکر و ذکرم برای مسابقات صربستان همین بود. این که کارشناسان هم با توجه به قرعه احتمال این را نمی‌دادند من مدال طلا بگیرم هم درست است. به خاطر این که همه قهرمانان جهان و المپیک با من در یک طرف جدول بودیم. به هر حال سعی کردم حرفه‌ای فکر کنم و از تجربه ناموفقی که سال گذشته داشتم، درس بگیرم و بدون منفی‌نگری روی تشک بروم. خدا هم خواست و قهرمان جهان شدم.

به نظر می‌رسد یکی از دلایل موفقیت شما در این مسابقات، تصمیمی بود که در مورد تغییر وزنتان گرفتید؟

بله همین طور است. من سال گذشته برای اولین بار در رقابت‌های جهانی شرکت کردم. آنجا در وزن ۶۱‌کیلوگرم کشتی گرفتم. با این که تمام تلاشم را کردم تا بتوانم نتیجه خوبی کسب کنم، ولی این اتفاق نیفتاد. برای همین با نظر کادر فنی تصمیم گرفتم به وزن ۶۵‌کیلوگرم بیایم. خوشبختانه از وقتی که تغییر وزن دادم عملکردم رو به پیشرفت بود. در قهرمانی کشور اول شدم. در قهرمانی آسیا طلا گرفتم و مدعی این وزن را که باجرانگ هندی بود شکست دادم. به همین خاطر با تشخیص کادر فنی از حضور در مرحله نهایی انتخابی تیم‌ملی معاف شدم و دوبنده تیم‌ملی را پوشیدم. آمدنم به این وزن برایم خوش یمن بود. خوشحالم که سربلند شدم و دل مردم را شاد کردم.

پس با این شرایط فعلا شما نفر اول وزن ۶۵ کیلوگرم هستید؟

قطعا تا المپیک ۲۰۲۴ پاریس در همین وزن خواهم بود. البته هر اتفاقی قرار باشد بیفتد با نظر کادر فنی است. اما چون فعلا صلاحدید مربیان این است که در این وزن بمانم اگر تغییر وزنی بخواهد صورت بگیرد بعد از المپیک ۲۰۲۴ است.

مطمئنا از الان دارید به مدال بازی‌های المپیک فکر می‌کنید؟

قهرمانی در جهان شیرین است، اما هیچ مدالی به اندازه مدال طلای بازی‌های المپیک برای یک ورزشکار اهمیت ندارد. به هر حال المپیک بالاترین سطح مسابقات در دنیاست و قهرمانی در آن چیز دیگری است. البته تا قبل از المپیک باید یک مدال طلای جهانی دیگر بگیرم.

مازندران مهد کشتی آزاد ایران است. شما هم در خانواده‌ای که همه کشتی گیر هستند، بزرگ شدید. در این باره صحبت می‌کنید؟

ما چهار برادر هستیم. اول برادر بزرگترم فرشاد وارد کشتی شد، اما نتوانست خیلی جدی این رشته را دنبال کند. البته در سطح مازندران قهرمانی دارد. فرزاد برادر دیگرم است که برنز آسیا را در رده نوجوانان، جوانان و بزرگسالان دارد. او جزو نفرات خوب تیم ملی بود، اما پشت نفراتی همچون میثم نصیری، مسعود اسماعیل‌پور و سیداحمد محمدی ماند و الان هم مربی است. برادر دیگرم محمدعلی است که دوقلو هستیم. محمدعلی هم در وزن من کشتی می‌گیرد و در رده جوانان نفر اول ایران شد.

کشتی گرفتن با برادرت آن هم برادری دو قلو حس و حال خاصی دارد. تا حالا شده در مسابقات رسمی با هم کشتی بگیرید؟

بله با هم کشتی گرفتیم، اما سطح مسابقاتش خیلی بالا نبود. زمانی که رده نونهالان و خردسالان بودیم در رقابت‌های جام رمضان و دوستانه با هم سرشاخ شدیم که من برنده شدم.

ممکن است الان شرایطی به وجود بیاید که با هم مسابقه بدهید؟

شاید در آینده این اتفاق بیفتد. فکر می‌کنم رقابت جذابی هم باشد.

روس‌ها اخیرا از شما و حسن یزدانی دعوت کردند تا ۲۰ مهر ماه در رقابت‌های جایزه بزرگ این کشور شرکت کنید. چرا این پیشنهاد را نپذیرفتید؟

سرمربی تیم آقای پژمان درستکار صلاح ندیدند که بعد از فشار بالای مسابقات قهرمانی جهان به روسیه برویم. ما هم پذیرفتیم.

اما این مسابقات جایزه نقدی قابل توجهی داشت! (یک میلیون روبل روسیه)

به هر حال بعضی وقت‌ها باید مصلحت را در نظر گرفت و خیلی به پول فکر نکرد.

در مسابقات لیگ هم که برای تیم صنایع مازندران کشتی می‌گیرید؟

بله، من به همراه برادرانم (محمدعلی و فرزاد) با صنایع قرارداد بستیم. پیشنهاد‌های زیادی داشتم، اما ترجیح دادم برای تیم استان خودم مسابقه بدهم. صنایع پارسال قهرمان لیگ شد. ضمن این که این امتیاز بود که برادرانم هم در صنایع فعالیت داشته باشند.

آن طور که گفته می‌شود رقم دستمزدتان خیلی بالا نیست؟