تمرین مهربانی در دنیای خودخواه امروز

مطالعات زیادی در این زمینه در سیستم آموزشی انجام شده که مبتنی بر آموزش مهارت‌هایی برای پرورش ذهن شفقت‌ورز است. تحقیقات نشان داده تکامل، به گونه‌ای مغز ما را طراحی کرده‌است تا به مهربانی نیاز داشته‌باشیم. مدارهای عصبی در مغز انسان وجود دارد که باید از کودکی تقویت شود. مداری به نام مدار مراقبت تقویت این سیستم عصبی از کودکی سبب تجربه گرمای عشق،آرامش، صلح درون، دوستی، انسانیت و کاهش تعارضات در آینده می‌شود. یکی از راه‌های تقویت مدار مراقبت، تمریناتی است که می‌توان از آن بهره برد و یکی از آنها تمرین بخشش و همدلی در کودکی است.
زمانی که شما کودک‌تان را در مسیر درک رنج خود و دیگران، عشق به خود و دیگران و بخشش و همدلی به خود و دیگران قرار می‌دهید، کودک را از سیستم ترحم به دیگران و خودشیفتگی دور و به مولفه عمیق و تاثیرگذار شفقت نزدیک می‌کنید. نکته نگران‌کننده این است که خودپسندی در جامعه کنونی ما رو به افزایش است. افراد خودپسند تنها به نیازهای خود اهمیت می‌دهند و نسبت به افراد دیگر عاری از هرگونه توجه و رسیدگی هستند. متاسفانه در کودکان و نوجوانان نشانه‌هایی نظیر قلدری، زورگویی، خودمحوری افراطی و همدلی نداشتن به وضوح دیده می‌شود. تقویت سیستم مراقبت در مغز در کودکی نه تنها مانع بروز این موارد شده، بلکه سبب تنظیم هیجان و مهربان‌تر شدن افراد می‌شود. سیستمی که مسئول شفقت‌ورزی و همدلی است؛ مولفه‌ای که در آن همه انسان‌ها ارزشمند و برابرند و ما می‌توانیم همدیگر را خوشحال کنیم.
تقویت شفقت‌ورزی سبب افزایش عزت‌نفس و دوری از خودکامگی و خودشیفتگی‌ است و همزمان سبب کاهش احساسات ناخوشایند و افزایش سوادعاطفی است. بهترین سن برای تقویت چنین مهارتی قطعا کودکی است، به خصوص سنین شش تا 12سال که از حساسیتی ویژه‌ا برخوردار است و دوران شکل‌گیری شخصیت و تربیت‌پذیری که می‌تواند پیش‌بینی‌کننده کژرفتاری‌ها، آشفتگی‌ها، اختلالات یا ثبات و سلامت شخصیت کودک باشد. سیستم‌های آموزشی و فرهنگی در همه جهان در یک پویش همگانی سعی در بهبود و رشد مولفه‌های اخلاقی و روانی در سنین آغازین رشد، دارند. هدف تمامی این برنامه‌ها تقویت عزت و اعتماد به نفس، خودباوری، خود ارزشمندی، خودآگاهی، تفکر خلاق، مهارت‌های حل‌مسأله، مهارت تصمیم‌گیری، مهارت مدیریت هیجاناتی نظیر استرس، نگرانی، غم، مهارت خوشبینی، مهارت شوخ‌طبعی و شاد بودن و مهارت همدلی است. از این میان اما طبق تحقیقات روان‌شناسان مثبت‌گرا آموزش شفقت‌ورزی بیشترین تاثیر را بر کودکان و نوجوانان داشته‌است. همدلی همان گره گمشده بشر امروزی است و از آن‌جا که عملکرد ذهن اکنون ما بستگی به تجارب عمیق کودکی ما دارد، باید بدانیم این تجارب به ما می‌گوید لیاقت داشتن، موثر بودن، همدل بودن و عشق سهم همه انسان‌هاست. همه ما انسان‌ها ارزشمند هستیم و با خوشحال کردن هم و در اختیار قرار دادن داشته عاطفی یا مالی بدون حس‌ترحم، به تعالی روح انسان کمک کرده‌ایم.
از موسسه ماوا برای اجرای طرح هدیه اسباب‌بازی توسط کودکان باید سپاسگزار بوده و خواهان ادامه این طرح بود. نقطه‌قوت این طرح تمرین مهربانی و برابری انسانی است. جای خوشحالی است با چنین طرح‌هایی به کودکان‌مان بیاموزیم انسان‌ها به ترحم ما نیاز ندارند، بلکه همه به عشق، دوستی و بخشندگی همنوع خود نیازداشته در عین این که همه ما در هر شرایطی برابر و غیر برابر، با ارزش هستیم. این طرح تمرینی است برای دوری از خودکامگی، خودشیفتگی، به سمت خویشتن‌دوستی همراه با دیگر دوستی. 
گفتنی است والدین از گفتن کلمه کمک به دیگران برای کودک اجتناب کرده و به جای آن از واژه مهربانی همدلی و خوشحال کردن دوستان و کودکان هموطن خود استفاده کنند.

منبع: ضمیمه چاردیواری روزنامه جام‌جم