به گزارش
جام‌جم آنلاین به نقل از نیواطلس، یکی از بزرگ‌ترین موانع راه‌اندازی سفر‌های حتی محدود اکتشافی به مریخ، مشکل عظیم لجستیک است. اگر فضانوردان مجبور باشند برای سفری که بیش از دو سال طول بکشد، سوخت، پیشران، هوا، آب، قطعات یدکی و غذا را حمل کنند، به ناوگان کوچکی از کشتی‌های عظیم نیاز دارد که اساساً برای حمل سفینه‌های عظیم فضایی و تانکر‌ها به کار می‌رود.
برای غلبه بر این چالش، برنامه‌ریزان تاکید زیادی بر ایده حیات در خارج از زمین دارند تا خدمه بتوانند از منابع مریخ برای تولید آنچه نیاز دارند استفاده کنند. یکی از نمونه‌های آن یافتن راه‌هایی برای رشد غذا در خاک سیاره سرخ است.
هاینز می‌خواهد برای «مریخی‌ها» آینده سس کچاپ واقعی فراهم کند تا با آن‌ها همراه شود. برای نشان دادن این موضوع، این شرکت از سس گوجه‌فرنگی هاینز به نام نسخه مارز (Marz Edition) رونمایی کرد که از گوجه‌فرنگی‌هایی ساخته شده بود که در شرایطی مشابه شرایط آب‌وهوایی مریخ پرورش داده شده‌اند.
در طی یک همکاری دو ساله با پژوهشگاه فناوری فلوریدا، تیم تحقیقاتی از گلخانه‌ای به نام خانه سرخ برای پرورش دسته اولیه ۳۰ بوته گوجه‌فرنگی انتخاب شده از کاتالوگ بزرگ بذر‌های هاینز استفاده کرد. این گوجه‌فرنگی‌ها در ۳۵۳۸ کیلوگرم خاک آنالوگ مریخ که از صحرای موهاوه جمع‌آوری شده و با چراغ‌های LED قرمز نوردهی شده است، کاشته شدند. آن‌ها همچنین در اتمسفر، کنترل دما و آبیاری منظم که در گلخانه یک مکان سکونت در مریخ قابل انتظار بود، رشد کردند.
مطالعه آزمایشی اولیه شامل ۳۰ گیاه و بررسی‌های دنباله‌دار بود که در آن تیم ۴۵۰ بوته گوجه‌فرنگی را در سطل‌های جداگانه کاشت کرد و این کار ۲۰۰۰ ساعت طول کشید. نتیجه صد‌ها گوجه‌فرنگی بود، اما این تکنیک هنوز کامل نشده است، زیرا آزمایش بزرگ مقیاس آن عملکرد ضعیف‌تری داشت. این نشان می‌دهد که با پرورش گیاهان در محفظه‌های کاشت بزرگ به‌جای گلدان در خاک مریخ می‌تواند مؤثرتر باشد، زیرا طیف وسیع‌تری از میکروب‌ها را گردآوری می‌شوند و گستره بزرگتری از گیاهان مختلف برای کاهش شیوع بیماری‌ها در دسترس خواهند بود.
گوجه‌فرنگی‌های برداشت شده توسط هاینز برای تولید تعداد محدودی از بطری‌های نمونه اولیه سس گوجه‌فرنگی هاینز، نسخه مارز در مرکز تحقیقاتی این شرکت در کالیفرنیا مورد استفاده قرار گرفت، که یکی از آن‌ها به ارتفاع ۳۷ کیلومتری پرواز کرد؛ جایی که در معرض دما ۷۴- درجه سانتیگراد قرار گرفت. تنها تعداد انگشت شماری از افرادی که در هاینز کار می‌کنند می‌دانند که طعم سس کچاپ خارج از این دنیا چگونه است.
این تحقیق علاوه بر کمک به اولین کاشفان مریخ برای خوش طعم‌تر کردن سیب‌زمینی‌های سرخ شده، می‌تواند به افرادی که در زمین زندگی می‌کنند کمک کند تا در خاک‌های حاشیه‌ای غذا تولید کنند.
پالمر می‌گوید: «کاری که این پروژه انجام داده است، بررسی برداشت طولانی‌مدت غذا است. دستیابی به محصولی که کیفیت تبدیل شدن به سس گوجه‌فرنگی هاینز را داشته باشد، نتیجه‌ای رویایی بود که ما به آن دست یافتیم. کار با استادان گوجه‌فرنگی در هاینز به ما این امکان را می‌دهد تا ببینیم که چه امکاناتی برای تولید طولانی‌مدت غذا فراتر از زمین وجود دارد. با همکاری با یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های مواد غذایی در سراسر جهان می‌توانیم چیز‌های زیادی یاد بگیریم.»
