ارادت عاشقانه

پویان هدایتی، تهیه‌کننده برنامه نشان ارادت از ویژگی‌های این برنامه و حاشیه‌ای که برای یکی از مهمان‌ها پیش آمد به جام‌جم می‌گوید:

 تقریبا ۱۰سال شد که شما تهیه‌کنندگی برنامه‌هایی از این دست را به‌عهده دارید.

 

بله امسال دهمین سالی است که برای محرم برنامه می‌سازم و این برنامه که با نام‌های مختلف نیز در سال‌های گذشته روی آنتن رفته از قدیمی‌ترین برنامه‌هایی است که با این محوریت در شبکه‌دو ساخته می‌شود. در سال‌های قبل باعنوان «حب‌الحسین» و «حس مشترک» نیز مخاطبان را در ایام محرم و صفر با خودمان همراه ساختیم. چند سالی نیز نشان ارادت را برای این برنامه انتخاب کردیم که با مشارکت ستاد بازسازی عتبات در گروه معارف شبکه دوی سیما در ۳۰قسمت ۲۵دقیقه‌ای ساخته شده که طبق روال هرسال تا انتهای ماه صفر روزهای زوج و جمعه پخش خواهیم داشت.

 

 

این‌که چرا برای ایام محرم کار می‌سازم، یک دلیل واضح دارد، آن‌هم این است که محرم برای تمام شیعیان به‌خصوص ایرانیان ماه خاصی محسوب می‌شود و همه ما از کودکی با آن خاطرات فراوانی داریم. از طرفی به‌عنوان یک تهیه‌کننده همیشه به دنبال خوراک خوب برای مخاطبان هستم و اگر قرار است این برنامه در محرم پخش شود، پس یک سال به دنبال ساخت آیتم و جلسات پی‌درپی با تحریریه برنامه هستیم تا بتوانیم در این ایام برنامه خوبی برای مخاطبان بسازیم و خوشحالم تمام آثاری را که نام بردم مخاطبان زیادی با خودش همراه ساخته اما مهم‌تر از هر چیز برای من این است که بتوانم هرچند کوتاه در این مسیر برای عاشقان امام‌حسین(ع) گامی بردارم.

 

 

درباره تفاوت‌ها باید بگویم حتما تفاوت‌هایی با سال‌های گذشته در این برنامه داشته‌ایم. حتی در چینش مهمانان امسال از افرادی در اقشار مختلف جامعه دعوت کردیم که امام‌حسین (ع) یک اتفاق را در زندگی آنها رقم‌زده یا به هر دلیلی محرم برای آنها یک اتفاق مهم محسوب می‌شود. مهمانان برنامه  امسال هنرمندان، بازیگران، تهیه‌کنندگان سینما، افراد خیر و تمام کسانی هستند که در دستگاه امام‌حسین به نحوی کاری کرده‌اند که در برنامه حضور خواهند داشت. شاید بتوان گفت مهم‌ترین اتفاق این برنامه امسال اهدای لوح خادمی حرم‌های شریف است که به همت ستاد بازسازی عتبات اتفاق افتاده و هرکس مهمان این برنامه شود، این لوح به آنها هدیه می‌شود.

 

 

با سه هدف الگوسازی، یافتن قالب‌های نو برای عرضه ارزش‌ها و هدایت عزاداری‌ها و بهره‌وری از آنها طراحی شده و آیتم‌های متفاوتی برای این برنامه در نظر گرفته‌شده‌است. ما در این برنامه برای اولین‌بار از شمرخوان‌ها در تعزیه دعوت کرده‌بودیم تا مقابل دوربین قرار بگیرند و از ارادتشان به امام‌حسین(ع) بگویند که در سال‌های گذشته پخش شد و شما بیننده آن بودید که اتفاقا خیلی هم موردتوجه قرار گرفت. سراغ اتوشویی‌هایی رفتیم که در ایام عزاداری، لباس عزاداران را رایگان می‌شستند و گزارش‌های مردمی مختلفی از مردم عادی که در سطح شهر تردد می‌کردند، تهیه کردیم. امسال هم سعی کردیم با همان اهدافی که از ابتدا در نظر داشتیم، گامی مؤثر در این زمینه برداریم.

 

 

سید جواد هاشمی یکی از مهمانان ما دریکی از قسمت‌های برنامه بود و از آنجا که برنامه تولیدی است و شاید هنگام پخش با اتفاقات جدیدی روبه‌رو شویم، زمانی که این قسمت ضبط می‌شد زنده‌یاد علی سلیمانی عزیز در بستر بیماری بود و سید جواد در برنامه برای او آرزوی سلامتی کرد اما متأسفانه در فاصله ضبط و پخش این قسمت علی سلیمانی عزیز را از دست دادیم و با این‌که برای همه ما شوک بزرگی بود اما در برنامه‌های تولیدی این اتفاق‌ها طبیعی است. بنابراین تصمیم تیم تدوین برنامه به حذف این بخش از برنامه بود ولی من به‌عنوان ادای احترام از این هنرمند دوست‌داشتنی و عاشق امام‌حسین (ع) اصرار بر بودن این بخش داشتم و خب برای تدوین این بخش احتیاج به راش‌هایی از صحبت‌های زنده‌یاد علی سلیمانی درباره امام‌حسین(ع) داشتیم که تمام اینها به یک آماده‌سازی و زمان احتیاج داشت. بنابراین شبهه برای عده‌ای ایجاد شد که حاشیه‌ای که برای سید جواد هاشمی در فضای مجازی ایجادشده، مانع پخش برنامه او شد.

 

 

مردم همیشه دوست دارند بدانند افراد مشهور چه رازهایی دارند و چه چیزهایی پشت پرده پنهان کرده‌اند. فهرستی که ما برای هرسال تهیه می‌کنیم پر از اسامی هنرمندان و ورزشکاران است، چون همیشه برای مخاطبان جذاب است که ستاره‌ها بیایند و از حس و حال معنوی که دارند یا رازها و نذرهایشان بگویند و درباره مسائلی حرف بزنند که هیچ‌وقت تاکنون درباره آنها شاید در هیچ برنامه‌ای حرف نزده‌بودند. به همین علت در کنار آیتم‌های دیگر تصمیم گرفتیم مهمان‌های برنامه را از بین افراد شناخته‌شده انتخاب کنیم. البته راضی کردن خیلی از این افراد برای قرار گرفتن مقابل دوربین و زدن این حرف‌ها کار سختی است اما خود امام‌حسین(ع) تا امروز نگاهش را از برنامه برنداشته و موانع یکی‌یکی از سر راه ما برداشته شدند. البته من به این دوستان حق می‌دهم که برخی مسائل را دوست نداشته‌باشند مقابل دوربین تعریف کنند. به‌هرحال برخی چیزها را نمی‌توان مقابل دوربین و برای مردمی که آنها را به‌واسطه شغل و حرفه‌شان می‌شناسند، بیان کنند. حتی عده‌ای به ما می‌گفتند شاید این موضوع باعث شود مخاطبان برداشت بدی داشته‌باشند و فکر کنند پای ریا در کار است اما تیم ما توانست آنها را متقاعد کند که زیاد درگیر قضاوت‌ها نباشند بلکه به این موضوع فکر کنند که شاید روزی فردی با شنیدن حرف‌های آنها اعتقادات محکم‌تری پیدا کند.

 

 

برنامه درباره امام‌حسین(ع) سراسر اتفاق است و مواجهه مهمانان با اسم سیدالشهدا خودش درامی را در ذهن ما رقم می‌زند. بارها در برنامه وقتی مهمانان هدایا را باز می‌کنند و به انگشتری که از سنگ قبر امام‌حسین(ع) است روبه‌رو می‌شوند، صحنه و حال‌و‌هوای خاصی ایجاد می‌کنند که وصف‌شدنی نیست. یعنی به نوعی واکنش آنها طبیعی و بدون ریاست. همین امسال چند نفر از مهمانان ما مثل آقای سهراب‌پور وقتی لوح خادمی را دید به علت حال عجیبی که داشت درخواست کرد این اتفاق پایان برنامه باشد. چون نمی‌توانست احساساتش را کنترل کند و خب تمام این اتفاق‌ها برای ما که در روزهای محرم کار می‌کنیم خودش یک روضه محسوب می‌شود. خوشحالم که این برکت همه ساله با ساخت این برنامه نصیب من می‌شود. باشد که امام‌حسین(ع) گوشه چشمی هم به ما کند.

سعید شیخ‌زاده را این اواخر با اجرای مسابقه «ایران» در شبکه یک می‌دیدیم. وی درباره حضورش در برنامه نشان ارادت به جام‌جم می‌گوید: برنامه بسیار خاصی بود و حس معنوی داشت که با حال‌و‌هوای ماه محرم خیلی همخوانی داشت. درسی که قرار است مردم از واقعه عاشورا و حماسه امام‌حسین(ع) بگیرند در چنین برنامه‌های نمود پیدا می‌کند. من هم به عنوان کسی که سال‌هاست در عرصه هنر فعالیت می‌کنم خوشحالم که در چنین برنامه‌ای حضور پیدا کردم.

 

وی ادامه می‌دهد: البته این اولین‌بار نبود که من مقابل دوربین می‌نشستم و از ارادتم نسبت به امام‌حسین(ع) و برکت حضورشان در زندگی‌ام می‌گفتم. سال‌ها پیش مهمان برنامه «با حسین حرف بزن» هم بودم و در کل این حال و هوا و فضای معنوی را دوست داشتم.  در کل فکر می‌کنم چنین برنامه‌هایی با چنین محتوایی که دارد لازم است در تلویزیون ساخته شود و امیدوارم حرف‌هایی را که لازم باشد برای مردم در چنین برنامه‌هایی گفته شود. ضمن این‌که باید سعی کنیم در چنین برنامه‌هایی به سمت فلسفه درست  عاشورا برویم.

 

وی در پایان هم درباره هدایای خاص و معنوی که در این برنامه دریافت کرده بیان می‌کند: به هر حال نشان ارادت همان‌طور که از نامش پیداست باید هدایای خاص و ویژه‌ای هم داشته‌باشد و من هم خیلی خوشحال شدم وقتی این هدایای خاص را گرفتم و با تربت متبرک امام‌حسین(ع) مواجه شدم.

عشق بی‌انتهایی که در قلب ماست

اولین برنامه‌ای بود که با این محتوا مهمانش شدم و حس بسیار خوب و حال عجیبی داشتم. گرچه معمولا در برنامه‌های زنده‌ای که حضور پیدا می‌کنم از ارادتم به امام‌رضا(ع) و اهل‌بیت(ع) بارها گفته‌ام. چون بچه مشهد هستم و عشق همه مشهدی‌ها این امام بزرگوار است. اما برای نخستین‌بار بود مهمان برنامه‌ای شدم که توانستم عشق و ارادتم به امام‌حسین(ع) را هم نشان بدهم. عشقی که در وجود همه ما ایرانی‌ها و بچه مسلمان‌ها قرار دارد. اگر اعتقادی به برنامه‌ای نداشته‌باشم هیچ‌وقت در آن حضور پیدا نمی‌کنم. این برنامه را هم به عشق امام‌حسین(ع) رفتم و خیلی خوشحالم که این اتفاق افتاد و توانستم در برنامه‌ای این ارادت قلبی را نشان بدهم. مهمان چنین برنامه‌هایی شدن خیلی دلی است و ربطی به مادیات و چیزهای دیگر ندارد. این عشق و ارادت است که آدم را به چنین برنامه‌ها و فضاهایی می‌کشاند. ظاهرسازی هم نمی‌توان کرد یا نقش بازی کرد.  اگر آدم حرفی که می‌زند و حسی را که دارد بیان می‌کند، واقعی نباشد، یک جایی دستش رو می‌شود. این حسی که همه ما به امام‌حسین(ع) و روز عاشورا داریم از همان کودکی در وجودمان شکل گرفته و جدا نشدنی است. پسر بچه‌ها از همان دوران کودکی به این ایام علاقه دارند و به عشق امام مهربانشان در مراسم‌ شرکت می‌کنند. یعنی هر کسی هر کاری از دستش برمی‌آید در این روزها انجام می‌دهد. چون همه عاشق این خاندان هستیم. من هم در خانه‌ای بزرگ شدم که همیشه روضه و قرآن در آن برپا بوده و اسم من را هم که علیرضا گذاشتند، چون مشهدی‌ها از اسم جواد و رضا خیلی برای فرزندانشان استفاده می‌کنند. بنابراین علاقه به اهل‌بیت(ع)، امام‌رضا(ع) و امام‌حسین(ع) همیشه همراه ما بوده و هست. هدایایی هم که در پایان برنامه گرفتم برایم بسیار به یادماندنی و بی‌نظیر بود. تربت امام که خیلی ارزشمند است و همچنین خادمی افتخاری امام که نصیب ما هم شد بسیار اتفاق پربرکتی است. از حضور در چنین برنامه‌ای بسیار خوشحالم و برایم باعث افتخار بود.

نذری که ادا کردم

 

مصطفی راغب که خوانندگی تیتراژ برنامه نشان ارادت را برعهده دارد و به عنوان مهمان هم در یکی از قسمت‌های آن مقابل دوربین رفت، از ارادتش به امام‌حسین(ع) به جام‌جم می‌گوید: نشان ارادت یکی از برنامه‌های مهمی بود که من از صمیم قلب دوست داشتم در آن حضور داشته‌باشم. از کودکی این برنامه را در ذهنم به نوعی تصویرسازی می‌کردم که یک روز من به عنوان یک هنرمند عاشق اهل‌بیت و عاشق امام‌حسین(ع) به یک برنامه تلویزیونی دعوت می‌شوم و از این عشق و ارادت می‌گویم.

 

وی ادامه می‌دهد: دید خیلی‌ها نسبت به هنرمندان متفاوت است؛ به همین دلیل می‌خواستم بگویم بسیاری از هنرمندان عاشق و دلباخته امام‌حسین(ع) و مقام و منزلت ایشان هستند و به همین دلیل حضور من در این برنامه جزو افتخاراتم بود؛ آن هم برنامه‌ای که به نام آقا اباعبدا... و ‌اهل‌بیت مزین شده‌است.

 

راغب همچنین درباره خوانندگی تیتراژ این برنامه عنوان می‌کند: نشان ارادت اولین برنامه‌ای نیست که من خواننده تیتراژ آن هستم. پیش از این یک کار برای امام‌رضا(ع) خواندم و یک کار هم در وصف یک شهید اجرا کردم، با این اوصاف، این نخستین تیتراژی بود که در وصف امام‌حسین(ع) خواندم. در اصل ملودی این کار را سال گذشته ساخته‌بودم و دوست داشتم مردم آن را بشنوند. در این دو سالی که هیات‌های یزد به دلیل شیوع کرونا تعطیل شده‌بود و از آنجا که من هم در یکی از هیات‌های بزرگ یزد می‌خوانم، احساس کردم برای امام‌حسین(ع) در این دو سال کم کاری کرده‌ام. به همین دلیل این کار را سال گذشته ساختم اما به موقع تنظیم کار آماده نشد. تا این‌که امسال خداروشکر قسمت شد همان کار تیتراژ برنامه نشان ارادت شود و من هم به نوعی نذرم را ادا کردم.

 

این خواننده جوان در پایان نیز می‌گوید: من دوستان هنرمند بسیاری دارم که همگی به امام‌حسین(ع) ارادت دارند و چقدر زیباست هنرمندان ما از عشق‌شان به اهل‌بیت و آقا ابا‌عبدا... بگویند و این عشق را ابراز کنند.
به نظر من این عشق را نباید پنهان کرد؛ چون زیباترین و ماندگارترین عشق در زندگی همه ما به خصوص مسلمانان است. به همین دلیل به نوعی زندگی‌مان به اهل‌بیت و امام‌حسین(ع) گره خورده‌است.

محمد گلریز یکی از خوانندگان پیشکسوت که به واسطه سرودهای انقلابی‌اش در بین مخاطبان شهرت یافته از حس  حضورش در این برنامه به جام‌جم می‌گوید:

 

 

وقتی من را به این برنامه دعوت کردند بدون هیچ چشمداشت مالی به سرعت پذیرفتم و خیلی خوشحال شدم و از خدا خواستم بهره و ثواب حضور در چنین برنامه‌ای را نصیب پدر و مادرم کند. چون پدرم در زمینه اشعار مذهبی فعالیت می‌کرد و جزو ذاکرین امام‌حسین(ع) بود و تا زمانی که زنده بود در این مساله هم خیلی فعالیت چشمگیری داشت.

 

 

به نظرم برنامه بسیار خوبی بود. چه به لحاظ لوکیشن و دکور و چه به لحاظ محتوا و سوالاتی که در برنامه از من پرسیده شد. فکر می‌کنم برنامه بسیار پرمحتوایی است و فضای معنوی دارد و خیلی ارتباط خوبی با آن برقرار کردم.

 

 

سوالاتی که مجری از من پرسید آن منش، شخصیت و عمق عاشورای حسینی را نشان می‌داد و چقدر اسم زیبایی هم برای برنامه انتخاب شد. «نشان ارادت» چقدر واژه پرمحتوا و با مفهومی است. اتفاقا همان‌جا هم گفتم که اسم بسیار باشکوهی را برای این برنامه انتخاب کرده‌اند. چون معانی بسیاری در این اسم نهفته است و سوالات مطرح شده هم درباره فلسفه عاشورا بود که به نظرم این مهم‌ترین ویژگی برنامه است. البته در سخنرانی‌ها به این موضوع پرداخته می‌شود اما این‌که در یک برنامه با این محوریت و چنین قالب و شکلی تولید شود من ندیده‌بودم. نشان ارادت از زاویه‌ای دیگر به فلسفه عاشورا و قیام امام‌حسین(ع) پرداخته که کاری بسیار ارزشمند در ساخت این برنامه ‌اتفاق افتاده‌است. همین که مخاطب با زبانی تاثیرگذارتر بداند فلسفه قیام عاشورا چیست، اتفاق خوبی خواهدبود.

 

 

بله دقیقا. اصل مطلب همین آزادگی ، ایثارگری و درسی است که عاشورای حسینی به مردم می‌دهد. دشمنان بسیاری داریم که به ‌اهل‌بیت و اعتقادات ما می‌تازند و از جانب دشمن مورد تهاجم قرار می‌گیریم. بنابراین باید برنامه‌هایی بسازیم که دارای خلاقیت و فکر باشد و از محتوا و جذابیت بهره ببرد. خود حضرت آقا هم مدام به تهاجم فرهنگی تاکید می‌کنند. بنابراین باید به فرهنگ انقلابی اهمیتی بیشتر داده شود و برنامه‌های بسیاری از این دست ساخته شود. گاهی در تلویزیون برنامه‌هایی می‌بینم که  بدون هیچ تفکر و خلاقیتی ساخته شده‌اند.

 

 

بسیار ارزشمند بود. انگشتری را که هدیه گرفتم خیلی با ارزش است چون من را به یاد انگشتر حاج‌قاسم سلیمانی می‌اندازد. همچنین جمله معروف ایشان که می‌گفت ما ملت امام حسینیم. همچنین هدیه‌ای از آستان‌قدس‌رضوی در این برنامه دریافت کردم که تکه‌ای از فرش حرم امام‌رضا(ع) بود و برایم بسیار جذاب و هدیه معنوی بسیار خوبی بود. اتفاقا همان لحظه به شوق آمدم و ابیاتی را در این باره خواندم که مورد توجه تهیه‌کننده هم قرار گرفت. در کل برنامه خوب و پرمحتوایی بود. اتفاقا نکته‌ای را می‌خواهم در این زمینه بیان کنم. در سال‌های دور در تلویزیون برنامه‌های بسیار خوب و جذابی در این زمینه ساخته می‌شد. اما الان وقتی از برنامه‌ساز و تهیه‌کننده سوال می‌کنی چرا برنامه خوب نمی‌سازی؟ پاسخ می‌دهد بودجه نیست اما به نظر من در کنار بودجه خلاقیت تهیه‌کننده و برنامه‌ساز مهم‌تر است. گرچه بودجه در این زمینه بی‌تاثیر نیست اما خلاقیت مهم‌تر است. اغلب برنامه‌های مذهبی این‌گونه شده که دوربین را به هیات‌ها می‌برند و فیلم می‌گیرند و پخش می‌کنند. مهم‌تر این‌که به اشعاری که در این هیات‌ها خوانده می‌شود هم اهمیتی داده نمی‌شود. خیلی از این اشعار بی‌توجه به مفاهیم است و گاهی بی‌محتواست. در حالی که می‌توان مثل همین برنامه خلاقیت به خرج داد و برنامه خوب و پرمخاطب ساخت. همه چیز که به بودجه برنمی‌گردد. باید برای ساخت برنامه‌های مذهبی تفکر و اندیشه کرد و به محتوا بی‌اهمیت نبود. بنابراین فکر می‌کنم نشان ارادت می‌تواند یکی از برنامه‌های موفق در این زمینه باشد که مفاهیم مهمی را در قالب برنامه جذاب به مخاطب ارائه می‌کند. خیلی خوشحالم در چنین برنامه‌ای حضور پیدا کردم و توانستم ارادت قلبی ام را به امام‌حسین نشان بدهم.