نکته های برای ارتباط والدین با کودکان ۴ تا ۷ ساله

۴ تا ۷ سالگی، یکی از دوران‌هایی است که با استقلال و یادگیری‌های کودک همراه است و به همین دلیل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و والدین به عنوان حمایت گر نقش مهمی را ایفا می‌کنند.

محمد مهرگان،در رابطه با دوره ۴-۷ سالگی کودکان اظهار کرد: کودکان در سنین ۴ تا ۷ سالگی در دوران ابتدایی کودکی خود قرار دارند و وارد مرحله‌ای می‌شوند که می‌توانند کار‌های خود را نسبتا به صورت مستقل انجام دهند تا جایی که در این دوره می‌توانند به تنهایی و یا با کمک جزئی والدین خود لباس بپوشند، بند کفش‌های خود را ببندند و یا حتی میز شام را بچینند و اسباب بازی‌های خود را مرتب‌تر کنند و بچینند که کودکان ۶-۷ ساله می‌توانند کیف خود را آماده کنند و تکالیف خود را انجام دهند.

وی با اشاره به وظایف والدین در این دوره بیان کرد: در این دوره زمانی که کودکان سپری می‌کنند والدین هم وظایفی را برعهده دارند که از آن جمله می‌توان به تنظیم زمان خواب و بیداری کودک، حمام کردن، وقت گذراندن با والدین و دوستان و همراهی کردن کودک برای انجام فعالیت‌های خود اشاره کرد و در این میان، باید نظارت کافی هم داشته باشند که این بدین معنا نیست که تکالیف کودک خود را انجام دهند.

این مشاور خانواده تصریح کرد: گاهی ممکن است میان والدین و کودک اختلافاتی به وجود آید که والدین باید در بحث آزاد، مشکل را در حضور یکدیگر مطرح کنند و والدین باید خواسته‌های خود را به صراحت بیان کنند، اما فراموش نکنند تا جایی که ممکن است این فرصت را به کودک خود بدهند که بتواند نظرات خود را مطرح کند و دائم به او نگویند که چه کاری انجام دهد و یا ندهد و در این میان، والدین نباید بازی کردن و اختصاص زمان کافی برای این موضوع را فراموش کنند، چرا که در این سن، برای کودک بازی کردن از کار مهم‌تر است.

وی با ذکر مثالی گفت: اگر والدین می‌خواهند به کودک خود زبان یاد بدهند باید کنار او بنشینند و هر روز کمی زبان به او یاد بدهند و برای خسته نشدن کودک خود این کار را به یک تفریح تبدیل کنند، چرا که در غیر این صورت، یادگیری و تمرین زبان به جنگی تبدیل خواهد شد که نتیجه معکوس به دنبال دارد.

مهرگان ادامه داد: ممکن است والدین در دوران میانی که کودکانشان در سنین قبل از نوجوانی قرار دارند سلایق سخت و جدی را در خصوص لباس و مدل موی آن‌ها داشته باشند و این کودکان نیز روی این موضوع پافشاری کنند که والدین می‌توانند با راهنمایی‌های جزئی به آن‌ها اجازه دهند که در این خصوص آزاد باشند و در کنار آن، نظارت کافی داشته باشند، امّا والدین باید توجه کنند که نظر شخصی خود را در حاشیه قرار دهند.

وی افزود: والدین باید کودکان خود را تشویق به خودگردانی کنند و به آن‌ها اجازه دهند که وظایفشان را بدون دخالت والدینشان انجام دهند که شاید انجام این کار برای اغلب والدین امکان پذیر نباشد و این امر کاملا طبیعی است و به مرور زمان جا خواهد افتاد و برخی از کودکان هستند که در این سن به تخیلات خود ادامه می‌دهند و در دنیایی که برای خود ساخته‌اند، بازی می‌کنند.

این مشاور خانواده تأکید کرد: والدین نباید زمانی که کودکانشان در تخیلات خود غرق می‌شوند و از آن صحبت می‌کنند، آن‌ها را خجالت زده و شرمگین کنند و باید به کودکان خود حق انتخاب هایی، چون فعالیت در فوق برنامه، پوشیدن لباس به ویژه در حدود دوازده سالگی، انتخاب موسیقی و ... دهند که در مورد حق انتخاب موسیقی باید به این نکته توجه کنند که بر محتوای اشعار موسیقی و‌ نوع آن‌ها نظارت کافی داشته باشند.

وی اذعان کرد: والدین باید بدانند که آن‌ها نمی‌توانند چیزی را که خودشان انجام نداده و یا نمی‌دهند را به کودکان خود نیز تحمیل کنند که باید گفت شاید برای کوتاه مدت بتوانند این کار را انجام دهند، اما مطمئن باشند که در طولانی مدت، این کار جواب نمی‌دهد و زمان در حال گذر است و کودکان نیز بر اساس این موضوع در حال رشد و قوی شدن هستند که به محض اینکه توان و قدرت این را پیدا کنند که از زیر بار تحمیل‌های خواسته و ناخواسته والدین خود شانه خالی کنند، این کار را می‌کنند و اگر والدین با فرزندان خود دوست نباشند و ارتباط صمیمی نداشته باشند، این موضوع می‌تواند نه تنها برای آن‌ها بلکه برای فرزندانشان نیز آسیب زا باشد.