محله چینی ها!

دانگ فنگ اچ30 کراس: یک پژوی پلاستیکی

این هاچ‌بک مینی‌کراس که از سال 1395 از جانب ایران‌خودرو به بازار کشور عرضه می‌شود و اخیرا با توجه به تحریم‌ها و محدودیت‌های تولید، با روند حذف برخی امکانات مثل رینگ‌های اسپرت آلومینیومی مواجه شده، محصولی از کمپانی دانگ‌فنگ چین است که از پلتفرمی مشترک با سری3 پژو بهره می‌برد. اچ30 کراس موتور چهار سیلندر 6/1 لیتری تی‌یو5 (TU5) مشابه 206 تیپ5 و پژو 207 دارد که از این رو در صورت بروز مشکلی در پیشرانه، از حیث مکانیک و قطعات مالک را دچار مشکلات نمی‌کند. اما مساله مهم در رابطه با این خودرو هم مشکلاتی است که بعضا برای گیربکس و به‌خصوص پوسته آن پیش می‌آید که با توجه به تفاوت گیربکس این خودرو با نمونه قرار گرفته روی 207 و کمبود قطعات یدکی، مالک را دچار دردسر می‌کند، اما نکته مهم درباره این خودرو، قیمت مناسبی است که در قیاس با خودروهای هم‌رده، بعضا شرایط بهتری را برای شما فراهم می‌سازد. هرچند
اگر جزو افرادی باشید که روی کیفیت ساخت ادوات داخلی حساس هستند، ممکن است حجم صفحات پلاستیک فشرده این خودرو کمی شما را دلسرد کند.

لیفان 820: خوش‌قیمت، اما نه‌چندان باکیفیت
این سدان سایز متوسط خانوادگی که از پلتفرمی مشترک با تویوتا کمری (مربوط به 2008 تا 2010) بهره می‌برد، خوش‌قیمت‌ترین سدان (سواری صندوق‌دار) بازار در این رده است. هرچند نزدیک به یک سال از پایان تولید آن در کرمان خودرو می‌گذرد، کماکان می‌توان نمونه‌های صفرکیلومتر مدل 1397 لیفان 820 را خریداری کرد. سواری راحت، موتور قدرتمند 2400 سی‌سی با 153 اسب بخار قدرت، فضای کابین و صندوق مناسب،
ظاهر مدرن و زیبا و... از جمله نکات مثبت این خودرو است، اما اگر 820 را انتخاب می‌کنید باید با مصرف سوخت نه‌چندان پایین‌اش، مشکلات برقی برخی از نمونه‌ها، از تنظیم خارج شدن پیاپی چرخ‌های عقب، گیربکس نه‌چندان جان‌سخت و... کنار بیایید. کیفیت ادوات داخلی 820 در نگاه اول به نسبت هم قطاران چینی‌اش قابل قبول است، اما جنس پلاستیک به کار رفته در بخش‌هایی از کابین مثل قسمت زیرین کنسول وسط، کمی ناامیدکننده بوده و البته چرم به‌کار رفته برای صندلی و غربیلک فرمان، بر اثر استفاده مکرر خیلی زود مستهلک می‌شود که این موضوع اتفاق خوبی نیست.

ام‌وی‌ام ایکس22: خوش‌چهره و کم‌قدرت
ایکس22 یک مینی‌کراس خوش‌چهره است که پس از موفقیت 315 و ایکس33 به بازار کشور راه پیدا کرد و اتفاقا از پلتفرم مشترکی هم با 315 بهره می‌برد.
این محصول که موتور 5/1 لیتری 105 اسب بخاری دارد، خودروی چندان قدرتمندی نیست و به‌ویژه در نسخه خودکار، ضعف شتاب‌گیری را به وضوح به راننده القا می‌کند. ضمن این که گیربکس چهار سرعته نسخه خودکار این خودرو نیز چندان هوشمندانه و راضی‌کننده عمل نمی‌کند و نفوذ صدای موتور به داخل کابین کمی بیش از حد است. اما اگر به دنبال یک خودروی کوچک شهری با ظاهری شبیه شاسی‌بلندها هستید و با مشکل کمبود قطعات آن به‌ویژه در شرایط حاضر کنار می‌آیید، ایکس22 گزینه چندان بدی نیست و بازار فروش نسبتا خوبی هم دارد.

هایما اس7 توربو: نازنازی و سوپرخوار

هایما اس7 در ابتدا با نسخه ساده تنفس طبیعی به بازار کشور پا گذاشت که در آن زمان چندان نتوانست خودروی خوشنام و موفقیت‌آمیزی باشد. اما پس از مدتی، ایران خودرو به عنوان شرکت عرضه‌کننده این خودرو، نسخه توربوی اس7 را با ظاهری اصلاح‌شده روانه بازار کرد که این خودرو با توجه به طراحی خوب و جذاب، موتور قدرتمند 8/1 لیتری توربوشارژ با 170 اسب بخار قدرت (چیزی نزدیک به جک اس7)، فهرست امکانات ایده‌آل و... توانست قدرتمندتر از نسخه تنفس طبیعی ساده ظاهر شود و خریداران بیشتری را به سمت خود بکشاند.
اما مساله مهم در رابطه با اس7 یا هر خودروی توربوی دیگر، اهمیت نوع سوخت و نحوه نگهداری از خودرو است. در واقع در استفاده روزمره از خودروهای توربو، هر بار پس از استارت باید چند ثانیه‌ای به خودرو مجال دهید که روغن به‌طور کامل بین اجزای موتور و توربوشارژر گردش کند و در زمان استارت سرد هم بهتر است پیش از حرکت کمی تا گرم‌شدن موتور تأمل کنید. ضمن این که بنزین سوپر یا بنزین ساده به همراه مکمل اکتان مرغوب (که با توجه به شرایط ارزی کشور، حداقل برای هر باک باید 70 هزار تومان هزینه کنید) به دلیل تراکم بالای پیشرانه خصوصا در هایما اس7 کاملا ضروری است. کما این که تعویض روغن موتور، زودتر از موعد (مثلا هر 5000 کیلومتر) نیز از جمله مواردی است که می‌تواند به سلامت موتور خودروهای توربو کمک کند. با توجه به اوصاف فوق، موارد متعددی دیده شده که این خودرو در اثر استفاده ناصحیح و حتی بعضا با وجود این مراقبت‌ها دچار مشکلاتی مثل شکستن پیستون (در اثر ناک)، سوختن واشر سرسیلندر و ضعیف شدن رینگ پیستون شده است. مشکلات برقی به‌خصوص در ادوات داخلی نیز در مواردی به چشم می‌خورد. ضمن این که کیفیت قطعات پلاستیکی داخل کابین به‌ویژه در رودری‌ها، آنقدرها بالا نیست.این خودرو فرمان‌پذیری بالایی نداشته و در صورت تغییر جهت ناگهانی، با بازی‌های عرضی بدنه مواجه خواهد بود.

جک اس5: کپی چینی توسان
این کراس اوور چینی که شباهت فراوانی به نسل پیشین هیوندای توسان دارد (در واقع یک کپی تمام عیار هوشمندانه از این خودروست) از همان ابتدای عرضه با توجه به یدک‌کشیدن عنوان «شاسی بلند»، ظاهر مدرن، موتور 0/2 لیتری توربوشارژ با قدرت مناسب 174 اسب بخاری و از همه مهم‌تر پرداخت نیمی از قیمت یک هیوندای توسان برای خرید این محصول جک، توانست بازار خوبی برای خود رقم بزند. اما نکته مهمی که بسیاری از خریداران به آن اشاره دارند، مصرف سوخت بسیار بالای این خودرو به ویژه در روزهای ابتدای استفاده و دوران آب‌بندی است که بعضا به بیش از 20 لیتر در صد کیلومتر هم می‌رسد! همچنین زوزه‌های گیربکس و سوخت زودهنگام صفحه‌های جعبه دنده بر اثر فشار بیش از اندازه یا پیمایش یک سربالایی طولانی در نسخه اتوماتیک، بروز خرابی در توربوشارژر و سیستم تنفس پرخوران خودرو (مشکلاتی مثل سوختن کارتریج توربو و...)، شکستن پیستون در اثر عدم استفاده از بنزین سوپر یا مکمل نامرغوب و... از جمله ایراداتی است که برای این خودرو گزارش شده است. با این حال شتاب بسیار عالی در هر دو نسخه اتوماتیک و دنده‌ای (به لطف گشتاور
235 نیوتن متری)، امکانات مناسب و... از جمله موارد مثبت این محصول است.

بسترن بی30 : نه‌چندان زیبا و کم‌خرج
بی30 آخرین محصول از کمپانی «فاو» چین بود که به بازار ایران راه پیدا کرد و پس از آن به اوضاع فعلی صنعت خودرو رسیدیم. این محصول که بعد از بی50 و بی50 اف سومین سواری فاو در گروه بهمن‌خودرو به‌شمار می‌رود، یک سدان کامپکت (سواری صندوق‌دار فشرده) است که در حال حاضر می‌توان نمونه صفر کیلومتر آن را در بازار آزاد خریداری کرد. اما این سدان با ظاهری عجیب که نمی‌توان گفت زشت یا زیباست (برخلاف بی50 اف که ظاهری جذاب و عوام‌پسندتر دارد)، با موتور چهار سیلندر 6/1 لیتری 107 اسب بخاری و گیربکس شش سرعته آیسین ژاپن، به دلیل قدرت نه چندان زیاد و همچنین گشتاور 155 نیوتن‌متری که برای این رده آن‌قدرها هم اغواگر نیست را نمی‌توان خودروی چندان سریع و چابکی دانست. عملکرد گیربکس این خودرو نسبت به محصولات هم‌رده‌اش هوشمندانه و راضی‌کننده است، اما بی30 ها هنوز هم عمدتا به کارکردهای بالا نرسیده‌اند و تجربه بی50 اف ثابت کرده که گیربکس این خودرو برخلاف ژاپنی بودنش، چندان کم‌خرج نیست و با نزدیک شدن به کارکرد صد هزار کیلومتر نیاز به تعمیر خواهد داشت؛ ضمن این که سواری این خودرو را نمی‌توان آن‌قدرها نرم دانست و کیفیت قطعات داخلی آن هم کمی از برادر بزرگ‌تر خود یعنی بی50 اف پایین‌تر است؛ ضمن این که بسیاری از مالکان از سیستم مالتی‌مدیای این خودرو راضی نیستند.

آمیکو آسنا: پر ابهت، اما ضعیف
این وانت که تحت برندی ایرانی تولید و با توجه به ظاهر خوب و قد و هیکل پرابهتش با استقبال نسبت خوبی مواجه شده است، در واقع یک نمونه ایرانی شده از وانتی چینی با نامی نه‌چندان آسان (Huanghai DD1032K) است که شرکت عرضه‌کننده مانور بسیار زیادی روی قابلیت‌های آفرود این خودرو به‌خصوص با توجه به بهره‌گیری از سیستم چهارچرخ متحرک به همراه قفل دیفرانسیل اتوماتیک داده بود، اما حقیقت امر این است که پیشرانه چهار سیلندر 4/2 لیتری این خودرو با 143 اسب بخار قدرت و 200 نیوتن‌متر گشتاور، خروجی مفیدی برای جثه نزدیک به دو تُنی (1950 کیلوگرم طبق اعلام سازنده) ندارد و تجربه مالکان نشان داده که آمیکو در گذر از شیب‌های نسبتا تند نمی‌تواند آن‌طور که باید چالاک باشد و در بسیاری از موارد نیز خیلی راحت متوقف می‌شود. کیفیت ساخت کابین و ادوات داخلی برای یک خودروی 300 میلیون تومانی، آن‌قدرها توجیه‌پذیر نیست و سر و صدای موتور به‌ویژه با توجه به بهره‌گیری از گیربکس و دیفرانسیلی با ضریب سنگین، در مسیرهای جاده‌ای به‌شدت به کابین منتقل می‌شود.
آسنا تنها خودروی چینی موجود در بازار ایران است که به صورت استاندارد و فابریک کارخانه با کپسول سی‌ان‌جی به خریدار ارائه می‌شود. اما افت توان خودرو در صورت استفاده از گاز کاملا ملموس است. ضمن این که ساختار این پیشرانه (که مشابه نمونه مورد استفاده روی کاپرا، وینگل و لندمارک با اندکی تغییرات است) مناسب گاز سی‌ان‌جی با دمای احتراق بالاتر و چربی کمتر نسبت به بنزین نیست. جدا از این، مصرف سوخت آمیکو آسنا روی حالت بنزین هم چیزی فراتر از عدد اعلامی از طرف کارخانه است.

معید حمیدی

دانش