فــتـــح قـاهــــــــره با «بغــــــــــداد»

ده سال از آن روزها گذشت و تیم ملی الجزایر حالا با شمایلی جدید وارد مصر شده است. مصر در همان ابتدا از دور رقابت‌ها کنار رفت تا مردان سرزمین صحرا با فراغ بیشتری به پیشروی در صحراهای خاطره‌انگیز مصر فکر کنند.
الجزایر که چند بار در این جام، فاصله‌اش تا حذف به باریکی مو رسید، سرانجام به فینال رسید و با پیروزی در مسابقه‌ای که بوی خون و باروت می‌داد، جام قهرمانی را در آغوش کشید.
حریف الجزایر در بازی فینال، تیمی جز سنگال نبود؛ تیمی پر از ستاره‌های معروف که سادیو مانه فوق‌ستاره لیورپول سرآمد آنها بود. هواداران الجزایری آمده بودند تا رویاپردازی‌های مردان کشورشان، پایانی افسانه‌ای داشته باشد. هنوز بازی جا نیفتاده بود که الجزایر پیش افتاد. پاس بن ناصر در دقیقه 2 به بغداد بونجاح رسید و ضربه او با خوش‌شانسی، به پای مدافع سنگال خورد و با قوسی عجیب راهی دروازه حریف شد. این گل، آغاز یک جنگ تمام عیار بود. بعد از این گل الجزایر با تمام وجود دفاع کرد و سنگال با همه توانش برای زدن گل پیش رفت. بازی گرچه صحنه‌های جذابی از نظر فوتبالی نداشت، اما پر از لحظه‌های احساسی بود. شاید حق با گزارشگر شبکه بین‌اسپرت باشد که می‌گفت: «انگار ارتش دو کشور به خاک مصر آمده‌اند و در همین مستطیل می‌جنگند.»
الجزایر چند بار تا مرز تسلیم پیش رفت؛ اما خدای فوتبال، آنها را قهرمان می‌خواست. چند بار توپ تا روی خط دروازه آمد و برگشت داده شد. در دقیقه 60 داور حتی به سود سنگال اعلام پنالتی کرد و VAR، رای را برگرداند و سنگال هر چه زد، به در بسته خورد. مردان الجزایری قاعده جنگ در صحرا را می‌دانستند و تا دقیقه 94 از اندوخته ناچیزشان دفاع کردند. تماشاگرانی که از الجزیره به قاهره آمده بودند و به تیمشان اطمینان داشتند. آنها بی‌قرار، سرود قهرمانی می‌خواندند و در مقابل، تماشاگران سنگالی هر چه به پایان بازی نزدیک می‌شدند، امیدهای خود را برای قهرمانی کمرنگ‌تر و محوتر می‌دیدند. وقتی داور، سوت پایان بازی را زد، بازیکنان الجزایری خوشبخت‌ترین انسان‌های روی زمین بودند و به سوی تماشاگرانشان دویدند و در این میان شاید بغداد بونجاح خوشبخت‌تر از دیگران بود.
مردان سرزمین صحرا پس از 29 سال به جام قهرمانی رسیده بودند و حق داشتند تا این حد شادی کنند. آنها به قصه شب مادران الجزایری برای کودکانشان تبدیل شده و نسل طلایی و قهرمان مردم الجزایر بودند؛ مردمی که در تمام طول تاریخشان فقط یک کلمه آشنا دارند: مبارزه.
بلماضی: شایسته قهرمانی در آفریقا بودیم
جمال بلماضی 43 ساله که شهریور سال قبل سرمربی الجزایر شد و تیم تحت‌هدایتش جمعه‌شب در دیدار فینال جام ملت‌های آفریقای 2019 با نتیجه یک بر صفر سنگال را شکست داد و برای اولین‌بار به‌عنوان قهرمانی این رقابت‌ها از سال 1990 رسید، پس از این بازی گفت: خیلی خوشحالم. این قهرمانی فوق‌العاده و تاریخی بود. کل کشور و مردم ما مدت زیادی منتظر ستاره دوم (دومین قهرمانی) بودند. این اولین قهرمانی ما خارج از کشورمان بود و به همین دلیل، فوق‌العاده بود. خوب نگاه کنید و ببینید که ما از کجا به اینجا رسیدیم. زمانی که من هدایت تیم را برعهده گرفتم، تیم، شرایط خوبی نداشت. کاری که در این ده ماه کردیم، فوق‌العاده بود. مسیری طولانی را برای رسیدن به قهرمانی طی کردیم اما شایسته‌اش بودیم. ما شایسته قهرمانی بودیم و برای این عنوان جنگیدیم و به حقمان رسیدیم.

گاز اشک‌آور پلیس فرانسه علیه الجزایری‌ها
به‌دنبال قهرمانی تیم ملی فوتبال الجزایر در جام ملت‌های آفریقا و جشن خیابانی الجزایری‌های مقیم پاریس، پلیس فرانسه با هواداران این تیم در پایتخت درگیر شد. خبرگزاری ریانووستی روسیه نوشت: پلیس فرانسه پس از قهرمانی الجزایر در جام‌ملت‌های آفریقا با تجمع گسترده هواداران این تیم در پاریس برخورد و برای متفرق کردن هواداران پرتعداد الجزایری از گاز اشک‌آور استفاده کرد.
دقایقی پس از پایان بازی تیم ملی فوتبال الجزایر هزاران هوادار این تیم در مرکز پاریس گردهم جمع شدند و با در دست داشتن پرچم‌های کشورشان و استفاده از مواد آتش‌زا به شادی پرداختند. تجمع خودروهای زیاد هواداران، باعث فلج شدن حرکت دیگر خودروها در مرکز پاریس شد. انفجار مداوم مواد آتش‌زا و ایجاد سروصدای فراوان باعث مداخله پلیس فرانسه شد و برای متفرق کردن هواداران تیم ملی فوتبال الجزایر و بازگرداندن ترافیک خیابان‌ها به حالت عادی از گاز اشک‌آور استفاده کرد. رسانه‌های محلی در فرانسه حتی مدعی شده‌اند در شهر مون‌پلیه، خودروی یکی از الجزایری‌ها از کنترل راننده خارج شده و به مادر و 2 کودکش برخورد کرده که موجب شده مادر جان خود را از دست داده و 2 کودک در بیمارستان بستری شوند. وزیر کشور فرانسه درپی اتفاقات حاشیه‌ای فراوان جشن قهرمانی، در حساب توئیتری خود اعلام کرد: حواشی به وجود آمده در جشن قهرمانی الجزایر به هیچ عنوان قابل تحمل نیست.

علی جوادی

دبیر ورزش