کسب مدال با کمک یک قبضه شمشیر!

پیمان گفت به‌خاطر دختران‌مان مدال بگیر
مجتبی عابدینی بدون شک حالا روی ابرهاست. مدال ارزشمندی که او گرفت حجت را بر خیلی‌ها تمام کرد. شاید رنگ این مدال طلایی نباشد، اما بیش از طلا برای مجتبی و ایران اهمیت دارد. او درباره این مدال گفت: جای مدال جهانی در کلکسیون مدال‌هایم خالی بود . من 2012 برای اولین‌بار سهمیه المپیک گرفتم و 2016 هم در المپیک ریو چهارم شدم. دوست داشتم باز هم تاریخ‌سازی کنم چرا که مدال گرند پریکس و جام جهانی داشتم اما قهرمانی جهان نه.
او این را گفت و ادامه داد: من به بوداپست تنها برای مدال جهانی آمدم. در اردو هم تنها به نیت دخترم تمرین می‌کردم تا مدال بگیرم. حتی در بازی یک هشتم نهایی هم پیمان فخری به من گفت مجتبی برای دخترانمان بجنگ و مدال بگیر. البته از طرفی هم دلم می‌خواست با مدال جهانی باز هم خودم را ثابت کنم. من خودم را خیلی وقت پیش ثابت کردم. اما نمی‌دانم چرا بعضی‌ها نمی‌بینند. مدال جام جهانی و گرند پریکس کم نیست اما مدال جهانی چیز دیگری است که آن را به چنگ آوردم.
او در پایان گفت: از مبارزه و مدال برنزی که گرفتم راضی هستم. بازی من با حریف روسی‌ام بی‌نظیر بود. مسابقه که نه یک کلاس آموزش ششمیربازی سابر ایرانی بود برای هزار تماشاگر در سالن و بیشتر بابت همین راضی‌ام. چرا که معمولی بازی نکردم. من با مبارزه‌هایم همه را به وجد آوردم طوری که حتی روس‌ها و کره‌ای‌ها هم مرا تشویق می‌کردند. در جدول هشت‌تایی مقابل هارتونگ آلمانی وقتی بردم، او گفت: از شانس بد من تو فوق‌العاده بودی. حتی تورانتینو، قهرمان المپیک و جهان به فخری گفته بود دوست دارم کار بزرگی بکنی و بعد از مدال من گفت می‌دانستم. همین حرف‌ها باعث غرور ماست.

سابر ایران به نیمه نهایی جهان نرسید
در ادامه مسابقات شمشیر بازی قهرمانی جهان، رقابت‌های مرحله یک‌چهارم نهایی سابر تیمی مردان برگزار شد که تیم سابر ایران با نتیجه 45 بر 29 برابر مجارستان شکست خورد و شانس رسیدن به مدال را از دست داد. ترکیب ایران را مجتبی عابدینی، علی پاکدامن، محمد رهبری و محمد فتوحی تشکیل می‌دادند.

اینجا به هر کسی مدال نمی‌دهند

پیمان فخری البته برای ما زیاد صحبت نکرد و گفت‌وگوی مفصل را موکول کرد به بازگشت به ایران. اما در همان چند دقیقه‌ای که صدایش را برایمان فرستاد حرف‌های خوب و جالبی زد. فخری به خودش، شاگردانش و تیم ملی ایران می‌بالد.
یک شب ماندگار شد،هم برای شما و هم برای همه مردم ایران.
دقیقا یک شب ماندگار شد. بالاخره مدال قهرمانی جهان را گرفتیم و خدا را شکر. به یکی از آرزوهایم رسیدم. این مدال جایش خیلی در بین مدال‌هایی که گرفته بودیم خالی بود. در این سال‌ها مدال ‌های زیادی گرفته بودیم اما هیچ وقت مدال قهرمانی جهان را نداشتیم. دلم می‌سوخت. دو سه بار علی پاکدامن تا پای مدال رسیده بود،چند بار در قالب تیمی شانس کسب مدال را داشتیم که نشد. مجتبی این بار شاهکار کرد.
سطح مسابقات چطور بود؟
همه قهرمان‌های جهان و المپیک حضور داشتند. ابراگیموف قهرمان روسیه و نفر چهارم رده بندی جهان. یا «فرجانی» و خیلی دیگر از قهرمانان شاخص دنیا. خدا را شکر می‌کنم که نتیجه زحماتی که کشیده بودیم برباد نرفت.
مسابقه نیمه‌نهایی را داشتیم نگاه می‌کردیم. اول عابدینی ۳-۲ جلو بود اما بعد حریفش افتاد جلو که دوباره عابدینی تا امتیاز ۸ خودش را بالا کشید، چه اتفاقی افتاد این وسط که عابدینی عقب افتاد؟
در بازی نیمه‌نهایی می‌دانستم که با این حجم فشار و خستگی بدنش خالی می‌کند. خیلی سخت بود. هم مسابقات و هم قرعه‌ای که به مجتبی خورد. او مسیر بسیار سختی را بالا آمد. کمردرد شدیدی هم داشت. شما فکر کنید وسط این همه فشار و از بین 157 ورزشکار عابدینی تا مدال برنز خودش را بالا کشید. در نیمه‌نهایی هم رقیبش از کشور میزبان بود. ده هزار نفر تشویقش می‌کردند. او بازی را از دست داد اما خب باور کنید چیزی از ارزش‌های مجتبی کم نمی‌شود.
عابدینی می‌توانست فینالیست شود؟
شانس که داشتیم و برای فینالیست شدن هم‌بازی می‌کردیم. ما به این قانع نیستیم.
از نتیجه بقیه بچه‌ها هم راضی هستید؟
علی پاکدامن راضی کننده نبود و به حقش نرسید. باید بهتر از اینها می‌شد. استرس گرفته بود. البته سطح مسابقات واقعا بالا بود. ژیلاگی قهرمان المپیک اوت شد. خیلی از قهرمان‌های دنیا اوت شدند. محمد فتوحی مقابل آنسته خوب بازی کرد. رهبری هم برای اولین بار به جمع 32 نفر آمد. این وسط مجتبی تاریخ ساز شد و اسم خودش و ایران را ثبت کرد.
واکنش بقیه تیم‌های شرکت‌کننده به مدال عابدینی چه بود؟
همه تیم‌ها متحیر شده بودند. تبریک می‌گفتند. آنها می‌دانستند که برای اولین‌بار تیم ایران دارد این مدال را می‌گیرد. اینجا به هر کسی مدال نمی‌دهند و همه می‌دانند کار چقدر سخت است.

مازیار فیروزی

ورزش