روایت شوکت حجت از صدای «حاکم بزرگ»

برگردیم به «بوشوک»؛ این شخصیت دوست‌داشتنی که طرفداران زیادی داشت؛ سگی لاغر با ترکیبی خاص که همراه لوک‌ خوش‌شانس این ‌طرف و آن طرف می‌رفت اما زیاد با او و اسبش همراه نبود؛ گاهی سر بزنگاهی می‌آمد و اگر لوک دچار مشکلی شده بود به او کمک می‌کرد و بعد دوباره ناپدید می‌شد و می‌رفت و هیچ‌وقت هم نه به لوک و نه به اسبش توضیح نمی‌داد که کجا می‌رود! شاید همین دوری‌هایش و گاهی بودن و گاهی نبودنش بود که او را دوست‌داشتنی کرده بود و طرفدار زیاد داشت.

بوشوک، صدای خاصی هم داشت که حسابی روی شخصیتش نشسته بود، صدایی که چند روزی است روی تخت بیمارستان خوابیده و حالش خوب نیست، شاید منتظر است تا بوشوک، بیاید و کمکش کند؛ صدایی که «محمد عبادی» نام دارد و یکی از پیشکسوتان حرفه دوبله است. این دوبلور با سابقه به بیماری دچار شده که علائمش شبیه آلزایمر است اما آلزایمر نیست و یکی از بیماری‌های نادر است که باعث شده عبادی هم حافظه‌اش را از دست بدهد و هم سیستم عصبی‌اش از کار بیفتد. آنطور که شوکت حجت، دوبلور و یکی از همکاران قدیمی او می‌گوید: «دارو‌هایش کمیاب و بسیار گران است و خانواده عبادی را با مشکلاتی روبه‌رو کرده است.» همسر عبادی به همکاران شوهرش که روز شنبه به دیدار او رفته بودند گلایه کرد که دو سال است، همسرش بیمار است و هیچ‌کس سراغی از او نگرفته و مدیران و مسئولان حتی نپرسیدند که شما در این مدت چگونه از او پرستاری کردید؟

اگر از دهه‌شصتی‌‌ها درباره کارتون‌های مورد علاقه‌شان بپرسی حتما کارتون سفرهای میتی‌کومان را هم نام می‌برند و آنقدر این کارتون برایشان خاطره‌ساز است که باز هم در شبکه‌های اجتماعی و بخصوص توییتر با آن شوخی می‌کنند و بیشترشان تسوکه را به یاد دارند؛ همان جوان موبلندی که با مامور قانون همراه بود و با نشان دادن «نشان حاکم بزرگ» به مردم فرمان می‌داد که تعظیم کنند، عبادی گوینده «تسوکه» هم هست.

شوکت حجت که خودش یکی از دوبلورهای خوب کارتون‌‌های قدیمی است و در کارتون فوتبالیست‌ها به جای ایشی زاکی صحبت کرده و در سفرهای میتی‌کومان، گویندگی شخصیت «سگارو» را به عهده داشته درباره ویژگی‌های شخصیتی عبادی می‌گوید: «بسیار ماخوذ به حیاست و برعکس آنچه دوبله می‌کند، آدم خجالتی و کم‌حرفی است. هر چند کودک درونش شاد و سرحال است و همین کودک است که وقتی او پشت میکرفون دوبله می‌نشیند به او کمک می‌کند صدایش را چنان با شخصیت همخوان کند که بیننده فکر کند که این صدای اصلی شخصیت است و فراموش کند که شخصیت نقاشی و کارتونی که اصلا صدا ندارد».

حجت که مدیریت دوبلاژ سریال کارتونی شکرستان را به عهده داشته درباره روند بیماری عبادی می‌گوید: «مدت‌ها بود که حافظه‌اش مثل سابق نبود، وقتی دوبله نقش حاکم مجموعه شکرستان را به او سپردم، متوجه شدم که نمی‌تواند دیالوگ‌ها را به خاطر بسپارد و زود آنها را فراموش می‌کرد. صدای بی‌نظیر و شخصیتی ‌بسیار دوست‌داشتنی دارد، امیدوارم حالش خوب شود و دوباره به جمع دوبلورها برگردد. عبادی بخشی از تاریخ دوبله ماست و آنهایی که با این حرفه آشنا هستند، می‌دانند که صدای او فوق‌العاده است. عبادی یکی از آدم‌های موثری است که دوره طلایی دوبله در ایران را شکل داد».

رامبد جوان در یکی از قسمت‌های خندوانه از عبادی دعوت کرد و با او به گفت‌وگو نشست. صدای گرمی داشت و در همین برنامه بود که ما دیدیم این دوبلور قدیمی چقدر خوب به فن بیان و تکنیک‌های دوبله آشناست که می‌تواند صدایش را گاهی به بوشوک بدهد و گاهی به شی چن در سریال جنگجویان کوهستان.

شوکت اما انتقادی به یکی از ویژگی‌های عبادی هم می‌کند، شاید به این دلیل که از بیماری همکار قدیمی‌اش ناراحت است و می‌خواهد دلیل آن را پیدا کند؛ می‌گوید: «آقای عبادی بسیار مهربان و خوش‌مشرب بود اما کمی بدبین بود و نگرانی‌های کوچک را بزرگ می‌کرد؛ مثلا درباره زلزله یا کم‌آبی یا گرانی و ... همیشه نگران بود.گاهی احساس می‌کردم تبدیل به آهن‌ربایی شده که نگرانی‌ها و هراس‌ها را جذب می‌کند، شاید همین‌ها بود که مریضش کرد. همیشه به او می‌گفتم، زیاد جدی نگیر چون به هر چیزی که توجه کنی آن را به زندگی‌ات جذب می‌کنی».

شوکت بر این باور است که همه آدم‌ها در زندگی با مشکلات کوچک و بزرگ زیادی روبه‌رو می‌شوند اما خود آدم‌‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند چگونه به آنها نگاه کرده، تقویتش کنند یا به سادگی از کنارش عبور کنند، شاید گاهی بی‌محلی به مشکلات باعث شود که آنها راهشان را بگیرند و از زندگی
ما بروند.

بیشتر ما این بخش از شعر فروغ فرخ‌زاد را به‌یاد داریم: «تنها صداست که می‌ماند»؛ عبادی با صدایش سال‌هاست که در بین مردم مانده و برایشان خاطره ساخته است. برای این صدای خوب و ماندگار آرزوی سلامتی داریم.

طاهره آشیانی

روزنامه‌نگار