می‌توانستم در دو جام‌جهانی بازی کنم

آقای جباری خداحافظی از فوتبال باید سخت باشد.

قطعا همینطور است که می‌گویید. من سال‌های سال در فوتبال حضور داشتم و طبیعتا سخت است که دیگر نباشم ولی سال گذشته اتفاقاتی رخ داد که باعث شد از فوتبال دور شوم. می‌خواستم برگردم ولی به خاطر این‌که بیرون ماندن، آمادگی‌ام را از دست دادم. همانطور که می‌دانید برای من سخت است در ایران برای باشگاهی غیر از استقلال بازی کنم. سال گذشته وقتی آن اتفاقات در تیم محبوبیم برایم افتاد، پیشنهاداتی رسید ولی قبول نکردم. امسال هم می‌توانستم بازی کنم ولی دیگر تصمیم گرفتم به فوتبالم ادامه ندهم.

هواداران استقلال از این اتفاق ناراحت هستند. شما هم جزو بازیکنان بزرگی هستید که خارج از زمین فوتبال خداحافظی کردید.

این اتفاقات در فوتبال ایران طبیعی است. قبلا این چیزها بوده و در آینده هم خواهد بود. من باید از هواداران استقلال یک تشکر ویژه کنم، به خاطر حمایت‌هایی که از من داشتند و دارند. هنوز وقتی در کوچه و خیابان من را می‌بینند لطف دارند. این برای من بسیار ارزشمند است. خیلی تلاش کردم تا در سال‌هایی که کنار تیم بودم خوب بازی کنم. خب مصدومیت‌هایی هم داشتم و واقعا در دوره‌هایی شرایط برایم سخت بود ولی دست از تلاش نکشیدم. حالا که بازیگری‌ام را تمام کرده‌ام، وقتی به گذشته فکر می‌کنم راضی هستم. اتفاقات خوبی برایم در استقلال افتاد و روزهای خوشی کنار هم
داشتیم.

حالا قرار است مربی شوید، درست است؟

البته من عجله‌ای برای مربیگری ندارم و می‌خواهم ابتدا به کلاس‌های مربیگری بروم و کسب تجربه کنم. درست است که سال‌هاست فوتبال بازی کردم و تجربیات زیادی دارم ولی مربیگری با دوران بازیگری متفاوت است. باید چیزهای زیادی یاد بگیرم. قطعا حضور در کلاس‌های مربیگری به من کمک می‌کند. خودم هم علاقه دارم تا بتوانم در این زمینه چیزهای زیادی یاد بگیرم و پیشرفت کنم.

فکر می‌کنید در دوران بازیگری به چیزهایی که می‌خواستید، رسیدید؟

متاسفانه من مصدومیت‌های زیادی در دوران فوتبالم داشتم. در سال 2006 و قبل از جام‌جهانی آلمان در تمرین تیم‌ملی مصدوم شد. رباط صلیبی پاره کردم و متاسفانه وقتی برگشتم، اتفاقات بدی هم افتاد. مینیسکم آسیب دید و این شروع مصدومیت‌های متوالی‌ام بود. شاید اگر کسی جای من بود بعد از اینهمه مصدومیت و جراحی کنار می‌کشید ولی من دست از کار برنداشتم و دوباره برگشتم و برگشتم.

اگر این مصدومیت‌ها نبود قطعا در عرصه باشگاهی و ملی می‌توانستم بازی‌های زیادی انجام دهم. می‌توانستم با تیم‌ملی ایران به جام‌ملت‌ها و جام‌جهانی بروم. می‌توانستم در جام جهانی آلمان و برزیل بازی کنم تا مثل خیلی از بازیکنان به این افتخار بزرگ برسم. جام ملت‌ها را هم به خاطر مصدومیت از دست دادم. در رده باشگاهی هم می‌شد بازی‌های بیشتری انجام دهم ولی با وضعی که زانویم داشت، خیلی خوب ایستادگی کردم. قطعا دوست داشتم در رده ملی و باشگاهی به افتخارات بزرگ‌تری برسم. همراه با تیم ملی به جام‌جهانی برزیل صعود کردیم ولی بعد از آن وضع زانویم طوری نبود که بتوانم به مسابقات بروم. فشار بازی‌ها واقعا در این مواقع زیاد است و فشار تمرینات یک آمادگی بالا را می‌طلبد ولی همه از وضع زانوی من خبر داشتند.

هایلایت‌هایی از زندگی شماره 8

هایلایت‌هایی از زندگی شماره

مجتبی جباری حالا به دور از زمین فوتبال، خداحافظی کرده است. او در زندگی فوتبالی خود فراز و نشیب‌هایی داشت و مصاحبه‌هایی کرد که برای همیشه در ذهن هواداران می‌ماند. قطعا بزرگترین اختلاف او با امیر قلعه‌نویی بود. این هم گوشه‌ای از اتفاقات زندگی فوتبالی مجتبی جباری.

مجتبی در آکادمی باشگاه استقلال رشد کرد. او فوتبال باشگاهی خود را از راه‌آهن آغاز کرد و در تیم جوانان استقلال شاگرد مرحوم رضا احدی شد. کسی که همواره به نیکی از او یاد می‌کند.

مجتبی برای سربازی به ابومسلم رفت و در آنجا به شهرت رسید تا به تیم ملی ایران هم دعوت شود.

سال 83 او به استقلال ملحق شد.

جباری همواره به یکسری مسائل در استقلال انتقاد داشت، از جمله وضعیت زمین و شرایط تمرینی تیم.

درگیری‌های لفظی او با امیر قلعه‌نویی هیچگاه تمام نشد. مجتبی چند بار درباره او صحبت کرد. یک بار گفت: «عکس من در تونل آزادی بود اما قلعه‌نویی دستور داد آن را بکنند! این اوج رفتار غیرورزشی است.» جباری یک بار سیستم قلعه‌نویی در استقلال را منسوخ شده دانست. همچنین گفت تمرینات استقلال در حد تیم‌های محلات است. او گفته بود بالا بردن امیر قلعه‌نویی با یک قهرمانی ظلم به فوتبال ایران است.

یکی از بدترین اتفاقات زندگی او مصدومیت قبل از جام جهانی 2006 بود. او رباط پاره کرد و به خاطر همین مصدومیت بارها و بارها آسیب دید.

جباری با پرویز مظلومی هم به اختلاف خورد. این اختلاف از زمانی آغاز شد که مظلومی اجازه داد کرار هر کاری دوست دارد در استقلال انجام دهد. مجتبی اما تاب دیدن این رفتارها را نداشت. سرانجام سر یک ضربه کاشته با کرار در زمین بازی درگیر شد. جاسم که لای پر قو در استقلال بزرگ شده بود، به خاطر رفتاری که داشت باید استقلال را ترک می‌کرد. جباری همان شب در مصاحبه‌ای گفت: «سرمربی تیم ما در تمرین روی نیمکت می‌نشیند و یک قدم هم داخل زمین هم نمی‌گذارد. نتیجه این نداشتن مربی این است که بازیکن عراقی (کرار) برای ما شاخ می‌شود.»

جباری در سال 92 به خاطر اختلاف با علی فتح‌الله‌زاده مدیرعامل استقلال از تیم کنار گذاشته شد. در این جلسه آنها درگیر شدند. مجتبی بعدها گفت فتح‌الله‌زاده درباره پدر او چیزی گفت که مجبور شد به سمتش قندان پرت کند.

مجتبی بعد از جدایی از استقلال به سپاهان رفت ولی آنجا دوام نیاورد چون نمی‌توانست در ایران برای تیمی غیر از استقلال بازی کند.

او یکی از بازیکنانی بود که همراه با ایران به جام‌جهانی برزیل صعود کرد ولی در فروردین‌ماه سال 93 به خاطر وضعیت زانوی خود از تیم ملی خداحافظی کرد و به جام‌جهانی برزیل نرفت.

یکی از معروف‌ترین درگیری‌های جباری درگیری با قلعه‌نویی در تونل ورزشگاه یادگار امام (ره) است. در آن روز سرد، این نزدیک بود کارشان به کتک کاری بکشد.

سال گذشته او ناگهان از باشگاه استقلال کنار گذاشته شد و به نظر مدیران باشگاه تصمیم گیرنده در این زمینه بودند.