گنجی در میان مخروبه‌های اندیمشک

این خبر دستاوردی بود که به دنبال یک کوهنوردی به دست آمد. در بهار 89 به قصد کوهنوردی عازم شمال اندیمشک شدیم؛ پس از طی مسیر و عبور از روستاهای منگره و دره رهان و چاره وچنار به منطقه شیخه رسیدیم که چهار سنگ تراشیده به صورت افراشته توجهمان را جلب کرد؛ یکی با ارتفاع 2متر و 80 سانت، دیگری یک متر و دو تای دیگر هریک، یک متر و 37 سانت که همگی دارای تاجی ذوزنقه‌ای به ابعاد 66 سانت در 40 سانت هستند که در دو طرف هر تاج نقش ستاره شش پر درون دایره‌ای دیده می‌شود. سه تا از تاج‌ها و ستاره‌ها رو به شرق و غرب و یکی از ستون‌ها ستاره‌هایش رو به جنوب و شمال است و به فاصله 50 متری این ستون‌ها دو معبد کهن با دیواره‌های با سنگ عظیم که سقف آنها فرو ریخته، دیده می‌شود که توسط کانالی بیرون از معبد به عمق 70 سانت و بدون سقف به هم راه دارند و قطر دیواره معبد 5/2 متر و مساحت داخلی هریک 3 متر و 20 سانت در 4 و 80 سانت و در ورودی هریک 130 سانت در 70 سانت است. تحقیق از روستاهای مجاور و سالخوردگان منطقه که از زبان نیاکان خود و به‌صورت سینه به سینه (نسل به نسل ) نقل می‌کردند، مشخص کرد این سنگ‌ها قدمتی بیش از هزار سال دارند.

شش سال بررسی و تحقیق دوباره ما صورت گرفت تا تاریخی و بی‌همتا بودن آنها محرز شود و به دلیل این‌که نقش ستاره شش پر از نمادهای دوران حضور اسلام نیست و قطع به یقین این ستون‌ها قدمتی بیش از ظهور اسلام دارند، فرضیه‌های متعددی در باره این سنگ‌های ستون ستاره‌دار اسرارآمیز وجود دارد، اما به تناسب جهتگیری نقش ستارها به‌طرف چهار جهت اصلی می توان یکی از کارکردهای آن را ساعت آفتابی و تقویم فصل‌ها تصور کرد و از طرفی چون در دوره هخامنشی تشریفات مذهبی در فضای باز در کنار معابد همچون معبد برد نشانده (مسجد سلیمان) صورت گرفته ممکن است این ستون‌های افراشته گویای مراسم آیینی مذهبی خاصی در دوران مهم تاریخی ایران زمین باشد که نیازمند پژوهش بیشتری است. اینجانب در سال95 به مدیریت وقت میراث فرهنگی اندیمشک، آقای صادقی پیشنهاد کردم بازدیدی میدانی از منطقه داشته باشیم که سرانجام بنده و ایشان و دو نفر از کارکنان میراث فرهنگی به منطقه رفتیم و مجدد بررسی‌هایبیشتری انجام دادیم و از مدیریت میراث، تقاضای انعکاس موضوع و حفاظت از این سازه‌ها را کردم که قول مساعد دادند؛ گرچه متاسفانه تاکنون هیچ پژوهش رسمی از سوی کارشناسان این اداره درباره قدمت آنها صورت نگرفته و در باره ثبت ملی‌شان اقدامی نشده . شوربختانه با بازدیدهای دوره‌ای که داشتم، متوجه شدم حفاری‌های غیرمجازی در ساختمان معبد کهن اسرار آمیز انجام شده و بیم آن می‌رود که سوداگران میراث این سرزمین بقایای این آثار را به یغما ببرند. اینجانب به عنوان فعال میراث و پژوهشگر و نویسنده و یک شهروند ایرانی خوزستانی از تمام متولیان میراث این مرز و بوم و دوستداران میراث ایران زمین تقاضای رسیدگی به این اثار ارزشمند و بی‌همتا را دارم تا مورد نکوهش نسل بعدی به دلیل بی تفاوتی قرار نگیریم. باتوجه به بی‌همتا بودن این سنگ ستاره‌های منحصر به‌فرد که در ایران و جهان همتایی ندارند و در طبیعتی زیبا در حاشیه کوه‌های سر به فلک کشیده زاگرس قرار گرفته‌اند، در صورت اطلاع‌رسانی می تواند مقصد گردشگران علاقه‌مند به سازه‌های باستانی و ط‌بیعتگردان شود. بی‌شک رونق گردشگری در کشوری مثل ایران که اقتصادش تا حد زیادی متکی به ذخایر نفتی پایان‌پذیر است، می‌تواند به شکوفایی اقتصاد این مرز و بوم بینجامد.