بانوی همیشه مادرشوهر

«آئینه» هم از آن دست مجموعه‌هایی است که حالا شماری از بازیگرانش از میانمان رفته‌اند و تصویر پریده و خاک‌گرفته‌ای از آنها به جا مانده است. آئینه بیش از هر چیز برایمان یادآور مهین شهابی است. بانوی بازیگری که بانام اصلی مهین نیک‌طبع، سال 1315 در تهران به دنیا آمد. از همان روزگار نوجوانی شیفته نمایش و بازیگری شد و در تئاترها و فیلم‌های سینمایی مختلفی ایفای نقش کرد. با این حال آنچه بیش از هر چیز از شهابی در خاطر مخاطبان مانده، بازی او در مجموعه‌های تلویزیونی چون همین آئینه، مثل‌آباد و بازم مدرسه‌ام دیر شد، است. شاید بتوان این‌طور گفت وجه تمایز اصلی بازی شهابی در مقایسه با دیگر بازیگران زن آن سال‌ها، جنس متفاوت نقش‌هایی بود که او ترسیم می‌کرد. در روزگار وفور مادرهای مهربان سینمایی و تلویزیونی، شهابی شمایل زنانی سختگیر را داشت که اگر عطوفتی هم داشته باشند، در انتهای قلبشان پنهان است و آنچه در ظاهر از آنها دیده می‌شود، فقط سیمایی سخت و سنگی و زبانی نه‌چندان مهربان است. شهابی در اپیزودهای مختلف مجموعه آئینه چنین تصویری داشت و مادری بود که گرچه برای فرزندانش دلسوزی می‌کرد، اما دلسوزی‌هایش عموما ره به بیراهه می‌بردند و سبب‌ساز شر می‌شدند.

این بانوی سرسخت، بازیگری‌اش را در سال‌های بعد هم ادامه داد و آخرین نقشش قرار بود در مجموعه «وضعیت سفید» باشد؛ اما دست تقدیر هنر نمایی‌اش را نصفه و نیمه گذاشت و آخرین تصویر او در قاب تلویزیون، از اجبار به بازیگر دیگری سپرده شد.

مهین شهابی، اول شهریور 1389 از دنیا رفت.