حق با قریب بود

قریب برای آن زمان هم ایده‌های اقتصادی فراوانی داشت که فدراسیون فوتبال را به مرز استقلال مالی می‌رساند. او رای نیاورد تا بعدها مقصران ماجرا به اشتباه خود اعتراف کنند. چند هفته قبل اما وزیر جدید ورزش دوباره به سراغ او رفت و او را به ریاست هیات مدیره استقلال منصوب کرد.

او در جلسه ابتدایی با وزیر شرکت کرد، ولی همان جلسه برای او کافی بود تا بداند دیگر نباید در این جلسات شرکت کند. او که خود 12 سال قبل مدیرعامل استقلال بود، صلاح دید دیگر در جلسات شرکت نکند و سرانجام استعفا کند. نگاهی به ترکیب هیات مدیره و شیوه مدیریت باشگاه استقلال نشان می‌دهد تصمیم قریب دور از منطق و استدلال لازم نبود. مردان بزرگ اقتصادی او را بخوبی می‌شناسند و از تئوری‌های کلان اقتصادی او خبر دارند.

بی‌تردید او متوجه شد استقلال با این دست فرمان به هدف نمی‌رسد و دیر یا زود اسیر معضلات ناشی از تصمیم‌های اشتباه مدیریتی و مالی خواهد شد. شاید حق با قریب بود که رفت تا شریک این هیات مدیره نباشد؛ هیات مدیره‌ای که به‌نظر نمی‌رسد این بار هم باری از دوش استقلال بردارد. قریب توقع داشت افرادی قدرتمند و نظریه‌پرداز و توانا در کنار او در هیات مدیره بنشینند تا گره‌های استقلال را یکی‌یکی باز کنند، اما او خیلی زود متوجه شد میان این هیات مدیره نباشد، بهتر است.

امید توفیقی

ورزش