امیدی به رسانه‌های بیگانه نیست

در واقع، خط و مشی این رسانه‌ها بر اساس حاکمیت خودشان تعریف می‌شود، زیرا از بودجه‌های دولتی ارتزاق می‌کنند و همین باعث شده استقلال حرفه‌ای و خبری نداشته باشند، بخصوص در پوشش اخبار مهم کشورهایی که با منافع و اهداف آنها همسو و همراه نیستند.

بسیاری از این رسانه‌های بیگانه این شعار را سر می‌دهند که وابستگی به هیچ نهاد دولتی ندارند، اما وقتی عملکردشان مورد بررسی قرار می‌گیرد، مشخص می‌شود این ظاهر ماجراست و از طریق یک نهاد دولتی تامین مالی و بودجه‌ای می‌شوند و همین استقلال عمل آنها را تحت الشعاع قرار می‌دهد. بنابراین این رسانه‌ها باید بر اساس سیاست‌های نهاد مربوط که وابستگی شدیدی هم به محافل سیاسی و نظامی دارد، پیش بروند.

به عنوان مثال، تلویزیون سی ان ان نمی‌تواند خارج از اراده پنتاگون عمل کند، زیرا در غیر این صورت توبیخ می‌شود. بنابراین نباید انتظار داشته باشیم رسانه‌های بیگانه که این گونه تغذیه می‌شوند، درباره رویدادهای مهم کشور مستقلی چون ایران درست و منصفانه عمل کرده و این اتفاقات را بدون نگاه جانبدارانه پوشش خبری بدهند. مثلا به مناسبت روز قدس شاهد اجتماعات بزرگی در سراسر دنیا هستیم، اما این مهم کمتر در رسانه‌های بیگانه بازتاب پیدا می‌کند، زیرا به نفع شان نیست و به همین دلیل مغرضانه نظر می‌دهند.

به نظرم رسانه ملی می‌تواند در این مواقع با پوشش ابعاد مختلف موضوع و در قالب‌های متنوع از جمله مصاحبه با طیف‌های مختلف فکری در کشور کاملا مستقل عمل کند، زیرا تابع هیچ سلیقه‌ای نیست. رسانه ملی می‌تواند با بکارگیری سلیقه‌ها و طیف‌های مختلف تاثیر رسانه‌های بیگانه را بر افکار عمومی کاهش دهد. رسانه ملی با توجه به تجربه‌ای که دارد می‌تواند با اطلاع‌رسانی عادلانه و منصفانه، هدایتگر سلایق و طیف‌های مختلف جامعه باشد.

دکتر عباس اسدی

استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی