بایدهای قطعه‌‌سازی در ایران

به عنوان مثال صندلی، داشبورد، چراغ، سپر و قطعات تزئینی تولیدکنندگان ایرانی در سطوح قابل قبولی با استانداردهای مورد نیاز متناسب است و در برخی موارد مثل قطعات الکترونیکی در‌ها و جلو آمپر هم پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای داریم. این درحالی است که در برخی محصولات مثل دسته سیم‌ها اصولا ارزش افزوده تولیدات ایرانی به گونه‌ای است که اصلا منطق واردات برای آن وجود نداشته و وارداتی نباید داشته باشیم. بنابراین لازم است با درنظر گرفتن این امتیازها به توانمندی‌های داخلی کشورمان توجه کرده و به آنها اعتماد کنیم، اما برای رسیدن به حد ایده‌آل اتکا به تولیدات داخلی، لازم است موارد ذیل رعایت شود:

1ـ همان طور که می‌دانیم در برخی بخش‌ها مثل «ترمز ای بی اس» یا «سیستم ای سی یو» همچنان وابستگی داریم و لازم است با استفاده از شرایط فعلی اقتصاد به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که فناوری‌های مورد نیاز با استفاده از سرمایه‌های خارجی وارد ایران شود.

2 ـ برای بومی‌سازی قطعات، زمانی منطقی و معقول در نظر داشته باشیم تا تعامل عمیق‌تری میان قطعه‌سازان و خودروسازان شکل بگیرد و در نهایت خروجی مفید‌تری برای استفاده اقتصاد و صنعت ایران از این تعامل به دست آید. به این دلیل که تعجیل باعث بروز مشکلات بزرگ‌تر در آینده خواهد بود و این صنعت و اشتغال ایران است که زیان اصلی را تجربه می‌کند.

3 ـ با درنظر گرفتن علاقه‌مندی خودروسازان خارجی برای ورود به بازار ایران، لازم است مسئولان با درنظر گرفتن توانمندی‌های تولیدی قطعه در ایران فهرستی از قطعه‌سازان ایران را دقیق و با تمام اطلاعات در اختیار خودروسازان خارجی قرار دهند تا از همان ابتدا قطعه‌ساز برای همکاری با خودروساز مشخص شده و هر دو طرف بدانند با چه شرایطی لازم است وارد عرصه تولید شوند نه این که قرارداد خودرویی منعقد شود و بعد تازه به فکر یافتن قطعه‌ساز با توجه به خواسته‌های آن باشیم.

دکتر جواد مرزبان‌راد

استاد دانشکده خودرو