نیما طباطبایی، حجازی، پله و تختی!

این خبر که صبح دیروز منتشر شد بسیاری از علاقه‌مندان به ورزش و سینما را متاثر کرد. این که یک هنرمند هنوز جوان که ساخته‌اش در مورد اسطوره دروازه‌بانی تیم ملی فوتبال ایران محل بحث بسیار شد، یکباره زندگی را گذاشت و رفت، تراژدی تلخی است و یک فقدان بزرگ. فقدان از این زاویه که تعداد هنرمندانی که در کار ساخت فیلم‌های ورزشی باشند بسیار اندک هستند. ورزش در ایران و بویژه فوتبال بسیار پرمخاطب است. تعداد روزنامه‌های ورزشی (شما بخوانید فوتبالی) در ایران از روزنامه‌های منتشر شده در برزیل و آلمان بیشتر است و دومین سایت پربیننده ایران نیز یک سایت کاملا ورزشی است. چرا با این همه استقبال کسی سراغ ساخت فیلم و مستند در این حوزه نمی‌رود؟

بسیاری از ما هنوز هم از دیدن فیلم سینمایی «فرار به سوی پیروزی» محصول 1981 لذت می‌بریم که جدا از حضور سه بازیگر سرشناس (سیلوستر استالونه، مایکل کین و ماکس فون سیدو) برگ برنده بسیار مهم دیگری به نام پله داشت و البته فوق‌ستاره‌ای مانند سر بابی مور، بازیکن تاریخ‌ساز انگلیسی. فیلم‌هایی چون راکی، بیلیاردباز، گاو خشمگین، هوزیرزها، شناگر، مرد سیندرلایی، صخره‌نورد و... از دیگر ساخته‌های مهم عرصه سینما با موضوع ورزش به شمار می‌روند که با استقبال بسیار خوب در سراسر دنیا مواجه شدند.

در کنار این مجموعه ده‌ها مستند بی‌نظیر درخصوص ستاره‌هایی مثل مارادونا، گواردیولا، زیدان، فرگوسن، محمدعلی (کلی) و... هم ساخته شده است که برای روزنامه‌نگاران الهام‌بخش و منبع اطلاعات شده‌اند.

در ایران هم فیلم‌هایی چون یاس‌های وحشی، مثلث آبی، فوتبالیست‌ها و... ساخته شده‌اند که البته هیچ یک، آن طور که باید و شاید در اذهان نماندند. ما حتی در ساخت یک فیلم سینمایی درخصوص اسطوره‌ای مثل غلامرضا تختی هم ناکام بوده‌ایم. پروژه‌ای که استاد علی حاتمی آن را آغاز و بهروز افخمی آن را تمام کرد، اما به دلیل تغییر زاویه دید کارگردانان، هرگز مورد استقبال عموم مردم قرار نگرفت. تختی از معدود ورزشکارانی است که میان اقشار مختلف مردم از محبوبیت خیره‌کننده‌ای برخوردار است. چرا حتی در مورد او هم نتوانستیم فیلم و مستند قابل انتظاری بسازیم؟

درگذشت نیما طباطبایی کارگردان من ناصر حجازی هستم انگار باعث شد این سنگر خالی‌‌تر بماند.

مهدی توتونچی

روزنامه‌نگار