ایران توانایی آفرینش هر شگفتی را دارد

آیا ایران میتواند پدید آورنده یک شگفتی در جام جهانی باشد؛ این عنوان اصلی گزارش سایت sport live از تیم ملی ایران در آستانه رقابتهای جام جهانی است.

کد خبر: ۹۷۷۷۵

به گزارش ایسنا، در این گزارش آمده است: « ایران کشوری با نوع حکومت جمهوری اسلامی است، این کشور در غرب با ترکیه و در شرق با پاکستان هم جوار است. این کشور یک میلیون و ششصد و سی هزار کیلومتر مربع مساحت دارد و 66 میلیون جمعیت دارد.
تهران پایتخت این کشور است که یادآور روزهای تاریخی برای ایرانیهاست.
از این شهر نخستین بار در سال نهصد و چهل و دو میلادی یاد شده است. در آن روزگار روستایی کوچک با باغهای میوه در نزدیکی شهر مهم ری به شمار میرفت. در سال 1800 میلادی، هنگامی که این شهر به پایتختی ایران برگزیده شد، تنها پانزده هزار سکنه داشت. با این حال امروزه هفت میلیون نفر در این ابر شهر سکونت دارند.
در سال 1979 ایران حکومت خود را از پادشاهی به جمهوری اسلامی تغییر داد، که در این نوع حکومت قرآن پایه و اساس قوانین حکومتی است. از آن زمان آمریکاییها که حامی شاه بودند به خصومت با این کشور برخاستهاند. آنها با کمک مالی و نظامی به تحریک صدام حسین علیه ایران پرداختند.
صدام کوشید از کشمکشهای سیاسی موجود در ایران که برآمده از انقلاب مردمی در این کشور بود به سوی خود بهره برداری کند و به چاههای نفت ایران خیمه بزند.
در سال 1980 میان این دو کشور جنگ هشت سالهای در گرفت. عراق با وجود پشتیبانی آمریکا نتوانست در این پیکار پیروز شود.
پس از آن آرامش نسبی به این کشور بازگشت، تا آن که در سال 2005 محمود احمدینژاد رییس جمهور این کشور شد. ایران از نظر اقتصادی همانند گذشته با ژاپن و آلمان در ارتباط است. 15.4 درصد صادرات این کشور به ژاپن است و 12.8 درصد واردات ایران از آلمان صورت میپذیرد.
پس از نخستین حضور در بازیهای آسیایی 1956 و 60 و 64 ، ایران در سالهای 1968 (تهران)، 1972 و 1976 قهرمان بازیهای آسیایی شد. در سالهای بعد اگر چه همواره در مسیر پیشرفت قرار داشت، اما، در چهار دوره این رقابتها به عنوان سومی رسید. ایران بیشتر در مراحل نیمه نهایی مغلوب حریفان خود میشد.
این تیم نخستین بار در 1978 آژانتین به دور نهایی جام جهانی راه یافت. جام جهانی 1998 فرانسه دومین حضور ایران در جام جهانی رقم خورد.
نماینده آسیا در هر دو دوره در مرحله مقدماتی از این رقابتها کنار رفت. با این حال این تیم به ویژه در رقابتهای فرانسه نقطه ضعفی را از خود نشان نداد و نتایج قابل توجهی نیز به دست آورد. ایران در آن دوره از رقابتهای جام جهانی با تک گل سینیشا میهایلوویچ از یوگسلاوی شکست خورد. آلمان هم در آن دوره با دو گل از سد ایران عبور کرد. در برابر آمریکا پیروزی تاریخی فوتبال ایران در جام جهانی رقم خورد. (دو بر یک).
ایران در جام جهانی پیش رو در گروه چهارم با تیمهای پرتغال، آنگولا و مکزیک هم گروه است. تیمهایی که همگی فوتبالی تکنیکی را به نمایش میگذارند.
شیوه بازی ایرانیها ظریف و نرم است و البته بازیکنان در این تیم بیشتر بدون برنامه بازی میکنند. توانایی بازیکنان ایران در نبردهای دو نفره است. با این وجود نمیتوان تواناییهای ایرانی را تخمین زد و از همین رو باید به آنها ایمان داشت. آنها توان رقم زدن هر شگفتی را دارند.»
در بخش دیگر این گزارش آمده است: «شخصیتهای تعیین کننده این تیم به طور طبیعی بازیکنان کنونی و پیشین این تیم در بوندس لیگا هستند. علی کریمی، مهدی مهدویکیا، فریدون زندی و علی دایی (بازیکن پیشین بایرن و هرتابرلین) که با نه گل پادشاه گلزنی مرحله انتخابی بازیهای آسیایی بود و با زدن صد و نه گل در یکصد و چهل و پنج بازی ملی رکورد فرانس پوشکاش مجار (هشتاد و چهار گل) را شکست, از پایههای این تیم هستند. دایی برای جام جهانی کمی سالخورده به نظر میرسد.
مردی که نباید او را فراموش کرد. رحمان رضایی مدافع میانی ایران با سی و یک سال سن که در بازیهای طاقت فرسای سری A برابر بازیکنان جنگنده و فیزیکی به خوبی تاب آورده، در مسینا همواره جزء بازیکنان اصلی این تیم به شمار میآمد. او الگوی کامل یک مدافع محکم و بدون دردسر است که در حمله حضور پررنگی ندارد.
رحمان در بازی ایران برابر کره شمالی در بازیهای انتخابی راهیابی به جام جهانی زننده تک گل بازی بود.
همگان مهدوی کیا را در هامبورگ بازیکن تمام شده میدانستند حتی توماس دال سرمربی این تیم. با این حال مهدوی کیا دوباره چیزی شد که میبایست میشد. او رو به بالا حرکت کرد؛ سرسخت و بلند پرواز.
او برسر قراردادش با باشگاه پافشاری کرد. این در حالی بود که او را بازیکن آزاد اعلام کرده بودند. مهدوی کیا دوباره در تیم جنگید و در این فصل موفق هامبورگ یکی از بازیکنان مهم به شمار آمد.
او در تیم ملی ایران یک نقش بزرگ و انکار ناشدنی دارد و در همکاری با هموطنانش میتواند بهتر از آنچه در بوندس لیگا نشان میدهد باشد. در تیم ملی ایران روی او حساب ویژهای خواهد شد، البته اگر او بتواند همانند بازیهایش در هامبورگ در اوج باشد. او در پایان فصل همانند دیگر هم تیمیهایش کمی ضعیف نشان داد.
علی کریمی هم همگان را به شگفتی واداشت. او در هیچ تیم بزرگی بازی نکرده بود که به بایرن آمد.
تنها عده کمی در تهران روی موفقیت این بازیکن بیست و هفت ساله در آلمان حساب میکردند. او در کشورش سالهاست که بازیکنی ستاره به شمار میآید. با این حال کمتر کسی فکرش را میکرد که او بتواند در بایرن جایگاهی ثابت برای خود دست و پا کند.
او سه سال در امارات برای باشگاه الاهلی توپ زد. این مهاجم با نظر فلیکس ماگات به بازیکنی میانی تبدیل شد و در همان دور رفت بازیهای بوندس لیگا جزو بازیکنی اصلی بایرن قرار گرفت.
با گذشت زمان ماگات به توانایی او امیدوارتر شد. با این وجود او در دور برگشت بازیهای عالی و مهمی از خود به نمایش گذاشت و ثابت کرد میتواند در عرصه بینالمللی هم جزء بهترینها باشد.»
در بخش پایانی این گزارش نام بیست و سه بازیکن تیم ملی ایران برای حضور در جام جهانی آلمان آمده است.