محیط‌بان زخمی هوادار دارد

به این واقعیت تلخ می‌توان از روند رسیدگی به مشکلات محیط‌بانان پی برد؛ چراکه به مشکلات نگهبانان طبیعت که سال‌هاست با دستان خالی مقابل گلوله شکارچیان غیرمجاز سینه سپر می‌کنند، فقط زمانی پرداخته می‌شود که گلوله مستقیم شکارچیان غیرمجاز سینه‌شان را بشکافد یا زمین‌گیرشان کند.

به این ترتیب روایت شهادت و مجروح شدن محیط‌بانان، برای چند روز دستمایه جلسات، تحلیل و سخنرانی می‌شود. در واقع همه از محیط‌بانان می‌گویند؛ از سرنشینان تاکسی بگیرید تا برخی مردان سیاست که به قول معروف باید به جایشان درخت نشاند تا هوا تازه شود.

در چنین روزهایی توجه به محیط‌زیست به نوعی مد می‌شود به همین خاطر آنها که با محیط‌زیست بیگانه هستند، اما بدشان نمی‌آید از آب گل آلود ماهی بگیرند نیز مظلومیت محیط‌بانان را در سخنرانی‌هایشان فریاد می‌زنند و برای رسیدن به اهدافشان مشکلات خود را به دغدغه‌های این افراد گره می‌زنند، اما این گره خیلی زود و به محض این که افراد فرصت‌طلب به مقصودشان رسیدند باز می‌شود. به همین دلیل محیط‌بانان می‌مانند و هزار و یک مشکل، از نبود برنامه‌های آموزشی گرفته تا تعداد اندک‌شان و چشم‌های بسته قانون و کمبود تجهیزاتی که آنها را ضعیف کرده است.

فردا که روز تولد ضامن آهوست، در کشورمان روز محیط‌بان نیز هست. به همین خاطر باید دید آنها که تا چند روز پیش برای مظلومیت محیط‌بانان گریبان چاک می‌کردند، در این روز برای آنها چه خبر‌های خوبی رو خواهند کرد؛ چراکه محیط‌بانان انتظار دارند در این روز لایحه حمایت از محیط‌بانان که این روزها در کمیسیون اجتماعی دولت بررسی می‌شود، در مجلس اعلام وصول شود.

محیط‌بانان دوست دارند فردا بشنوند یا بخوانند که قرار است تجهیزات مناسبی در اختیارشان قرار بگیرد تا دیگر غم نبود خودرو، سوخت و جیره ناچیز غذایی و حتی کمبود دوربین را نخورند.

محیط‌بانان دوست دارند فردا بدون این که شهید یا زخمی شوند، در خبرها سهمی داشته باشند شاید این‌طور فراموش کنند که فقط محیط‌بانان زخمی هوادار دارند.

مهدی آیینی - جامعه