در حالی که قانون بهصراحت تاکید دارد که کارگر باید از وسایل ایمنی همچون طناب، کفش، لباس، کلاه و گوشی استفاده کند، اما در بسیاری از موارد شاهدیم که این وسایل در اختیار کارگر قرار داده نمیشود.
همین اتفاق موجب شده هر ساله کارگران زیادی بر اثر حوادث کار، فوت کنند و چندین برابر هم دچار مصدومیت و ازکارفتادگی شوند.
این اتفاق، نهتنها کارگر را از چرخه تولید خارج میکند، بلکه وضعیت معیشتی خانواده این کارگران هم با مشکلات جدی مواجه میشود.
نکته بسیار مهمی که شاید در ظاهر به حوادث ناشی از کار ارتباط نداشته باشد، بحث پایین بودن حقوق و دستمزد کارگران است. خیلی از کارگران به دلیل دستمزد پایین، مجبور به اضافه کاریهای طولانی یا فعالیت در شغلهای دوم و سوم هستند.
این گروه از کارگران به دلیل تحلیل رفتن قوای جسمی و ذهنی، بیشتر در معرض حوادث کار قرار دارند؛ زیرا تمرکز کاری و آرامش لازم را در محیط کار ندارند.
برای این گروه از کارگران، دستمزد بیشتر در اولویت ایمنی قرار دارد؛ برای این که نمیتوانند با یک شیفت کار کردن، هزینههای زندگی خود را تامین کنند. نباید فراموش کرد که بسیاری از محیطهای کاری نیز بخصوص در صنعت ساختمان، برای فعالیت کارگران، امن نیست.
با این حال، خیلی از دستگاههای تولیدی هم فرسوده هستند و همین مساله نیز به افزایش آمار حوادث کار منجر شده است. در این میان، آموزش و فرهنگسازی، چه در حین کار و چه حتی قبل از جذب نیرو، میتواند فرهنگ خودمراقبتی را در محیط کار جا بیندازد.
از سوی دیگر، در شرایطی که بسیاری از کارفرماها به نکات ایمنی محیط کار کمتوجه هستند، افزایش دامنه نظارتها میتواند تا حدودی از حوادث شغلی در حین کار بکاهد، اما در کشور ما این نظارتها نیز به اندازه کافی وجود ندارد.
رحمت الله پورموسی - دبیرکل کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد