گفت‌وگو با فرشته سرابندی، بازیگر تلویزیون

دغدغه‌های زنانه در«دوردست‌ها»

گفت‌وگو با «ونوس حسن‌کانلی»، بازیگر جوان سریال تلویزیونی:

بازی در کنار حرفه‌ای‌ها را دوست دارم

ونوس حسن‌کانلی بازیگری را با تئاتر آغاز کرد و به مدت چهار سال در تئاتر به فعالیت پرداخت تا این‌که در اردیبهشت 93 برای اولین‌بار پیشنهاد بازی در فیلم «تا آمدن احمد» را پذیرفت و اولین تجربه سینمایی خود در ژانر دفاع مقدس را رقم زد و با همین فیلم در جشنواره فیلم فجر 93 حضور پیدا کرد.
کد خبر: ۹۰۰۵۲۰
بازی در کنار حرفه‌ای‌ها را دوست دارم

حسن‌کانلی در این فیلم نقش یک دختر جنوبی درونگرا را بازی کرد تا این‌که جواد ارشاد، کارگردان سریال دوردست‌ها برای ایفای نقش یگانه به او پیشنهاد بازی داد که این روزها این سریال از شبکه یک پخش می‌شود. او در این سریال نقش دختری را بازی می‌کند که برای انتقام گرفتن از پدرش به کارخانه او راه می‌یابد، ولی در ادامه هواخواه او می‌شود. به همین بهانه با او به گفت‌وگو نشستیم.

شما قبل از بازی در سریال دوردست‌ها تجربه بازی در یک فیلم سینمایی را داشتید و بعد از آن در این سریال ایفای نقش کردید. نگران نبودید که برای اولین‌بار جلوی دوربین تلویزیون ظاهر می‌شوید؟

صددرصد نگرانی‌های خودم را داشتم، اما این نگرانی از بابت مخاطبان بود و این که آیا نقشی که بازی می‌کنم به دل مخاطب می‌نشیند یا نه. من قبل از ورود به سینما، چهار سال سابقه تئاتر داشتم، ولی بازی در مدیوم‌های تلویزیون، سینما و تئاتر کاملا متفاوت و مجزا ست. بنابراین معتقدم بازیگر قبل از هر کاری باید اضطراب مخاطب را داشته باشد و در غیر این صورت به جای پیشرفت، پسرفت خواهد داشت. به همین دلیل نگرانی‌های من هم کاملاً طبیعی بود. البته نقش یگانه کاملاً متفاوت با نقش سینمایی‌ام بود و بازی در فیلم سینمایی تا آمدن احمد هم برایم جذابیت داشت. این فیلم در جشنواره جیپور هند هم جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را کسب کرد. قبل از بازی در هر پروژه‌ای انتخاب بازیگران کار برایم اهمیت دارد، زیرا حضور حرفه‌ای‌ها به امنیت خاطر من منجر می‌شود و نگرانی‌هایم را کمتر می‌کند. حضور اساتیدی همچون دانیال حکیمی، فاطمه گودرزی، هومن برق‌نورد و دیگر بازیگران در سریال دوردست‌ها خیلی به من کمک کرد و شخصیت یگانه را خیلی دوست داشتم.

تجربه بازی در تئاتر تا چه میزان برای درآوردن نقش یگانه به شما کمک کرد؟

تئاتر، جایگاه خوبی برای محک زدن بازیگر است. از سوی دیگر، هیچ اشتباهی در تئاتر قابل‌برگشت نیست و همین باعث می‌شود تا حواس بازیگر بیشتر جمع باشد تا هیچ اشتباهی نکند. همین تجربه کمک زیادی در کار تصویری می‌کند. معتقدم تئاتر باعث پیشرفت بازیگر در عرصه فعالیت هنری‌اش می‌شود. البته منظورم این نیست اگر بازیگری کارش را با سینما شروع کند، موفق نیست، اما تئاتر در این باره کمک بیشتری به بازیگر می‌کند.

شنیده‌ایم فیلمنامه در هنگام تولید تغییر کرد. آیا نقش یگانه هم تغییر کرد؟

بخشی‌هایی از قصه و به‌دنبال آن روابط شخصیت‌ها تغییراتی به همراه داشت، حتی گاهی فیلمنامه روزبه‌روز به دست‌مان می‌رسید، ولی از آنجا که کارگردان سریال دوردست‌ها قبل از ضبط، تمرین‌های بسیاری می‌کرد، مشکلی در این باره نداشتیم. در مجموع تغییرات شخصیت یگانه هم خیلی کم بود.

با توجه به این‌که تجربه تصویری شما کم است، به روز رسیدن فیلمنامه شما را با مشکل روبه‌رو نکرده بود؟

نه‌تنها من، بلکه برای دیگر بازیگران هم سخت بود، اما با توجه به تمرینات قبل از ضبط، مشکلات کار کمتر می‌شد. ضمن این که کم‌تجربه بودن من در کارهای تصویری باعث نشده بود که برداشت‌های متفاوتی داشته باشم، حتی کارگردان هم خیلی راضی بود. خوشبختانه آقای ارشاد از کارگردانانی محسوب می‌شود که تعامل خوبی با بازیگران دارد و به پیشنهادها خیلی خوب گوش می‌دهد.

در قسمت‌های ابتدایی سریال دوردست‌ها مخاطب متوجه جسارت و جسوربودن یگانه می‌شود،ا ما چهره شما در بازی توام با غم، اضطراب و پریشانی است. آیا دلیل خاصی داشت؟

ورود یگانه به کارخانه بر اساس یک برگه جعلی است و یگانه نگران این مساله بود که مبادا بقیه متوجه جعلی بودن برگه ورودش شوند، به همین دلیل تا چند قسمت، اضطراب در چهره‌اش دیده می‌شود. ضمن این که در ابتدا او می‌دانست که رئیس کارخانه، پدرش است و برای انتقام گرفتن وارد کارخانه شد؛ اما به مرور و با پیشرفت قصه شما متوجه می‌شوید که او هواخواه پدرش است. من هم سعی کردم این تحول در چهره یگانه برای مخاطب دیده شود.

حضور بازیگران پیشکسوتی همچون دانیال حکیمی و هومن برق‌نورد چقدر در طول کار به شما کمک کرد؟

همه بازیگران در این سریال با جان و دل کار می‌کردند و هر جا لازم بود نکته‌ای را به من بگویند، دریغ نمی‌کردند. ضمن این که معتقدم باید حتماً احترام بازیگران پیشکسوت را نگه داشت و از آنها یاد گرفت. یکی از ویژگی‌های بزرگان این است که می‌توان از منش آنها آموخت و بازی در کنار اساتید از اضطراب آدم کم می‌کند.

فاطمه عودباشی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها