غلط نامه تعارف

تعارف:

جون من بفرما، مرگ شما نمیشه. اول شما، شما بزرگ‌ترید. از دست راست بفرمایید...

ایرانی‌ها وقتی پیاده به در می‌رسند این سنت حسنه را به‌خاطر می‌آورند و همدیگر را هل می‌دهند یا می‌کشند یا از دست همدیگر فرار می‌کنند؛ اما وقتی سواره به یک چهارراه می‌رسند، کلا این قصه را فراموش می‌کنند. نوعی بازی برای نشان دادن ادب و احترام.

آدم تعارفی:

آدمی که با هزار تعارف و بفرما شما را دعوت می‌کند. اصرار هم داردکه: حتما بچه‌ها رم بیار. بابا مگه چیکار می‌کنن. بچه‌ است دیگه شلوغ می‌کنن. در مهمانی هم کلی پافشاری می‌کند که: چرا فلان کار رو نمی‌کنی؟ چرا فلان چیزو نمی‌خوری؟ راحت باش فکر کن خونه خودته. غریبگی نکن. اگه از فلان غذا بمونه می‌ریزم تو جیبت باید تا آخرش رو بخوری. ولی بعد که مهمانی تمام شد، زنگ می‌زند به دوست دیگرتان و می‌گوید: بعضیا چقدر پررو تشریف دارن. تعارف سرشون نمی‌شه. حالا اگه ما باشیم بکشنمونم، این کارو نمی‌کنیم. اینقدر راحت بود، انگار خونه خالشه. والا ما تو خونه خودمونم اینقدر راحت نیستیم. بچه هاش خونه رو شخم زدن. بچه که نیستن، بلدوزرن. حالا می‌مردی بچه‌ها رو نمی‌آوردی. بعضیا شعور تعارف رو ندارن.

رودربایستی: حالتی که مهمان روی چارچوب در می‌ایستد و تا در را از چارچوب در نیاورد، ول کن معامله نیست.

مهمان رودربایستی دار: مهمانی که روی مخ است و اصلا در کنارش خوش نمی‌گذرد.

رو: انواع مختلف دارد: کم رو، پررو، نیمرو، آبرو، رودار و ... در بعضی مواقع آن را به سنگ پای قزوین تشبیه می‌کنند. دارنده آن کارش همیشه پیش است. جمله معترضه: حتما فلان چیزرا باید به روت بیارم؟

آدم بی‌تعارف:

بچه پررو. آدمی که وقتی بر شما نازل می‌شود، تا شما را به خاک سیاه ننشاند، دست‌بردار نیست. کسی که از سنت‌های ایرانی هیچی سرش نمی‌شود. فردی که هر جا برود، پیژامه اش را همراهش می‌برد.

علیرضا لبش - جام جم