لرزش خوش‌خیم

در این بیماری ـ که شایع‌ترین اختلال حرکتی است و در همه سنین دیده می‌شود ـ لرزش اغلب دست‌ها را می‌گیرد. در چنین شرایطی، لرزش موقع انجام کار ایجاد می‌شود، مثلا وقتی این افراد سینی چای یا قاشق و لیوان به دست می‌گیرند،‌ دچار لرزش می‌شوند و این لرزش گاه به قدری شدید است که کار را مختل می‌کند.

نظیر تمام اختلالات حرکتی، این لرزش با استرس و هیجان تشدید می‌شود و با استراحت و آرامش کاهش می‌یابد یا از بین می‌رود. به همین دلیل این افراد در حضور دیگران دچار تشدید علائم می‌شوند که این امر، تاثیر منفی زیادی بر آنها دارد،‌ به طوری که گاه تمایلی به حضور در جمع ندارند. برخلاف این نوع لرزش، لرزش بیماری پارکینسون اغلب در حالت استراحت و یکطرفه است. نکته مهم دیگر این که لرزش بیماری پارکینسون همیشه با کندی حرکات همراه است؛‌ مثلا کندی در حرکات دست یا با قدم‌های کوتاه راه رفتن، در حالی که در لرزش فامیلی کندی وجود ندارد.

این لرزش اغلب ارثی است و اکثر مبتلایان سابقه‌ای از حالت مشابه را در سایر افراد فامیل ذکر می‌کنند؛ مثلا در پدر و مادر یا خواهر و برادر نیز ممکن است لرزش مشابه ولی به درجات متفاوت وجود داشته باشد. این لرزش علاوه بر دست‌ها می‌تواند سایر نقاط بدن را نیز درگیر کند. به عنوان مثال می‌تواند باعث لرزش سر به صورت حرکات ریتمیک سر به چپ و راست شود یا تارهای صوتی را درگیر کند که باعث لرزش صدا می‌شود.

این لرزش اگرچه اغلب خوش‌خیم و حتی به قدری خفیف است که بسیاری از مبتلایان حتی به پزشک مراجعه نمی‌کنند، ولی گاه به قدری شدید است که بیمار حتی توان خوردن آب و غذا ندارد. همان طور که اشاره شد،‌ اغلب این افراد نیاز به درمان ندارند ولی در موارد شدیدتر که لرزش با کار و فعالیت روزانه زندگی تداخل ایجاد می‌کند،‌ می‌توان از درمان‌های دارویی استفاده کرد. البته در موارد بسیار شدید بیماری،‌ از اعمال جراحی کاشت الکترود در هسته‌های عمقی مغز استفاده می‌شود.

دکتر محمد روحانی

‌ متخصص مغز و اعصاب