پس از مدتی، جامعه جهانی با توجه به خطرات زیستمحیطی واثرات بهداشتی،استانداردهای مشخصی را برای کیفیت و میزان گوگرد مجاز در سوخت مازوت تعیین کرد.براساس این استاندارد، اگر میزان سولفور یا گوگرد موجود در مازوت از حد معینی بیشتر باشد، استفاده از آن بههیچوجه مجاز نیست؛ زیرا سوزاندن چنین سوختی موجب انتشار ترکیبات بسیار خطرناک و سرطانزا در هوا میشود.پیش از تعیین این استاندارد جهانی،مازوت تولیدی ایران غلظتی از گوگرد داشت که حدود هفتبرابر بیش از حد مجاز آلودگی بود. در نتیجه باید میزان گوگرد در مازوت کاهش یابد؛ اما این فرآیند بسیارپرهزینه است وبه فناوری پیچیده و سرمایهگذاری کلان نیاز دارد. به دلیل عدم اجرای این اصلاحات، همچنان مازوت پرگوگرد در برخی نیروگاههای کشور مصرف میشود و این موضوع جان مردم را به خطر میاندازد.سوزاندن مازوت نهفقط موجب بروز بیماریهای تنفسی و قلبی میشود، بلکه سالانه مرگ زودرس هزاران نفر را براثر آلودگی هوا در پی دارد. به همین علت است که در کشورهای توسعهیافته، استفاده از مازوت تقریبا ممنوع است، زیرا اثرات مخرب آن بر سلامت انسان و محیطزیست غیرقابل چشمپوشی است. مازوت حتی بر منابع آبی نیز تأثیر بسیار خطرناکی دارد و سبب مرگ آبزیان میشود. این ویژگی نشاندهنده قدرت تخریبی بالای مازوت است که نهفقط در هوا، بلکه در آب و خاک نیز آثار مرگبار برجای میگذارد و چرخه حیات طبیعی را در تمام سطوح مختل میکند.