سالگردی برای گریستن به حال فوتبال ایران

به گزارش جام جم ورزشی ، این را راسل کراند فیلسوف ایرلندی می گوید. برای اظهار نظر وی می توان مصداق های فراوانی پیدا کرد. مصداق های بارز و شهودی. اما اینجا می خواهیم از ورزش ایران بگوییم و نشان دهیم اظهار نظر این فیلسوف چقدر به اوضاع ورزش ایران و به خصوص فوتبال ایران نزدیک است.

یک روز مانده به سالگرد دیدار ایران و استرالیا و در این میان برخی از روزنامه ها و سایت ها به پیشواز سالگرد این بازی رفته اند. یک بازی حماسی که در سایه حماقت یک هولیگان به نام پیتر در دقایق منتهی به بازی به سود ایران پیش رفت تا خداداد عزیزی با طلایی ترین پاس تاریخ فوتبال ایران که از سوی علی دایی به او داده شد دروازه مارک بوسنیچ را باز کند تا فوتبال ایران پس از 20 سال جواز حضور در جام جهانی را به دست بیاورد.

حالا 18 سال از آن روز می گذرد. در این 18 سال اخیر فوتبال نویس ها و ورزشی نویس در مطبوعات و سایر رسانه ها برای آن مسابقه سالگرد می گیرند. سالگردی که آن را حماسه می گویند. سالگردی که گل خداداد بارها پخش می شود. سالگردی که به سراغ تک تک بازیکنان آن تیم رفته می شود و همچنان از آنها خواسته می شود خاطرات خود را بگویند. برای فوتبالی که در جام جهانی به جز یک برد مقابل آمریکا هرگز توفیقی نداشته، برای فوتبالی که نزدیک به نیم قرن است حسرت حضور در المپیک را می خورد و برای فوتبالی که در جام ملت های آسیا به پای استرالیا و ژاپن که نمی رسد هیچ از عراق هم شکست می خورد گرفتن سالگرد بازی ایران و استرالیا چندان عجیب نیست. سالگردی که نشان می دهد سقف فوتبال ایران چقدر کوتاه است. این سالگرد نشان می دهد فوتبال ایران فرسنگ ها با آن جایگاهی که اکنون باید در آن باشد فاصله دارد.

فوتبال ایران عاشق زندگی کردن با نوستالژی هاست. در حالی که رقیبان ایران در سطح آسیا برنامه های جامعی برای پیشرفت تدوین کرده اند، در حالی که ژاپنی ها بر اساس برنامه ریزی دقیق خود می خواهند تا 30 سال آینده قهرمان جام جهانی شوند، در حالی که قطری ها هم حالا داعیه حضور در میان قدرت های برتر فوتبال آسیا را دارند فوتبال ایران برای مسابقه ای سالگرد می گیرد که نتیجه اش بر اساس بخت و اقبال بود. چقدر تکراری است که هر سال هشتم آذر ماه گل خداداد را به بوسنیچ ببینیم و یا متن هایی که در وصف این مسابقه نوشته شده را بخوانیم. چقدر تکراری است که خداداد و عابدزاده و دیگران از خاطرات خود از این بازی بگویند. فوتبال ایران عاشق این سالگردهاست و برای همین اصلا هم عجیب نیست برای سالگرد سکته احمدرضا عابدزاده هم مطلب بنویسند! کم مانده برای تصادف علی دایی در جاده قم - کاشان و یا شکست ایران مقابل آرژانتین هم سالگرد گرفته شود. این سالگردها تمام نمی شود و فوتبال ایران با سیر کردن در گذشته کماکان به سال های پرفراز و نشیب و پر نوسان خود ادامه می دهد. پرنوسان تر از همیشه. فوتبالی که عاشق اسطوره های پوشالی است و بیشتر از آن عاشق خاطرات شیرین گذشته...

هیلدا حسینی خواه/جام جم آنلاین