به گزارش جام جم سرا به نقل از ایسنا، دکتر علیرضا احمدی با بیان اینکه از سال 1995 درد به عنوان یکی از علائم حیاتی انسان در کنار علائم فشارخون، نبض، دمای بدن و تنفس قرار گرفته است، گفت: درد یکی از ملزومات زندگی بشر است و کاهش درد و قابل تحمل کردن آن نیز در حال حاضر یکی از ارکان حقوق بشر به شمار میرود.
وی اظهار کرد: طبق تعاریف علمی درد یک احساس ناخوشایند است که میتواند زمینه جسمی یا روحی داشته باشد. درد، ذهنی است و یک احساس ناخوشایند است که فقط خود فرد آن را درک میکند و دیگران آن را نمیبینند و میتواند منشاء روحی یا جسمی یا ترکیبی از این دو، عامل به وجود آورنده آن باشد.
این فلوشیپ به طبقه بندی دردها نیز اشاره کرد و گفت: بر اساس اعداد، دردها از صفر تا 10 طبقه بندی میشوند، بطوری که وضعیت بدون درد عدد صفر و شدیدترین درد عدد 10 را به خود اختصاص میدهد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، قرار دادن لوله در ریه که یک راهکار درمانی است را دارای شدیدترین درد عنوان کرد و افزود: چنانچه بیمار در زمان انجام این عمل به هوش باشد، بیشترین درد را تجربه میکند.
وی افزود: بعد از این مورد، شکستگی ساق پا و پس از آن نیز زایمان بیشترین درد را به خود اختصاص میدهند.
احمدی اظهار کرد: برای عمده مریضهایی که با شکایت درد سراغ پزشک میآیند، سعی ما بر این است که درد آنها را در شماره دو تا سه حفظ کنیم، زیرا رساندن درد به عد صفر و حالت بدون درد برای بیماران خطرناک است. درد مکانیسم دفاعی بدن را فعال میکند و با به صفر رساندن آن امکان آسیب به بدن وجود دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه افزود: برای بیماری که دیسک کمر دارد اگر درد او را به صفر برسانیم، او در حالت بیدردی حرکات بسیاری را انجام میدهد که آسیب بیشتری به دیسکهای او وارد میکند.
این فلوشیپ با تقسیم بندی درد به دو دسته حاد و مزمن اظهار کرد: در هر دو صورت حاد و مزمن، درد آژیر خطر بدن است و وجود آن نشاندهنده این است که در بدن مشکلی وجود دارد و بر همین اساس همه افراد به محض احساس درد باید سریعا به پزشک مراجعه کنند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم:
رضا کوچک زاده تهمتن، مدیر رادیو مقاومت در گفت گو با "جام جم"
اسماعیل حلالی در گفتوگو با جامجم: