مصیبت ماهانه دولت

فرمایش وزیر:«دولت ماهانه 300 و چند میلیارد تومان یارانه می‌پردازد و شب‌هایی که قرار است یارانه بپردازیم، شب مصیبت عظمای دولت است.»

واقعا ملت از اعماق وجودش معنی مصیبت را می‌فهمد. سعدی مردمی‌ هم می‌گفت: «مصیبت بود پیری و نیستی»؛ اما در اینجا استثنائا پیری مطرح نیست. اگر هم یک خرده‌ای هست، به‌خاطر مشکلات ساختاری و اجرایی است که مسئولان را پیر می‌کند. همین آقای ظریف خودمان خیال می‌کنید از اول موهایش سفید بود؟ در آسیای روزگار سفید کرد. یا سایر وزرا و مسئولان سرشناس که نخواستیم نامشان و موی سفید سرشان فاش شود.

دعوت به آرامش: در پاسخ به آنچه که آقای طیب نیا،وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی و برازندگی در جمع خبرنگاران همیشه در صحنه گفتند؛ ضمن اعلام همدردی با ایشان و بیان این مطلب که ای کاش از اول این پول هنگفت، صرف ساختن کارخانجات شکلات‌سازی می‌شد و نه توزیع شکلات در بین مردم که باعث خوشحالی بچه‌های شهر و روستا بشود و بگویند احسنت، تا به حال هیچ دولتی به ما شکلات نداده است؛ در راستای آرامش‌بخشی به ایشان عرض می‌کنیم که دلشان را بفرستند کنار دل ملت که اگر دولت در ماه یک شب مصیبت دارد، ملت گاهی در ماه چند شب مصیبت دارند. به چند فقره‌اش خیلی فشرده اشاره می‌شود:

1ـ شب پرداخت اجاره: شب هایی که بعضی از مردم به جور کردن اجاره بهای خانه‌شان فکر می‌کنند که اگر همه حقوق‌شان را به یغما نبرد، بخش زیادی از آن را می‌برد. شب هایی درازتر از شب عاشقان بی‌دل جناب سعدی که نمی‌دانست اجاره خانه یعنی چه؛ و الحق خوب شعر می‌گفت.

2ـ شب پرداخت شهریه: بسیاری از مردم چندتا بچه مدرسه‌ای قد و نیم‌قد دارند که خب همه آنها این‌طور نیست که تا خرخره تحصیلات رایگان داشته باشند. باید سر کیسه را شل کنند و برای درس خواندن‌شان شهریه بدهند. شهریه‌های میلیونی که شب پرداختش ملت بعضا عزا می‌گیرند ناجور که از کجا کنند جفت وجور؟... روی گنج که نخوابیدند.

3ـ شب پرداخت قبوض: به تعداد قبض‌های آب و برق و گاز و تلفن و نوسازی و حق انشعاب فاضلاب و شارژ واحد و..... هر ماه ملت چند شب مصیبت دارند که مپرس! برای برخی خانواده ها هر کدامش در حد خودش درجاتی از قبض روح می‌تواند باشد. و همه مان هم که الحمدلله به روح اعتقاد داریم. و خوشحالیم که دولت و ملت، یک روح‌اند در دو کالبد. چو عضوی به درد آورد روزگار.... پسرجان، گلستان سعدی بیار!

4ـ پرداخت جهیزیه: اکثر خانواده‌ها دختران و پسرانی دم بخت، اما بدون یخچال و گاز و تخت دارند که تأمین هزینه‌های ازدواج آنها برایشان مصیبتی شده است. تازه باز خدا را شکر می‌کنند که تن‌شان سالم است و معتقدند که قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید. وقتی هم که حرف می‌زنند، توکل‌شان به خداست و قاطعانه می‌گویند خدا روزی‌رسان است. خودش جور می‌کند. و جالب این که واقعا هم جور می‌شود. در حالی که بانک مرکزی اعلام می‌کند به دلیل نبود منابع مالی لازم، عجالتاً از پرداخت هرگونه وام ازدواج به زوجین معذور است.

ذکر مصیبت آخر: می‌خواستم چند نمونه دیگر از مصیبت های ملت را برای جناب وزیر امور اقتصادی و دارایی برشمارم، اما همین چند تاش هم اشک نگارنده را درآورد؛ تا چه رسد به آقای وزیر که یحتمل الان دارند زار زار مثل ابر بهار می‌گریند. عیب ندارد. گریه آدم را سبک می‌کند و از بار مصیبت می‌کاهد. ولو در حد ماهی یک مصیبت فقط باشد و آن هم پرداخت ماهانه مبلغ یارانه!.....های های های...... اون عقبی‌ها چرا ساکت‌اند؟!.... از همه دل‌شکسته‌ها التماس دعا دارم.

رضا رفیع - جام جم